~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 30

"Waarom heeft hij je hier gezonden?"

Vraagt Pete kreunend van de pijn aan de man. Ik leg een hand op Peter zijn rug. Ik heb zo'n klein gevoel dat dit ons laatste moment kan zijn...

-Peter's POV-

Liv legt haar hand op rug. Ik kijk haar aan, ze heeft tranen in haar ogen. Ik weet wat ze denkt. Ze denkt dat we het niet gaan halen. 

"Well, ik denk dat jullie dat nooit te weten zullen komen."

Zegt de man met een grijns op zijn gezicht als hij het wapen nog eens activeert. Dan zie ik Liv naar me kijken, ze heeft een plan. Ik weet wat ik moet doen. Ik kruip bij Liv vandaan en trek de aandacht van de man. Hij richt het wapen op mij. Liv gaat naar een andere hoek en probeert op te staan. Dan schiet ze een web naar het wapen van de man waardoor het uit zijn handen vliegt, daarna schiet ze hem met een web tegen een bus. 

"YES!! Goed zo, Liv!"

Roep ik. Ze komt naar me toe gelopen met iets in haar hand.

"Kijk, ik heb nog een werkende web-shooter van je gevonden tussen het puin."

Zegt ze en Liv geeft het aan met. Ik doe het rond mijn pols.

"Maar we moeten Happy bellen en tegen Mr. Stark zeggen dat Liz's vader de Vulture is en doe ook je gps signaal van je gsm aan zodat hij ons kan tracken en je moet ook het gps signaal van mijn telefoon tracken."

Brabbel ik. Ze knikt en begint meteen met Happy te bellen. Happy zal het wel zeggen aan haar vader. Daarna doet ze het gps signaal aan. 

"We moeten hem wel te pakken zien te krijgen voor hij hier weg is, hé?"

Zegt Liv. Ik knik en we swingen via een lamp verder de stad in. Dan komen we Flash tegen. Ik land op zijn auto en ik zeg etgen hem met een zware stem:

"Flash, ik heb je auto nodig!"

"Ma- Maar dit is technisch gezien mijn vaders auto dus ik kan ni-..."

Hij kan zijn zin niet eens afmaken of ik heb hem al uit de auto gezet en erin gekropen. Toen ik begon rijden, reed ik eerst tegen een stalling met fietsen maar ja. Even later komt Liv ook in de auto gesprongen. Liv trackt het gps signaal van mijn telefoon die nog in de auto van de vader van Liz ligt.

"Hij is net de Game-Stop op Jacksons' Avenue gepaseerd."

Zegt Liv. Ik knik en ik rij verder. Opeens rijd er een bus voor ons. 

"Pete!! Pas op!!"

Roept Liv en ik kan nog net uitwijken voordat we tegen de bus zouden botsen.

"Ik heb nog nooit op straat gereden, alleen met mijn tante op parkeerplaatsen."

Zeg ik lichtelijk in paniek.

"Nu naar rechts Peter!"

roept Liv en ik sla rechts in, slingerend over het wegdek.

"Hij is gestopt in een oud gebouw in Brooklyn. Niet ver van hier."

Zegt Liv. Opeens word Liv gebeld. Ze neemt op. 

"Hey Happy... ... Ja oké... ... We zijn oké, alles in orde.... .... WAT! JE GAAT WEG IN 9 MIN!... .... NAAR UPSTATE?!!"

Schreeuwt Liv. Ik zie dat er tranen over haar wangen vloeien. Ze hangt op en kijkt naar me.

"Ga door naar Brooklyn. Ga nu links."

