~the future~
Hey, ik ben Olivia Caroline Stark. Je denkt messchien al 'Wat! een Stark!'. En als je dan ook denkt 'Is dat de dochter van Tony Stark?'. Dat heb je helemaal juist.
Ik ben 20 jaar en ik heb een bachelordiploma van mechanica en engineerin...
Roept mijn moeder me wakker. Ik ben echt nog mega moe. Ik wil niet naar school.
"LIV, NU MOET JE ECHT OPSTAAN HOOR!!"
"JA, MAM!!"
roep ik geïrriteerd terug. Ik trek mezelf letterlijk uit bed en strompel naar de badkamer om te douchen. Na het douchen doe ik nog snel mijn haar in een rommelige knot en snel nog een beetje mascara zoals altijd. Daarna ga ik langzaam de trap of om te gaan eten.
"Morgen mam."
"Goeiemorgen schat."
Antwoord ze terwijl ze haar ontbijt maakt.
"Is Lance al wakker?"
"Ja hoor. Hij is zelfs al naar school. En dat kan je niet zeggen over jou, hé"
Begint mam. Ik voel al wat er me te wachten staat. Ze gaat volgens mij weer een hele preek geven.
"Je moet de volgende wel vroeger opstaan, jonge dame.
Vervolgt mam haar preek. Zie wel ik had gelijk. Tuurlijk moest ze dit weer doen. Heel mijn dag verpest! Great!
"En als ik roep moet je ook luisteren! Neem een voorbeeld aan je broer. Hij is tenminste vroeger op dan jij! Als je nog eens niet luistert dan heb je huisarrest! Begrepen!?"
"Ja, mam"
Antwoord ik op haar preek met zo'n geïrriteerde tiener stem. En pak snel een appel en pak mijn fiets uit de schuur en vertrek naar school.
~op school~
"Oh hi. Wie we daar hebben. De kleine Stark. Ga je weer bij je papi kruipen als ik je iets aandoe? Wat zielig hé. En wat heb je nu weer op je hoofd? Oh het is je haar, ik dacht dat het kak was."
Bespot Ashley me en ze lacht en natuurlijk lacht heel haar vrienden mee. Ik zucht opmerkbaar en loop gewoon langs haar heen.
"Ooh, de kleine Stark gaan stoer lopen doen."
Zegt ze terug en ik draai me terug om en loop naar haar toe.
"Wat is je probleem, Bitch?!"
"Je weet niet wat mijn probleem is. Mijn probleem ben jij! Als je nu eens zou verdwijnen zou mijn leven echt veel prettiger zijn hoor! En nu uit mijn ogen kleine bitch Stark!"
Nadat ze deze woorden zei draaide ze zich om op de hielen van haar hakken en doet een hair flip. En ik sta daar dan alleen. Met mijn tanden op elkaar geklemd zodat ik niet terug op haar afloop en haar een pak slaag geef. Maar ik weet dat dat geen goed idee is dus draai ik me ook om en loop verder in de richting van mijn locker. Als ik mijn boeken heb gepakt en het juiste lokaal heb gevonden. Ga ik naar binnen in het lokaal van wiskunde en ga op mijn gebruikelijke plaats zitten. En natuurlijk moet de gebruikelijke plaats in wiskunde naast Jaxon zijn. En Jaxon moet dan weer de hotste boy van de school zijn. Maar het is ook mijn vriend dus is het niet erg.
(Jaxon Ivan Martinez)
(A/N: ik weet dat het Ivan Martinez is maar ja hij is Gewoon hot okay)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Hey Liv"
Zegt Jaxon. Voor dat je denkt van : 'Waarom praat die nu tegen jou hij is toch de hotste van de school en zou toch moeten kweenie hoe irritant zijn en zo.' Nee hij is niet zo. Hij is best aardig en ja we zijn vrienden maar dat vinden zijn vrienden niet zo leuk want je kent het wel, de badboy vrienden. En daarom praten we eigenlijk alleen tegen elkaar tijdens wiskunde en voor de rest eigenlijk nooit.
"Hey Jax. Hoe is het met je leven?"
