"Isang linggo na ang nakaka-lipas mula nung mang yari yun. Isang linggo na din akong nagpa-pangap sa harap ng mga kaibigan ko. Bakit ba kasi ganito?"
Kinakusap ko nanaman ang sarili ko. Andito ako sa labas ng play group na iniiwan ko sa anak ko. Ako ang susundo sa kanya ngayon kasi ang daming exams ni Joshua. He insisted to go with me pero sinabi kong kaya ko naman na na ako nalang. I've been trying to show them that I'm fine. Pero parang lutang parin ako.
.........
Cg na nga.. alam ko naman na ang ibigsabihin ng mgatingin na yan eh. Nanduon ako kanina. Na curious kasi ako kung ano yung meron kaya ayun. Nakita ko yungnangyari. Alam ko nag-aalala kayo sa akin. Alam ko din na gusto niyo akong tanungin ngayon. Pero don't worry kasi nga okay lang talaga ako. Nagulat din ako pero syempre hindi ko naman na hawak ang buhay niya diba. Saka diba nga wala naman talaga siyang alam sa amin ni Juan .At hindi na niya dapat pang malaman. Masaya ako para sa kanila okay..
........
Pano ko ba na sabi ang mga yun. Parang ang galing kong pakinggan. Nahalata kaya nila? Pero mula nung araw na yun ni isang ves eh hindi nila ako tinanong. Siguro naman i sound convincing during that time. Baka naniwala sila na okay lang ako. Sana naman, kasi baka hindi ko na alam ang magiging sagot ko pagnagtanong sila. Baka mapaiyak lang ako sa harapan nila. Pag-aalalahinko lang sila sa akin.
Nahugot ako sa malalim kung iniisip nung may maliit na mga brasong pumulupot sa mga hita ko.. Hindi ko pa man nalilingon ang pinanggalingang ng napakahigpit na yakap ay alam ko na kung sino iyon. Nilingon ko siya nang may ngiti sa aking mga mukha. Pilit kong ikinobli ang kalongkutan na nararamdaman ko. Matalas ang pag-iisip at pakiramdam ng maliit na to. I know he will notice it. Ayaw kung mag alala siya. That's the least that I ever wanted.
"Hi my prince." cheerful kong bati sa kaya. Tumawa siya ng napakatamis niyang signature laugh
"Hi my lovely nanay.. "nako bolero din tong anak ko. Ang cute niya. Lalo pa tuloy lumalabas ang dimple niya. Bagay din sa kanya ang divided lips at chin niya. Kuhang kuya niya talaga ang features ng tatay niya. I tried too shook those thoughts. But when ever Juan is this happy, talagang lumalabas na namana niya talaga lahat sa tatay niya.
"Really I'm lovely? " nag konwari akong hindi na niniwala sa kanya. Hindi naman siya magkamayaw sa pagtango ng ulo niya.
"Oh well I guess I deserve to be the mother of this handsome and adorable little boy ." Lumuhod ako para maging magkalevel kami. Niyakap ko siya at pinaliguan ng halik. Pinipigilan pa niya ang pagtawa niya. Kaya kiniliti ko siya lalo at tuluyan na nga niyang pinakawalan ang malulutong niyang tawa.
Nakitawa na din ako. Ang cute niya talaga. Minsan hindi ako makapaniwala na sa akin nang-galing ang batang to. I never thought I will be blessed with this amazing creature in my life. He's my angel.
"Nanay where is ninong Joshua? Why you're alone today?" kitam pati yung bata nasanay na talaga sa presensya ni Joshua.
"Baby kasi ninong got examst oday. He'll be late so si nanay lang sundomo ngaun.." Nose bleed ako sa batang to. Bahala na he also need to learn Filipino. At saka nakaka-intindi naman siya ng tagalog eh. ma arte lng talaga yung dalawa.
