~the future~
Hey, ik ben Olivia Caroline Stark. Je denkt messchien al 'Wat! een Stark!'. En als je dan ook denkt 'Is dat de dochter van Tony Stark?'. Dat heb je helemaal juist.
Ik ben 20 jaar en ik heb een bachelordiploma van mechanica en engineerin...
De wekker gaat weer af.... ugh... oh ja we de rest van de week vrij. Het is nu donderdag dus ja. En ik heb blijkbaar mijn wekker vergeten uit te zetten...dus het is nu 6u30... Great... Nu is Peter ook wakker. Ooooooooooh my god. Ik heb een idee. Ik loop zo snel mogelijk uit mijn kamer naar Peter's kamer. Ik gooi de deur open en zie hem daar in zijn boxers staan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Oh... uhm... sorry Pete..."
Stamel ik ongemakkelijk. En ga terug naar buiten en wacht tot hij wat meer kleren aan heeft.
"Ik... uhm... ben klaar hoor."
Zegt Peter als ik de deur voel open gaan achter me. Ik knik en mompel nog een snelle sorry. En ga dan terug binnen in zijn kamer.
"Dus wat ik je wou vragen is dat we nu allebij wakker zijn en het misschien nu het moment is dat we mijn pak eens gaan uittesten."
Zeg ik in een snel tempo. Peter begint bij die woorden op en neer te springen van blijdschap. Want volgens mij is het al een tijdje geleden dat hij nog in zijn suit gezeten heeft.
"Het is al een tijdje geleden dat ik nog in mijn suit heb gezeten. En nu is het messchien wel het moment om nog eens te gaan."
Zegt hij vol enthousiasme. En nu is het mijn beurt om in de lucht te springen. Nog steeds springend ga ik naar mijn kamer en haal de metalen doos onder mijn bed vandaan. Ik open hem en het pak ligt daar te pronken. Het is net alsof het schreeuwt om aangetrokken te worden. Ik geef toe aan de roep van het pak en pak het voorzichtig uit de koffer om het te bewonderen. Het ziet er nog altijd even prachtig uit. Ik stop langzaam mijn eerste voet in het pak en daarna de andere. Wat ik meteen voel is dat het als gegoten past, dat is eigenlijk best wel raar want hoe weet pap welke maten ik heb? Ik trek de rest van het pak over mijn bovenlijf. De kap die op het pak zit doe ik nog niet aan en het masker ook nog niet. Als ik het masker heb vastgepakt, loop ik terug naar Peter's kamer. Dit keer klop ik op de deur.
"Binnen! Ik ben al klaar hoor."
Roept Peter vanuit zijn kamer. En ik doe de deur open. En daar staat hij dan, de Spider-Man. Ik doe de deur achter me dicht en ik doe mijn masker en kap op.
"Looking good in that suit, Liv."
"Thanks, spidey."
"En nog een vraagje. Wat als de mensen vragen wie ik ben? Wat moet ik dan antwoorden? Ik niet zeggen dat ik Olivia Stark ben hé?"
Vraag ik aan hem. Want eigenlijk weet ik echt nog geen spidey naam voor mezelf.
"Messchien kunnen we het voor nu nog een simpele naam houden. Ik denk niet echt dat ze het gaan vragen. Maar ik denk dat als ze je op nieuws zetten je meschien vanzelf een naam zal krijgen."
Antwoord Peter. Ik knik en test voor de zekerheid even mijn web-shooters op het plafond. En ze werken. Good job, dad. We klimmen uit het raal van Peter's kamer en klimmen dan naar boven op de Avengers Tower.
