~the future~
Hey, ik ben Olivia Caroline Stark. Je denkt messchien al 'Wat! een Stark!'. En als je dan ook denkt 'Is dat de dochter van Tony Stark?'. Dat heb je helemaal juist.
Ik ben 20 jaar en ik heb een bachelordiploma van mechanica en engineerin...
Eindelijk weekend. Even rust van alle schoolstress en van Ashley. Maar waar moet je anders aan denken op een zaterdagochtend. Vandaag komt pap eindelijk nog eens naar huis. Ik mis hem echt als hij zo lang weg blijft voor zijn job. Maar ja het kan niet anders hé?
"Mam, wanneer komt pap thuis?:
"Ten laatste tegen 18u komt hij thuis, schat."
Beantwoord mijn moeder mijn vraag.
"Is het goed als ik dan nog even naar de stad ga tot dat pap er is?"
Vraag ik. En ik hoop echt dat ik mag gaan want eigenlijk heb ik wel wat vernieuwing in mijn kleerkast nodig.
"Ja hoor, schat. Is goed. Maar kom wel tegen 15u thuis, hé?"
"Ja mam."
En met die woorden pak ik mijn handtas en ga dan de deur uit.
~20 minuten later, in Londen~
Ik ben nu al 10 minuten naar een plekje aan het zoeken om te gaan eten. Maar echt alles zit al vol. Van cafétjes tot de duurste restaurants. Uggghhh... ik zucht geïrriteerd. Maar blijkbaar was dat ietsje te luid gezucht want een man met een hoodie en een zonnebril aan komt op me aflopen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Uhmm... Hallo. Mag ik u vragen waarop u zo zuchte?"
"Oh... ja hoor. Ik zocht dus naar een plekje om te eten maar alles zit al vol."
Beantwoord ik de vraag van de man. Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje raar. Waarom hij naar me toe komt om te vragen wat er is. Niet dat ik het heel erg vind dat er iemand heeft opgelet.
"U kan bij mij zitten als u dat wilt? Ik betaal wel uw eten er ook bij."
"Heel erg bedankt maar dat hoeft echt niet hoor.
"Ik doe het graag. Alstublieft kom bij me zitten."
Hij smeekt bijna. Ik vind hem echt raar. Ik weeg niet eens zeker of ik hem vertrouw of niet. Gratis eten is altijd een plus, dus ik denk dat ik maar met hem zal gaan.
"...okay. Ik ga mee."
"Oké. Kom maar mee naar dat restaurant op de hoek van de straat."
Ik kan mijn oren niet geloven van wat hij nu zegt. Dat restaurant op de hoek is een fucking 5 sterren luxe restaurant! Maar zoals gewoonlijk zeg ik er niets op en verder aan de linkerkant van de mysterieuze man.
"Mag ik u naam weten, mevrouw?"
Vraagt de onbekende.
"Natuurlijk. Ik ben ...Olivia. En jij bent?..."
Zeg ik terwijl ik mijn hand uitsteek naar hem.
"Uhhmm... dat zeg ik nog liever... niet."
Zegt hij. Waarom wil hij zijn naam niet zeggen. Mysterieus...