Zegt ze bijna emotieloos maar wel met tranen die over haar wangen stromen. Ik sla links af en we stoppen bij een enorme verlaten fabriek. We stappen uit Flash zijn auto en gaan via een opening in het dak naar binnen. We zakken langzaam met een web naar de grond van de fabriek. In de fabriek zien we overal schermen met bouw plannen en plannen voor bommen en wapens. Maar we zien ook een camera beeld van Stark Tower en ook een plan van een vliegtuig. Ik heb zo'n vermoeden dat ze de lading van het vliegtuig gaan  proberen te stelen. In het midden van de grote ruimte zien we de vleugels van de Vulture en nog veel meer andere apparatuur. Aan de linker kant is er een gang naar een andere ruimte. Liv en ik slingeren en stiletjes naartoe. Deze ruimte die we nu inkomen is daarentegen helemaal le-. Toch niet. Ik zie iemand. De ruimte staat wel vol met pilaren en 1 enkele werkbank waar die persoon bij staat.

"HEY!"

Roep ik naar hem. Het is niet zomaar iemand het is the man himself. Hij draait zich om en gooit zijn moersleutel neer.

"Verrast?!!''

Roep ik nog eens naar hem. 

"Oh hey, Pete."

Zegt hij terug. Ik voel dat Liv verstard. 

"En je leuke vriendinnetje ook zo te zien."

Voegt hij er nog aan toe als hij Liv opmerkt.

"Ik heb jullie niet horen binnekomen."

zegt hij nog.

"Het is voorbij! We hebben je te pakken!"

Roept Liv naar hem. 

"Ik moet jullie zeggen, ik bewonder heel heel erg jullie moed. Ik zie waarom Liz je leuk vindt, Peter. Toen je voor het eerst naar mijn huis kwam dacht ik, ''echt serieus die snul." maar nu..."

Vertelt hij. Ik voel dat Liv hier niet comfortabel mee is. 

"Waarom doe je dit haar aan?"

Vraag ik. Soort van om het spelletje mee te spelen.

"Iets haar aandoen? Ik doe haar niets aan. Ik doe dit juist voor haar."

Discussieert hij. Ik zie dat Liv er genoeg van heeft en ze schiet een web naar een van zijn handen zodat die aan de tafel vastzit waarop hij geleund staat. Liz's vader zucht.

"Kiddo, je snapt dit niet, hé? Je bent jong en je snapt nog niet hoe de wereld werkt."

Zegt hij zuchtend.

"Ja maar ik snap wel dat wapens verkopen aan criminelen fout is."

Vuurt Liv terug.

"Hoe denk je dan dat vadertje Stark heeft betaald voor die toren, huh? Met iets van zijn speelgoed? De rijke en machtige mensen doen alles wat ze willen maar mensen zoals ons, zoals mij, zij trekken zich niets van ons aan. We bouwen hun wegen en we vechten al hun oorlogen en vanalles maar ze geven nog altijd niet om ons. We nemen hun afval op achter hun. Dat is hoe het is. Ik weet dat jullie weten waarover ik het heb en zeker Peter moet dit snappen."

vertelt hij tegenstrijdig. Liv begint te koken van woede maar ze houd zich in. Ik voel het. Ik voel hoe gespannen ze is en hoe ze een beetje trilt.

"Waarom vertel je ons dit?"

vraag ik hem. Hij zucht.

"Omdat ik wil dat je het begrijpt en ik had een beetje tijd nodig hiervoor."

Zegt hij grijnzend en nog geen seconde later komen de vleugels van de Vulture door de muur heen vliegen. Liv en ik springen uit de kant. Maar de vleugels blijven ons aanvallen alsof het zelf een levend wezen is. We blijven het ontwijken tot het naar buiten vliegt.

"Het spijt me, Peter en vriendin."

Zegt Vulture en plots komen de vleugels weer naar beneden maar we kunnen het weer ontwijken.

"Waar heb je het over? Dat ding heeft ons nog niet eens aangeraakt."

zeg ik stoer. Ik kijk naar Liv die een beetje hijgend naast me staat.

"Dat weet ik maar dat wou ik ook niet doen."

Zegt hij opnieuw grijnzend. 

"Peter! Hij heeft de pilaren kapot gemaakt!"

Roept Liv. Ik kijk rond me en inderdaad bijna elke pilaar is doormidden door de vleugels. De vleugels  breken nog 1 pilaar en dan stort het hele plafond in...