~The Spider that changed my life~ H.S, P.P(CANCELED)

Deel 21

... Harry.

''Hazz, wat doe je hier? Je hebt toch niets gehoord hé?''

Vraag ik in paniek.

''Ne-ja, ik heb alles gehoord.''

Geeft hij toe en kijkt naar de grond. Ik loop in zijn richting en hef zijn kin op zodat hij mij moet aankijken.

''Het is niet erg. Echt niet. Ik ben...  gewoon bang dat mensen anders over me gaan denken als ze het weten.''

Geef ik toe. Hij legt een hand op mijn schouder.

''Ik vind het juist cool!''

Zegt hij enthousiast.

''Een superheld als vriendin is super cool.''

Vult hij aan. Ik lach opgelucht naar hem. Hij is eigenlijk wel belangrijk in mijn leven. Zelf al is hij er nog niet zo lang in. Dit is nu de 2de keer dat ik tegen hem spreek en het voelt nog altijd als de eerste. Hij is noga altijd even knap en lief en vriendelijk... Fuck... Kan je op twee mensen een crush hebben?... Want dat is bij mij nu het geval... FUCK!... DIT KAN TOCH NIET WAAR ZIJN HÉ?... Mijn leven is zo'n grote puinhoop... Ik heb Jarvis nodig of iemand om tegen te praten. Misschien Peter omdat ik hem het  meest vertrouw maar... Ik weet het niet...

''LIV!! LIIIIV!!  HALLOOOO!''

Schreeuwt Harry in mijn gezicht en ik word weer wakker uit mijn gedachten.

''Oh... Uhmm... Sorry.''

Verontschuldig ik me. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al redelijk laat is.

''Uhmm... Sorry, Hazza. Maar ik moet gaan. Ik bel of stuur je wel een berichtje.''

Zeg ik nog en draai me om om weg te gaan. Maar hij pakt me bij mij arm en trekt me tegen zich aan.

''Er is gewoon één ding dat ik nog wou doen.''

Zegt hij dan. Ik voel zijn adem op mijn gezicht. Hij komt dichterbij recht voor mijn lippen stopt hij.

''Heb ik de toestemming om dit te doen, mevrouw Stark?''

Vraagt hij maar ik weet niet wat ik nu moet zeggen. Ik wil het wel, heel graag zelfs maar is dit niet een beetje snel?

''Echt super sorry.''

Zeg ik met spijt en ik wriemel me los uit zijn armen en loop dan terug naar de menigte. Ik ga naar de bus van school die al klaar staat om te vetrekken en ons naar huis te brengen. Peter staat daar ook. Ik zwaai naar hem en volg hem dan de bus in.

''Hey Pete.''

Begroet ik hem en ga dan naast hem helemaal achteraan in de bus zitten.

''Hi liv. ''

Zegt hij terug.

''Het is goed gegaan vind je niet?"

Vraagt hij. Ik weet wat hij bedoelt dus knik ik.

''Ja, behalve dat pap mij een uitbrander heeft gegeven omdat hij het niet wist dat we weg waren. Maar dat is wel het minste.''

Leg ik hem uit. Hij moet lachen en ik lach daardoor ook. Zijn lach is zo cute en aanstekelijk. Je wordt er gewoon instant blij van. Zou ik hem vertellen over Harry? Ja ik denk het wel. Hij  heeft het recht om het te weten.

''Wie was die guy eigenlijk dat je daarnet mee stond te praten?''

Vraagt hij voordat ik het zelf had kunnen zeggen. Ik grinnik.

''Dat was Harry Styles. Hij zat ook in de lift. En hij is ook een vriend maar we hadden elkaar al super lang niet gezien dus ja.''

Leg ik uit. Peter maakt een instemmend geluidje. Het lijkt wel alsof hij jaloers is... Zou het dan toch... Zou hij dan toch wel verliefd op mij zijn... Maar wat dan met Liz... Misschien probeerde hij mij uit zijn hoofd te zetten want ik ken mijn vader en die zal Peter al weer een preek hebben gegeven over het daten met mij.

''Ben jij nu... jaloers?'

Vraag ik hem aarzelend.

''Uh... Nee hoor. Echt niet. Waarom zou ik. Hij is zo'n rijke boybander en ik ben gewoon een stomme nerd. Nee zeker niet hoor.''

Zegt hij en ik hoor schaamte, jaloezie en boosheid in zijn stem.

''Jaloers zijn is normaal, Pete. Ik zou soms ook een Liz willen zijn voor een dag.''

Geef ik toe. En dan vooral Liz zijn om de attentie dat Peter geeft aan haar.

''Uh... Olivia... Ik moet iets zeggen.''

Zegt Peter aarzelend. Ik knik en wacht op zijn aanvulling.

''Uhm... Hoe zeg ik dit?... Vanaf de eerste keer dat ik je zag wist ik al dat je speciaal ging zijn voor mij. En... Uhhh...''

Vult hij aarzelend aan. Gaat hij zeggen wat ik denk dat hij gaat zeggen? Of zal hij het omgekeerde zeggen dan van wat ik verwacht? Hij pakt even adem en vervolgt dan zij verhaal.

''Ik... Uh... Heb eigenlijk al altijd een... Crush op...  jou gehad. Maar uh... Ik weet dat je het beter zal hebben met die Harold dus ik... Weet dat ik je niet verdien... En je vader zei ook dat ik je niet mocht daten... Dus uhh... Ja... Dat is wat ik even wou zeggen.''

Zegt hij nog altijd aarzelend. Ik begin te blozen en niet normaal hard ook.

''Ik uh... Moet ook iets zeggen... Ik heb eigenlijk ook al... Altijd een crush gehad op... Jou.''

'En op Harry' vul ik er fluisterend aan toe. Ik weet niet of hij het gehoord heeft maar ik hoop van niet. Want als het om jongens gaat kan ik niet kiezen en nu ben ik haast verplicht. Maar dat kiezen stel ik beter nog even heel erg lang uit. Ik wil eerst zelf uitvinden wie er het beste is. Als ik opzij kijk naar Peter zie ik dat hij me met grote ogen aankijkt... Hij heeft het dus gehoord... Natuurlijk hoe kon ik het vergeten, wij spider-mensen kunnen alles 9 keer beter dan de mens. Dat wil dus zeggen ook horen.

''Je hebt het gehoord, hé?''

Vraag ik aan hem om het zeker te zijn.

''Ja... Dat heb ik.''

Zegt hij opgelucht en verdrietig. Het moeilijke aan kiezen is dat je altijd één iemand moet teleurstellen en dat is altijd heel erg moeilijk. Harry ken ik nog niet zo lang dus ik voel me nu meer aangetrokken tot Peter. Ik wil Peter gewoon niet verliezen. Ik heb nu ook twee weken zonder Hazz gekunnen. Maar dat zou ik zeker niet kunnen met Peter. Maar zoals ik al zie ik ga nu nog niet kiezen...