"Goed hoor. En you know the usual stuff. Zoals vrienden die weeral eens irritant doen omdat ik bevriendt ben met jou en ook nog veel te veel meiden die aandacht van me vragen. Echt waarom doen ze dat! Het begint me wel stilletjes aan te irriteren."
"Het is niet moeilijk als je zulke looks hebt, hé Jax."
En ik geef hem een zachte stomp tegen zijn schouder nadat ik dat zei. En hij begint te lachen. Zijn lach is echt aanstekelijk en daarom begin ik dus ook te lachen. Als we uitgelachen zijn vraagt Jaxon:
"En hoe is het met jou leven? Gaat het ook zo'n beetje zijn gangetje?"
"Jeweetwel wat er altijd gebeurd als ik hier toekom op school. En dan nog ruzie met mijn ma omdat ik nie vroeg genoeg opsta en dat ik een voorbeeld moet nemen aan Lance. Ik hoopte dat mijn vader maar hier was."
Eindig ik mijn verhaal. Ik zie hem met een meelevende blik naar me kijken. Want mijn vader is namelijk Iron Man. Dat weet natuurlijk iedereen. En daarom komt hij niet zo vaak thuis want ja jeweetwel, Iron Man stuff. Voor de rest van de les hebben Jaxon en ik eigenlijk gewoon gepraat en natuurlijk onze wiskunde gedaan. Als de les gedaan was zij ik nog gedag tegen Jaxon en ging ik de deur uit op naar mijn volgende les. Er is wel een ding dat ik heb gemerkt bij Jaxon dat hij normaal nooit doet tijdens wiskunde. Hij lette namelijk niet op. I don't know why. Maar ja. Het zal wel.
~skip de andere lessen want ik ben lazy en dat weet je ondertussen al dus ik weet niet waarom ik het nog zeg~
TRIIIINNNGGG
Eindelijk de bel gaat. Het laatste lesuur zit er dus op. Ik pak snel mijn boeken en ren bijna het lokaal uit want het is vrijdag vandaag en dat betekent weekend!!! En dat betekent ook, papa weer zien!!! Dus ik prop alles in mijn locker en pak het nodige eruit voor in het weekend te studeren. En ren dan door de gangen. Maar plotseling bots ik tegen iemand op. En die iemand moest Jaxon zijn.
"Oh my god. Sorry, Jax!"
"Is niets hoor. Kom, laat me je helpen."
En bij het zeggen van die woorden stak hij zijn hand uit naar me om me recht te kunnen trekken. Ik pakte zijn hand dankbaar aan en hij trekt me omhoog. Maar hij trekt ietsje te hard waardoor ik weer voorover val op Jaxon natuurlijk. Maar gelukkig kon hij zijn evenwicht bewaren en stond ik dus nu tegen zijn borst aangedrukt. Ik maakte me zo snel mogelijk los uit deze situatie en mompelde snel:
"Bedankt en sorry"
Zonder echt te weten of hij het gehoord had ging langs hem heen. Terug op weg naar de uitgang van de school. Maar alsof tegen Jaxon opbotsen nog niet erg genoeg was kwam die bitch Ashley ook nog eens op me afgestapt met haar clubje bij zich.
"Ik zag wel wat er daar gebeurde hoor. In de gang. Je blijft met je vieze, vuile, dikke vingers van Jaxon af, begrepen!? Anders komen er consequenties, gesnapt!!? Jaxon is van mij!!!"
Nadat ze dat gezegd...nee eerder geschreeuwd had, draaide ze zich weer om en liep weer weg van me. En ik zuchte nog eens diep en stapte toen ook door de poort om weg te gaan van deze hell voor een heel weekend. Wat een vrijheid!
Dag beste lezertjes. Ik heb langer dan normaal niet geupload omdat ik niet echt een vast upload schema heb. Dus don't be mad als het wat later komt dan normaal. Nog eens bedankt voor de stemmen. En stem nu ook zeker op dit hoofdstukje. Ik vind comments ook leuk en zal er altijd op antwoorden. Nog veel plezier met lezen. Grtjs Heike💗
