~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 12

Ugh... mijn hoofd doet nog altijd pijn. Die hamer is niet normaal hard. Ik veeg in mijn ogen om de slaap weg te halen en doe dan mijn ogen open. Ik lig nog altijd in het zelfde bed als gisteren. Maar nu zie ik als ik uit het raam kijk dat het al rond de middag is. Plots hoor ik de deur opengaan. Peter komt binnen.

"Hey, Liv. Goed geslapen?"

"Hey, Pete. Ja hoor. Hoe lang ben ik eigenlijk weg geweest?"

Vraag ik aan Peter als ik hem heb begroet. Ik wil wel niet te horen krijgen dat ik dagen of weken heb geslapen. Dus vraag ik maar even.

"Je hebt eigenlijk niet zo heel erg lang geslapen hoor. Gisteren ben je in slaap gevallen rond 22u30 en nu is het 13u46."

Legt hij uit. Ik knik als teken dat ik het snap. Ik zwaai de dekens van me af en zet mijn voeten buiten de rand. Ik sta recht en ik wankel een beetje.

"Gaat het, Liv?"

Vraagt Peter bezorgt.

"Ja hoor. Alleen een beetje duizelig, maar voor de rest alles oké."

Antwoord ik hem. Ik loop naar de muur want ik heb eigenlijk wel zin om een beetje ondersteboven te hangen. Ik klim op de muur naar het plafond en ik kruip zo de deur uit. Ik heb echt mega veel honger. Dus kruip ik, nog altijd op het plafond, naar de keuken. Ik voel dat er nog iemand anders is maar ik ga toch naar binnen. Ik weet dat ik mijn pak nog aan heb dus schiet ik een web naar de keukenkast waardoor hij open zwaait. Ik zie in de kast allemaal lekkernijen staan. Maar ik pak gewoon maar een broodje. Ik schiet een web naar de zak met broodjes waardoor die in mijn hand terecht komt.

"Hey, Peter. Ik had je niet zien komen."

Zegt Bruce die dus in de keuken zat.

"Oh hey, Bruce. En nee het is niet Peter. Het is Liv hier."

Zeg ik als antwoord op Bruce zijn opmerking.

"Oh hi, Liv. WAT! Olivia... op het plafond... net als Peter... DAT KAN TOCH NIET!?"

Zegt/schreeuwt Bruce vol ongeloof. Natuurlijk wist hij hoe het kwam dat Peter, Spider-Man is en hij wist ook dat er maar één radioactive spin was. Dus ja, ik snap hem wel. Ik leg Bruce dus nog eens het hele verhaal uit en laat me dan op de grond zakken. Ik loop met mijn broodje in mijn hand naar de living. Mam, pap, Thor, Nat en Clint zitten daar op de zetel iets te bespreken ofzo.

"Hey, mam. Hey, pap. Hey, Thor. Hey, Nat. Hey, Clint.

Begroet ik hun in één adem. Ze zeggen ook gedag aan mij en ik loop verder naar mijn kamer. Ondertussen ben ik al mijn broodje aan het opeten.
Ik open de deur van mijn kamer, waar ik ondertussen al 2 dagen niet meer ben binnen geweest, en ga dan op m'n bed zitten. Ik eet rustig mijn broodje op en ga dan naar Peter's kamer. Ik klop op de deur om niet weer hetzelfde als gisteren mee te maken want dat was echt akward.

"Binnen."

Zegt Peter vanachter zijn deur. Ik open de deur en ik zie Peter aan zijn plafond hangen.

"Hey, Pete. Ik dacht dat we net een swing ritje gingen maken in de stad, hé?"

Vraag ik hoopvol aan Peter. Want ik weet niet eens zeker of het mag van hem en pap.

"Natuurlijk, Liv. Altijd."

Beantwoord hij de vraag enthousiast zoals altijd wanneer hij weer mag gaan swingen. Ik loop naar mijn kamer om mijn masker te zoeken. Na 10 minuten zoeken heb ik het gevonden. Ik weet het, dat is lang maar ik vond het niet, oké? Ik ren terug naar Peter's kamer. Ik heb mijn masker al aangetrokken terwijl ik naar zijn kamer liep. Ik zie dat Peter al weg is want zijn raam staat open. Ik klim ook door het raam en spring daarna naar beneden. Ik schiet een web naar een ander gebouw waar ik Peter zie wachten.