(Jayron's POV)
"JR" napalingon ako ng may biglang sumigaw sa pangalan ko. It was Mathew my team mate.
"Bro" ngumiti ako't kinawayan siya. Humahangos siyang lumapit sa akin at agad pa akong inakbayan.
"Ang bilis mo naman. Nag-uusap lang kami nina LA at Brown nawala ka naman kaagad" may pagtatampong tono ng boses nito. Sa lahat kasi ng team mates ko si Mathew yung pinaka close ko. Halos sabay kasi naming pinasok ang Philippine Pro Basketball Federation o kilala sa twag na PPBF. Ninong pa ako ng bunso niya.
"Pasensya na bro kung hindi man lang ako nakapag-paalam. May hinahabol kasi akong appointment eh" pagpapaliwanag ko. Its saturday, but this is a very special meeting that I have to attend. Hindi pwedeng ipag-paliban. Masyado kasing busy ang taong kikitain ko ngayon. Kaya kahit Saturday na nai-pasok yung meeting na to ay hindi pwedeng hindian. Buti nga't lunch yung na e-schedule ng secretary niya. At least nakapag practice pa ako.
"Pero sabado bro, akala ko sasama ka sa bahay." Naalala kong meron nga palang okasyon sa kanila ngayon. Birthday ng panganay niya. Bigla kong na-alala na may e-aabot nga pala ako sakanya. Nasan na ba yung gift ko?
Dali-dali kung hinanap yung regalo ko para sa bata at inabot sa kanya. "Sorry bro, pass muna ako ngayon. Ngayon lang kasi ito nakasingit sa schedule ni Atty. Alvarez. Kaya hindi ko pwedeng eh miss." Atty. Albert Alvarez is one of the toughest and a high caliber lawyer in the county. He owns the biggest law firm in the country. Na may offices sa iba't ibang bahagi ng bansa. Siya din ang nag-mamay ari ng Sendas Insurance which is the fastest growing insurance company in the country today. And now he got a plan of venturing into food industry. He chooses our company. I won't miss it. He's gonna be a big asset for Cortez Holdings Incorporated.
"Sayang naman. Sasama ang buong team. Ikaw lang ang wala." I know na magtatampo to kaya nga ako umalis ng hindi nagpapa-alam kasi mag dadrama nanaman. Titigil lang siya pag um-oo ka. Masyado kasing madrama ang lalaking to. Ang OA minsan. Kala-laking tao. Pero hindi kasi talaga pwede eh. This meeting will make a big deal. Lalo na sa bu-buksang branches sa Cebu.
"Babawi na lang ako sa birthday ni Trish. Hindi na ako a-absent nun kasi na eh-schedule na ng secretary ko yun" pambawi ko sa kanya. Trish is my ina-anak, second child nila ng wife niyang si Torka. That for sure I won't miss. Siya ang pinaka unang ina-anak ko. Panganay kung baga. Masyado ding bibo ang batang yun kaya hindi talaga pwedeng hindi puntahan.
"Naku, just make sure. Trish is waiting for your presence today. Siguradong magtatampo yun pag hindi ka pa darating sa birthday niya next month."
"Yeah bro. I'm not gonna miss that." Trish is very special to me. She reminds me of Baby. Magaling din siyang mag piano. I wonder why iniwan ni Baby yung regalo ko sa kanyang piano sa Pampanga. Bakit kaya? Hindi naman ganoon kahirap dalhin yun. Knowing Tito Anton he will definitely make a way for it.
"Uy teka pare SUV na ang gamit mo? Asan na si Spencer?" pag iiba nito sa usapan. Na may pagtatakang bahid sa reaction nito. Spencer is my red Porsche 911 Gts. Hindi naman ako magastos. Well, only to my car and my house. I guess.
I called him Spencer after Baby's first doll na ako din ang nag bigay. Pinasadya ko pa talaga ang manikang yun kay Daddy sa Ameica. Wala pa kasing ganoon dito sa Piliinas ng time na yun. And just like the piano iniwan din siya ni Baby sa Pampanga. Spencer her military doll and the rest of her dolls na ako din ang nag bigay.
Ewan ko ba. Lahat nalang nai-uognay ko kay Baby ngayon. Na pa-praning na nga ata ako. I probably miss her too much. That's why.
"I'm about to have a family of my own Bro. Hindi na bagay si Spencer. He'll be fine in my courage." Im trying to prepare everything. I want it all set pag ikinasal na kami ni Yuni. I really want to have kids. Children, that I can call my own..
