~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 6

Goeiemorgen wereld. Ja je leest het goed ik ben wakker. En nog eens vroeg ook. Om 7u38 om precies te zijn. En hijs mezelf zoals gewoonlijk uit bed en neem een douch en spring in mijn kleren. Ik poets daarna mijn tanden en ga dan op mijn gemak naar beneden om te ontbijten. Er zal wel nog niemand wakker zijn op dit uur, Lance messchien maar ik denk het niet. En inderdaad er is nog niemand beneden. Dus ik ontbijt snel en ga dan in de zetel zitten om Insta en Twitter te checken. Éénmaal op Twitter zie ik allemaal filmpjes van het eenzelfde ding of betergezegd iemand voorbijkomen. Al die filmpjes zijn namelijk van Spider-Man. Die ene gast die bij ons komt wonen dus. Het gaat denk ik weer zo'n oude zak zijn net als Steve. Okay maar nu beginnen die filmpjes echt te veel te worden. En ik stop snel mijn telefoon weg. Ik doe de tv aan om te kijken wat ik daarop kan kijken maar daar is het ook alleen maar Spider-Man dit Spider-Man dat. En ik doe de tv weer uit. Ik sta op uit de zetel. Ik ga denk ik een rondje in de toren lopen. Zo gezegd zo gedaan. Ik doe mijn sloffen aan en ga met de lift naar de verdieping onder ons. Want zoals je al kon verwachten leven wij in het penthouse. En ik kijk een beetje rond, ik kijk naar het uitzicht op de stad, naar de verschillende kamers die ik passeer. Maar plots zie ik een ongewone kamer. Er staat 'top secret' op de deur. En natuurlijk, de nieuwsgierigheid is daar weer. En ik open de deur. Het is er heel erg donker maar ik heb het licht al gauw gevonden. Toen het licht aanknipte flikkerde het heel even. Maar nu kan ik duidelijk zien wat er in de kamer staat. Het staat er vol met speciale machines en labtafels met gekleurde drankjes erop. Ik loop de kamer verder in en loop langs de machines en labtafels om ze één voor één te bekijken. De ene machine ziet er super ingewikkeld uit de andere is juist een simpele boor. Ik loop nog voor eventjes langs de labtafels en stop nog bij een paar. Als ik besluit dat ik hier genoeg heb gezien, zie ik een ongewone paarsoplichtende deur. En ja weeral ga ik er naartoe. Ik kijk even naar binnen en zie weer dozen staan. Maar het paars is zo vreemd, het schrikt me een soort van af. Maar toch ga ik daar naar binnen. Ik kijk weer binnen en ik zie alleen maar dozen. Ik open er een paar maar daarin zitten er rare balken en spuiten. In nog een andere liggen er een soort van spinnewebben die heel erg sterk zijn. En in nog een andere liggen er allemaal groen- en blauwgekleurde flesjes. Maar ik ben niet zo dom om die aan te raken. Maar terwijl dat ik aan het zoeken ben voel ik net alsof ik beken word. Ik draai me vlug eens om om te zien of ik inderdaad bekeken word. Maar dat is niet het geval. Maar door om te draaien zie ik in de hoek van de kamer een ronde van ijzeren staven en met weer zulke stevige spinnewebben. Maar dit keer zit er één enkele spin op die draden. Ik loop ernaar toe en ik strijk perongeluk met de mouw van mijn hoodie tegen één van de draden. De spin beweegt zich gelukkig niet. Dus ik ga voorzichtig weer weg van de machine. Oppeens voel ik iets kruipen op mijn hoodie. Het zal maar stof zijn denk ik. Dus ik ga nu terug uit de paarsoplichtende kamer en ga naar de andere deur om uit de kamer te gaan. Ik sluit de deur weer achter me en ga weer terug naar de lift om terug naar het penthouse te gaan. Ik druk op het knopje van de lift en de lift is er onmiddellijk, dat kan ook niet anders want er is hier niemand behalve het personeel en mam, pap en Lance. Ik stap in de lift en wacht tot hij boven is. Na 4 seconden in de lift voel ik weer iets kruipen. Dit keer bij mijn nek. Nog geen seconde daarna werd ik net gebeten ofzo.

"Auw..."

Mompel ik. Het deed niet zo'n pijn maar wat was dat nou? Zou jet die spin zijn van in de top secret kamer?
Kan haast niet, toch? Ik voel even aan de plek waar ik de beet of wat het ook lag zijn gevoeld heb en ik voel niet echt iets. Raar.... Inmiddels is de lift boven. En boven zie ik pap, mam en Lance aan de tafel zitten. Ze ontbijten en het is nu... 10u30... Wat the... heb ik zo lang weggebleven.

"Waar heb jij gezeten, Olivia Caroline Strak?!"

Vraagt mam mij streng.

"Wel mam, ik ben even naar... beneden geweest om... nog wat extra kauwgom te halen."

En met dat gezegd te hebben haal ik een pakje kauwgom uit mijn acherzak. Ik weet dat ik lieg, maar niemand hoeft te weten waar ik ben geweest.

"Ik ga nog even naar mijn kamer."

Zeg ik aan mam en pap. Want ik voel me eigenlijk echt niet goed nu. Ik ben super moe. Terwijl ik daarnet nog springlevend was. Ik ga naar de badkamer en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik zie er niet uit! Ik heb echt dikke wallen onder mijn ogen. En ik voel me raar. Oppeens zie ik een piepkleine waterdampdruppel naar beneden rollen. Jeweetwel zo'een dat je normaal nooit zou zien. En dan voel het net alsof er iemand aankomt en ik draai me om. En inderdaad oo dat moment komt Lance binnen in de badkamer.

"Wat doe je hier, Liv? Ik dacht dat je naar je kamer ging."

"Ooh niets hoor. Alleen wat make-up bijwerken."

Lieg ik. Jeez ik lieg veel de laatste tijd.
Ik ga langs mijn broer de kamer uit en ga naar mijn kamer. Éénmaal in mijn kamer laat ik me op bed zakken. Ik voel me echt zwaar kut. Ik laat mijn hoofd in mijn handen rusten maar ik word uit mijn gedachten verstoord door een vlieg die op een foto zit. Hoe heb ik dat nou weer gezien en gehoord? Dit kan toch niet? Ik ga languit op het bed liggen en staar naar het plafond met mijn armen onder mijn hoofd. En zo lig ik voor de rest van de dag. Naar de details in het plafond te staren en alleen uit mijn bed komen om te eten.

~Skip the rest of the day 'cause there's nothing gonna happen annyway~

Eindelijk is het avond. Het is nu 22u29. Ik ben net zoals vanochtend heel erg moe. En ik voel me ook net zoals vanochtend super slecht en raar. Want de rest van de dag hoorde of voelde ik aan als er iemand naar me toe kwam zelfs al hadden ze nog niet op de deur geklopt. Mam kwam langs, pap kwam langs, zelfs Lance kwam langs om te kijken hoe het was met me. Ik zei iedere keer tegen hun dat ik me een beetje ziek voelde. Maar ik had het gevoel dat ze me niet echt geloofden. Ik denk dat ik niets eens ASMR ga kijken. Ik ben gewoon zo moe. En morgen komt die gast bij ons intrekken. Dus ik heb denk ik wel wat slaap nodig als ik er okay wil uitzien. En met die gedachten val ik in slaap.

Een korte AN want het is nu echt al laat en ik ben moe dus ja. Byebye
Grtjs Heike💗