~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 25

Pap komt de keuken binnen. Hij ziet er niet al te blij uit. Hij loopt op Peter af en pakt hem bij zijn kraag vast en tilt hem op.

''PAP!! VERDOMME, ZET HEM NEER!!"

schreeuw ik tegen mijn vader als ik recht sta en probeer zijn handen van Peter af te krijgen. Hij laat Peter los maar heeft zijn vuisten nog altijd gebald. Peter loopt zo ver mogelijk weg bij pap.

''ZIE NOU WAT JE GEDAAN HEBT! JE HEBT DAT ARME KIND BANG GEMAAKT!! EN DAN NOG EENS ZO'N GEDRAG VOOR DE NEUS VAN JE ZOON EN DOCHTER!!! WAT VOOR EEN VOORBEELD BEN JIJ EIGENLIJK!!!!"

Schreeuwt mam nu tegen pap.

''IK HAD VERDOMME GEZEGD TEGEN DIE KLUNS DAT HIJ HAAR NIET MOCHT AANRAKEN! IK HAD HET NOG ZO DUIDELIJK GEZEGD DAT ZE GEEN CONTACT MEER MOCHTEN HEBBEN!!"

Schreeuwt mijn vader terug naar mam. Ik loop nu ook niet achteruit naar de plek waar Peter staat.

''HOE KUNNEN ZE NU GEEN CONTACT HEBBEN ALS ZE IN HETZELFDE HUIS WONEN!!! JE KUNT ZE NIETS VERBIEDEN!!! ALS ZIJ NU GEVOELENS HEBBEN VO... "

''DAT ZOUDEN ZE NIET DURVEN!!! ZE WETEN WAT ER DAN GEBEURD!!!!''

onderbreekt pap mam. En inderdaad we weten dondersgoed wat er zal gebeuren. Peter word dan namelijk het huis uit gezet en we verhuizen dan naar een andere plek.

''Ik dacht dat je beter was pap... ''

Zeg ik teleurgesteld en ga dan samen met Pete naar mijn kamer. Ik sluit de deur en laat me op mijn bed vallen. Ik sluit mijn ogen en laat de tranen die al gevormd waren vallen. Peter komt bij me zitten en slaat zijn armen om me heen om me gerust te stellen. Beneden hoor ik nog altijd pap en mam tegen elkaar roepen. Ik zucht en sla mijn armen nu ook om Peter heen.
We zitten zo voor een paar minuten. Dan heb ik plots een idee. Ik laat mijn armen los en Peter doet hetzelfde.

''Ik heb een idee.''

Zeg ik. Hij knikt.

''Misschien kunne we zelf hier een masker maken. Gewoon een masker geen kleren ofzo. En dan kunnen we gaan swingen in de stad en zelf eten gaan halen want ik heb geen zin om langs beneden te gaan.''

Stel ik voor.

''Goed idee. Ik nog het is masker dat ik in het begin gebruikte dus dat moeten we niet meer hebben. Alleen nog de jouwe. Maar ze moeten wel zien dat het Spider-Woman is. Dus de kleuren moeten zoveel mogelijk kloppen.''

Legt hij uit. Ik knik en ga aan de slag.

~30 minuten later~

Yes! Eindelijk klaar. Ik roep Peter die in zijn kamer zit. Hij trekt de deur open en doet die dan weer op slot. Ik toon hem wat ik heb gemaakt en ziet er bijna precies hetzelfde uit als mijn originele. Alleen Jarvis is er niet... Ik zal hem missen... Ik trek het masker aan en knik naar Pete. Hij knikt terug als goedakeuring.

''Nu nog web-shooters. Ik kan proberen naar pap's lab te kruipen en ze te pakken of heb jij nog je prototypes?"

Vraag ik aan hem. We kunnen ook elk een web-shooter gebruiken.

''Ik denk dat ik die nog heb.''

Zegt hij en opent de deur en gaat dan weer naar zijn kamer om de web-shooter te zoeken. Een minuutje later komt hij terug let twee web-shooters in zijn hand. Ik lach en pak eentje vast en doe hem om mijn pols. En Peter doet de ander om zijn pols. We doen onze zelfgemaakte maskers aan en glippen het raam uit. We slingeren door de straten van NYC. Het voelt heerlijk om weer vrij te zijn. We landen op een gebouw om even te rusten.

''Waar zouden we gaan eten? Ik heb 40 euro bij me.''

Vraag ik aan Peter.

''We kunnen Chinees of gewoon frituur.''