~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 33

-Liv's POV-

Het is nu twee dagen na het incident met het vliegtuig. Ik zit onder de schrammen en blauwe plekken. Maar we moeten weer naar school. Net alsof er niets gebeurd is. Ik zucht en vertrek naar school vanuit het huis van Tanta May, waar Peter voor het moment ook woont. Ik woon daar omdat mijn ouders zo out of the blue hebben besloten om te gaan verhuizen. Peter en ik zwijgen gedurende de weg naar school. We zijn bieden nog aardig in shock van wat er is gebeurd. We hebben het wel al aan onze vrienden vertelt. 

"Het is toch insane, die hele... en het is toch crazy! Hij was zo van, 'gggzgzg' en jij was zo van, 'Aaaaahh'."

Zegt Ned, zoals altijd even opgewonden als er ons ook maar iets gebeurd. 

"ssshh"

Probeert Peter Ned stil te krijgen. Niet dat dat echt goed lukt maar het was het proberen waard.

"En Liv was dan zo van,'pssst', het is gewoon zo... oh my god."

Gaat Starla verder. Ik zucht.

"Ja, awesome."

Zeg ik sarcastisch. Dan zie ik Liz lopen, ze knuffelt een van haar vriendinnen en ik denk dat dat haar moeder is die achter haar staat met een doos. 

"Hey! Liz!"

Roept Pete naar haar terwijl hij naar haar toe loopt. 

''Liz."

Zegt hij nog eens als hij wat dichterbij is bij haar. 

"Liz, kijk, sorry."

Verontschuldigd Peter hem.

"Je zegt dat veel. Waarvoor verontschuldig je je nu?"

Vraagt ze. Ze heeft gehuild, dat zijn we allemaal. Waarschijnlijk omdat haar vader nu in het gevang zit en ze weer moet verhuizen van school. Niet dat ik daar een probleem mee heb.

"Voor de dans? Ja, dat was een redelijk slecht ding om te doen."

Zegt ze als ze geen antwoord krijgt van Peter. 

"Ja, ik weet het maar van je vader. Ik kan me niet voorstellen wat je allemaal meemaakt. Als er iets is dat ik kan doen om te helpen..."

Zegt Peter met medelijden. Ja ik hou ze goed in de gaten, i know. 

"Wel, we gaan verhuizen naar Origan. Mam zegt dat het daar goed is dus dat is cool. Maar pap wil ons niet zien terwijl hij in de gevangenis zit."

Legt ze uit.

"Liz, i- ik..."

stottert hij. 

"Bye, Peter."

Zegt ze. En for some reason, glimlach ik. Ze gaat verhuizen, haar vader in de cel, allemaal tragisch maar ik vond haar nooit tof. 

"Wat er ook met je mag zijn, ik hoop dat je het kan oplossen."

Zegt Liz nog en dan gaat ze weg. Als ze voorbij me loopt kijkt ze me aan. Ik glimlach naar haar. Peter blijft een beetje beduusd achter. Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn rug. Ik weet dat hij Liz in een of andere weg ook wel leuk vond. 

"Pete, we moeten gaan."

Zeg ik. Ja we moeten naar de bib om de prijs van de Decathlon op te gaan halen. We wandelen samen naar de bib en we zien dat de rest daar al is. Ik glimlach naar MJ als ik daar binnenkom.

"Kom maar erbij zitten, Peter en Olivia."

zegt de leerkracht. Ik knik en we gaan zitten.

"Wel, we zijn Decathlon Nationale Kampioenen."