"Liana wag mong kalimutan huh. Yung damit na nasa bed mo. Yun yung susuotin mong damit bukas. Okay." Si Lena habang halos patakbo nang lumabas ng gate. Ang lalaki ng hakbang ni kapre oh.
"Ayan ka na naman eh. Ano bang damit yun? Baka mamaya ang haba haba na ng utang ko sayo huh. Wala akong pambayad kung sakali." Halos pasigaw na ang sagot ko. Hinahabol ko na din kasi siya. Wala man lang akong kiss o hug. Buti pa si Juan.
"Basta. Trust me on this. You'll look good with that." Yun lang ang sinabi at bigla na niyang isinara ang pinto ng taxing sinasakyan niya.
"Pag.usapan natin to okay." Pahabol ko habang nakatayo sa tabi ng daan at pinanonood ang pag-alis ng taxi. Dumungaw naman siya. Pero tanging kaway lang ang nakuha kong sagot.
I wonder kung ano na namang klase ng damit ang gagamitin ko bukas. Pero one thing is sure. I'm not gonna ware any high hilled shoe again.
Nang makapasok ako sa loob. Doon ko lang napansin na abalang abala pala si Juan sa pagbuo ng Lego. Malalaking pieces iyon. Tama lang sa age niya. I wonder who gave it to him. He got puzzles from Lena and Joshua but I don't remember any of them giving this to him.
"Hi baby. What ya doing?" Pag gaya ko pa sa intonation at pronunciation ni Isabella sa Phineas & Ferb. Na ikinatuwa niya.
"You sound like Isabella Nanay." He was giggling while saying. Super fan talaga to ng genius duo na yun.
"What are you doing?" Ulit ko pang tanong. Now with my normal tone.
"I'm building my new Lego nanay."
"That's cool baby. Did ninang Lena give that to you?" Most likely galing kay Lena.
"No nanay." Sagot niya na may kasama pang pag-iling ng ulo. "It's from Tito Will." Magiliw niyang dugtong.
"Will? You mean Dr. Lee?" Tumango lang naman siya at agad na pinagpatuloy ang pag-buo ng Lego niya. Hindi ko na lang din siya inabala. I just sat beside him and follow with my eyes his every move. Pero syempre nagtataka talaga ako. Wala namang scheduled check up si Juan today. Maliban na lang kung may something na pumu-progress sa relationship ng dalawa. Mukha atang hindi lang si Joshua ang in love.
Sana naman this time mag blossom na ang buhay pag-ibig ni kapre. Masyado kasing mapili kaya madalas nauodlot. She needs a love life para hindi na niya ako mapagdiskitahan. Nakaka-asar din kasi yung trip niya samin ni Joshua kahit obvious namang wala.
Siguro nga nag date yung dalawa kanina. Ni hindi man lang ako tinext. Baka mamaya nakastorbo pa si Juan sa kanila. Pano sila makakapag moment nun.
Kaya siguro napaka generous nun ngayon. Inspired.
Kinikilig na ako hindi paman. Naku, mukhang magkakaroon na din ako ng mga ina-anak one of this days. Exciting naman.
•••••••
Joshua's POV
Im still here in the office. Okay lang naman kahit na ma late na ako sa class ko today. Konte na lang at matatapos ko na din ang mga papers na to.
I never thought I'll have such a tough day. Pero kahit madaming trabaho today. I got enough energy for this.
Waking up every morning beside her, definitely complete my day.Specially kanina. She really looked stunningly beautiful. Hindi ako nagkamali sa pagpili ng dress na yun.
Yes, it was me. May nadaanan kasi akong boutique kahapon. I left it in my car when I arrived home. Baka kasi makita pa niya. For sure hindi niya susuotin pag malamang niyang galing sa akin. Kaya ayun pinakiusapan ko si Lena.
Si kapre naman wagas ang drama. Binara bara pa ako. Kung meron lang sana akong ibang pwedeng hingan ng tulog. Kaso wala. Hindi naman pwede na dito sa office. Masyado namang obvious yun.
Oh well.. Okay lang kahit napagtripan ako ni Lena kanina. Alam ko namang hindi niya ako pangungunahan. Kahit balasubas yun alam kong I can trust my kapreng best friend.
Saka worth it naman. Kasi sobrang ganda ni Liana kanina. Kahit pa nga napatakbo kami kanina. Hindi padin nawala ang pagiging mahinhin at kagandahan niya. It breathless.
Kahit pa nga araw araw akong matambakan ng trabaho ay okay lang. Bastat merong Lianang kakatok para mag-palam sakin. Isang ngiti lang niya okay na ako. Ang swerte ko pa nga kasi nakaka hug at kiss ako. Kahit na ba sa pisngi lang. Kahit na ba mag best friend lang. Pasasaan at mag babago din yun. Sa susunod na hug at kiss iba na. Hindi na best friend lang. She's my future and I never wanted anyone.
It was eight nang matapos ko ang mga nerereview ko. Hindi ko napansin ang oras."Wala na akong aabutan pag pumasok pa ako. Malamang masisita lang ako. I better go home instead."
I pack all my things and grab my key. Nasa parking lot na ako ng tumunog ang cell phone ko. Its from Lena. Sa wakas nag reply din. Kanina ko pa kasi siya tinext.
Message from KAPRE.
"Josh, pasens now lang me na read ur message. I just left the super ganda and sexy outfit sa bed ni baby. But don't ya warrrryyyy akay.. O:-) I left her no choice but to ware it tom. Can't reply more I'm TOOO BuSY NOw.!.!. I'll be home late tom. Nos vemos.. ❇ ❇ the super gandang model best friend. ✴ Lena Grace Viera/ Lee♥"
What can I say? Kung wala lang akong hininging favor dito. Babanatan ko talaga ang kapreng to. Maka bara sakin kanina wagas. At anong Lena Grace Viera/ Lee. Umaambisyon. May super gandang model pa. Ay naku Kapre pasalamat ka wala akong ibang pwede kakontiyaba.
---
"Got it well done kanina Len, thanks. Pero pag sumablay ka this time. Forget about your concert ticket. And sige na may future na kayo ni Will. Sana lang matanggap niyang super gandang model ka.
O:-)
Joshua Robert Flores, Liana's future husband and Juan's future father."
---
Ang arte mag text.
I press send. Si kapre lang ba ang may tag line. Syempre ako din. Neremind pa niya ako ng concert tickets niya kanina. Malamang si Will yung isasama nun.
"Oh well good luck Dr. Lee. Makauwi na nga lang. I miss my future wife. Hehe..." Hayaan nyo na ako. Wala namang nakakarinig sa akin dito. I huridly went inside my car. Sorry, the thought excites me. I really wanted to go home. I just miss Juan ang Liana a lot.
