~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 31

-Liv's POV-

Het plafond... het viel naar beneden... op Peter en ik... Ik voel een enorm gewicht op mijn rug en mij benen. Ik kan niets buiten mijn armen bewegen. Ik probeer de zware rotsblokken van me te duwen maar het lukt niet... Het is te zwaar... Ik ben te zwak... Ik hoor iemand kreunen van de pijn op de achtergrond... Ik voel dat ik aan het wegvallen ben... Ik begin zwarte plekken voor mij ogen te zien en ik krijg maar moeilijk lucht... Op dat moment vallen mijn ogen dicht...

-Peter's POV-

Mijn benen... Ik zit klem... Mijn rug voelt net alsof er een reus is op komen zitten. Ik probeer eerst dat rotsblok van mijn rug te tillen maar het lukt niet... Het is alsof ik leeg ben gezogen van al mijn kracht... Ik trek met de hand die nog vrij is mij masker van mijn hoofd... Ik hap naar adem... Oké, ik kan dit. Voor Liv. Ik duw mezelf omhoog zo hard ik kan maar het wil geen centimeter bewegen... Ik laat me weer neer vallen in een kreun van pijn.

"Hallo!!! Liv?!!!"

Roep ik maar niemand hoort iets. Niemand reageert. Liv... Ze zou toch niet... Nee... dat kan niet... Dat mag niet... Ik schreeuw nog eens.

"LIIIV!! PLLEEASSEE!!"

schreeuw ik opnieuw. Ik begin te huilen... Ik zal hier nooit wegkomen... Niemand hoort me want het is hier damn middle of nowhere... En Liv... Is waarschijnlijk... Nee! Niet zo denken! Ik moet opnieuw proberen. Ik hap naar adem. Ik kijk naar beneden in het plasje waar ik mijn masker heb ingegooid. Ik ben Spider-Man! Ik kan dit! Ik moet dit kunnen! Ik verzamel al mijn kracht en hef mezelf op. JA! JA! Het lukt! Als ik de betonnen blokken hoog genoeg heb opgeheft kruip ik eronder en duw ik ze verder omhoog met mijn handen. Zo ver dat ik het hele rotsblok van me af kan duwen.

-Liv's POV-

Ik voel beweging... Ik krijg weer lucht... Ik hap snel naar adem. Ik trek mijn masker van m'n hoofd zodat ik beter kan ademen. Maar ik zit nog altijd vast. Onder een rotsblok... Ik hoor iemand kreunen en happen naar adem. Dat zal Peter zijn.

''PETE!"

Probeer ik te schreeuwen maar het enigste wat eruit komt is een schor gejelp. Wel, ik hoop dat hij het gehoord heeft.

''LIV!"

Hoor ik Peter schreeuwen.

''PETE! IK BEN HIER!''

Probeer ik opnieuw te roepen. Dit keer komt er wat meer geluid uit. Ik denk dat hij me gehoord heeft want ik hoor voetstappen op me afkomen. Ik zie Peter boven de rotsblokken uitsteken.

''Het komt goed, Liv. Hou vol.''

Zegt Peter gerustellend. Ik voel het rotsblok op mijn rug bewegen en ik kreun van de pijn. Niet veel later ligt het rotsblok een beetje verder en van me af. Peter hijst me uit de puinhoop. En ik geef hem een knuffel.

''Pete... Ik dacht dit dit het einde zou zijn... Op een gegeven moment werd alles zwart en ik kon niets meer doen en en e-...''

''Het is oké, Liv. Het is oké. Ik ben hier. ''

Stelt Peter me gerust. Hij neemt mijn gezicht in zijn handen en sust me. Dan, uit het niets, zoent hij me. Het is onverwacht en ik dijns eerst terug maar daarna ga ik erin mee zoals de andere keer. Na een tijdje laten we elkaar los. Pete wijst naar een plekje op een muur die nog overijnd staat. De Vulture zit daarop! Hij kijkt in de richting van Stark Tower. Ik en Pete kijken elkaar aan en knikken. Dan zien we dat de Vulture begint op te stijgen, we springen hem snel achterna en kunnen nog snel een web naar een van zijn voeten schieten. Hierdoor vliegen we achter hem aan. Hij achtervolgt het vliegtuig die uit Stark Tower kwam. Plots kijkt hij achter zich en we proberen onszelf te sturen zodat we niet in zijn gezichtsveld vallen. De Vulture stijgt nog hoger op, tot boven de wolken. We zien de stad onder ons verdwijnen. Dan opeens gaat de Vulture dichter bij het vliegtuig vliegen. Hij gaat onderste boven vliegen en klemt hemzelf vast tegen de onderkant van het vliegtuig. Peter en ik doen hetzelfde. We zien dat de Vulture weer zo'n paars gat had gemaakt in de onderkant van het vliegtuig en hij kruipt erdoor. Ik probeer een web te schieten naar die opening maar er is te veel wind en mijn web vliegt weg. IK glij uit en glij een stuk naar achter op de onderkant van het vliegtuig.

"Hang je nog?"

Vraagt, nee eerder roept Peter. 

"Ja hoor. Alive and well."

roep ik terug naar hem. Plots vliegen ik en Peter beiden een groot stuk naar achter tot we bij de staart van het vliegtuig zitten. We proberen terug naar het paarse gat te klimmen wat ons uiteindelijk lukt. De Vulture had zijn vleugels op de onderkant van het vliegtuig achtergelaten. Opeens wordt er een soort van drone geunlocked uit de vleugels en het vliegt weg naar de voorkant van het vliegtuig. Peter kon de vleugels uiteindelijk van onder het paarse gat trappen zodat alles van in het vliegtuig hierdoor naar buiten kan vliegen. Ik denk dat de Vulture ons door had want hij gaat weer in de vleugelsen vliegt nu rond ons heen. Ik klim verder naar de deur van het vliegtuig die aan de zijkant zit. Maar dan komt hij weer, hij rijten de hele zijkant van het vliegtuig open. Ze komen dichter bij me en ik kan nog net springen en de Vulture vastgrijpen. Dan vliegt hij weg en ik kan nog net een web schieten naar het vliegtuig zelf om hem tegen te houden. Maar dit lukt niet helemaal. Een stuk van het vliegtuig komt los en hierbij ook het web. Ik vlieg achteruit richting de motors van het vliegtuig. Ik begin te schreeuwen en zie dan Peter op de zijkant van het vliegtuig hij schiet  webben op de motor van het vliegtuig waar ik het dichtst bij ben waardoor die motor stopt met draaien en ik vlieg in het web. De Vulture vliegt daarentegen wel tegen de motor en verliest de controle over zijn vleugels. Maar dan komt de motor los uit het vliegtuig zelf en vlieg ik weer naar achter. Ik schiet een web en ik kan de motor nog bij het vliegtuig houden. Ik laat de motor los en spring op de romp van het vliegtuig. Dan komt de Vulture terug. Ik zie Pete op het dak van het vliegtuig. Peter vliegt plots naar achteren ook bijna een motor in. Maar hij kan zichzelf tegenhouden. De Vulture landt voor hem en dwingt hem richting de motor door de hele bovenkant van het vlietuig open te rijten. Pete kan voor hij in de motor vliegt nog een web schieten naar  Vulture zelf. Hierdoor raakt Vulture van de kaart en laat hij het vliegtuig los. Peter vliegt nogmaals naar achter, net over de motor. Ik zucht van blijdschap dat hij niet erin is terechtgekomen. De motor begint te branden net zoals sommige andere motors aan het vliegtuig. Ik voel het vlietuig dalen. Het vliegtuig stort neer!