"Sit belt please, baby." Smilingly staring at me. I know he was not referring to Juan since nauna ko nang inayos ang upuan anak ko. Which means ako ang baby na tinutukoy niya. Is he trying to tease me.
Tinaasan ko siya ng kilay pero kinindatan lang ako at inagaw pa ang sit belt sa mga kamay ko and buckled it himself. What's with this man today?He was all smile. Hindi man lang nag bother na gisingin ako. Binihisan pa si Juan nang hindi man lang ako tinanong.
Tulog na tulog ako sa taas habang sila eh handang handa ng umalis. At talagang naging accomplice pa ni Lena sa pagpapasuot sa akin ng damit na to. Pano ako gagalaw nito mamaya. Hindi pa naman ako sanay na naka hills.
Binabagtas namin ang napaka traffic na high way. Ako itong naasar pero si Joshua parang wala lang. All I know siya itong super bad trip pag naabutan kami ng traffic. But looking at him now, it makes me wonder kung anong addicting sky high soaring substance ang nahihthit nito.
Should I be worried? Or is there something we have to celebrate. Mukha kasing inspired ang lolo. Ilang beses kong inisip kung papano ko siya tatanongin. Masayahin naman talaga si Joshua pero parang mas tumaas ata ang level ng happiness niya ngayon.
Habang parang usad pagong ang traffic I was busy formulating my question when Joshua ask Juan about the game he is playing.
"Juan baby, did you answer the the last number?" Anong game kaya yun. Siguro yung bagong game na na download niya nung nakaran. Mukhang nakatutok talaga ang baby ko.
"Yes ninong and I got it right." Juan happily answered him. Nagkakasundo talaga sila sa mga ganitong bagay. Ano ba naman alam ko sa mga yan. Hindi naman kasi ako mahilig sa ga app na yan.
"That's good baby. You want something to eat? We might arrive late today." Malamang late talaga Hindi mo ba naman ako ginising. Feeling ko tuloy kasalanan ko. Na mukhang kasalanan ko nga. Ay kaasar naman. Napilitan tuloy akong suotin to.
"Nothing ninong , thank you." Agad namang bumalik sa paglalaro si Juan. Ako ba hindi mo aalokin. Hindi ako nakakain ng maayos sa kakamadali at sa kakakulit ni Lena.
"Your welcome baby. Just tell me if you need something. "
I was trying to pull the sleeves of my dress up nang napabaling ang tingin ko kay Joshua na matamang nakatingin sa akin." What?" He was smiling again.
"Wala, ang cute mo kasi. Bagay na bagay sayo. Mas gumaganda ka kapag ganyan ang ayos mo." Seriously? O binobola lang ako nito para hindi ako magalit na hindi niya ako ginising.
Pinaningkitan ko siya ng mga mata. Makatitig kasi parang ewan lang. Hindi ko siya sinagot instead I ask him why he seemed so happy today.
"Josh is there any good news that you want to share?" Saglit siyang bumaling sa akin at parang nagulat sa tanong ko. Napakunot kasi ang noo niya sandali bago ngumiting humarap sa daan.
"Wala naman bakit?" He shrug his shoulder while grinning. What's with that grin? But he remained focused on the road.
"You seemed very happy today." He's a very positive man. He had been very cheerful and kind but he seemed ecstatic today. Despite the fact na ma traffic at late kami.
"I just got a good sleep I guess." A good sleep? Lutang na lutang siya kagabi from seing an unknown neighbor. At alam kong nag worry siya on something. Pero good sleep daw. Hmmpp... bakit kaya.
Baka naman may girlfriend na to hindi lang nagsasabi. Inspired nga talaga siguro to. Kung ganoon man matutuwa talaga ako kasi finally he found someone that will make him happy.
"Ah ganoon ba. Siguro nga pero alam mo Josh matutuwa talaga kami ni Lena if you'll introduce that someone that makes you happy and gives you a good sleep. Ang sweet pa ng ngiti mo today." Kung sino man yun parang exciting talaga. Sana naman one of this days eh makilala namin.
