~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 27

~thuis: Avengers Hoofdkwartier(ze zijn ondertussen al verhuist)~

''Mam, ik heb je hulp nodig.''

Is het eerste dat ik vraag aan mam als ik thuis kom. Homecoming is zondag al en het is nu vrijdagavond. Ik moet dringend iets vinden om aan te doen!

''Ik ben hier schat. Wat is het probleem?''

Antwoord mam vanuit de keuken. Ik zeg Peter gedag. Hij gaat naar zijn boven om Lance om hulp te vragen. Ik ren naar de keuken, bijna struikelend.

''Mam, het is Homecoming zondag! Ik heb geen kleren!''

Begin ik. Ik begin eigenlijk wel te paniekeren want ik wil er wel goed uitzien. Niet voor Jaxon maar voor Peter. Mam komt naar me toe en sluit kalmerend haar armen om me heen.

''Rustig maar, schat. We kunnen morgen shoppen voor de perfecte jurk.''

Kalmeert mam me. Ik begin te kalmeren en ik zucht. Ik weet wat ze nu zal vragen...

''Met wie ga je?''

Vraagt mam. Ik wist het. Nu moet ik haar teleurstellen maar misschien zal ze het ook wel snappen.

''Ik ga met Jaxon. Als ik met Pete zou gaan, wat ik echt het liefste wil, zou pap nog bozer worden en Pete eruit zetten.''

Antwoord ik snel. Mam zucht en streelt mijn haren. Ze knikt.

''Ik zal proberen je vader om te praten over Peter zodat hij niet zo hard meer is tegenover jullie relatie.''

Belooft ze mam. Ik knik nu ook en trek haar nog eens in een knuffel. Ik zeg haar gedag en ga dan naar boven om te kijken hoe het met Peter gaat. Ik klop op de deur van zijn kamer.

''Binnen!''

Roept hij. Als ik de deur open doe zie ik dat hij daar staat in zijn nette maatpak.
Ik lik mijn lippen maar blijf wel op mijn plaats staan.

''Kom maar binnen hoor, Liv.''

Zegt hij. Ik glimlach en ga dan naar binnen en doe de deur dicht.

''Ziet er goed uit, Parker.''

Lach ik goedkeurend. Hij ziet er ook wel fantastisch uit in dat pak. Ik ben wel wat jaloers op Liz dat zij met hem mee mag.

''Ik ga... Uh... Mijn pyjama aandoen... Wil je... Uh... Even omdraaien?''

Stottert Peter. Ik grinnik maar draai me toch om. Een minuutje later voel ik Peter's hand op mijn schouder. Ik zie het als een teken dat ik mag omdraaien. Als ik me omdraai, kijk ik recht in zijn prachtige bruine ogen. Ik glimlach en druk mijn lippen op zijn zachte lichtroze lippen. Onze lippen bewegen perfect met elkaar mee en passen net als een puzzel. Na een tijdje raakt onze adem op en laten we alle bij op hetzelfde moment los. Ik glimlach naar hem en ga op zijn bed zitten.

''Wie heeft er jou toestemming gegeven om op mijn bed te gaan zitten?''

Vraagt hij lachend. Ik lach met hem mee en antwoord hem dan.

''Ik heb mezelf toestemming gegeven.''

Grinnik ik. Hij lacht en komt naast me zitten. Ik schuif naar achter tot ik met mijn rug tegen te muur zit. Peter komt erbij zitten en legt zijn hand op mijn knie die ik heb opgetrokken. Ik glimlach naar hem en leg mijn hand op de zijne. Zou ik Peter eigenlijk moeten vertellen wat er gebeurd is met Jaxon? Ik denk het wel toch...