i can't think straight

II

Onu hiç tanımamış olmayı dilerdi. Ama tanımıştı, hoşlanmıştı da. İlk gördüğünde hem de. Liseye başladığı yılın ilk dönemiydi. Kendi sınıfı beden eğitimi dersini yaşıtları olan başka bir sınıfla işliyordu. Taehyung su içmek için çantasını almaya, soyunma odasına girdi. İçeride bir çocuk vardı. Kim olduğunu bilmiyordu, büyük ihtimalle diğer sınıftandı.

Çocuk bir eli diz kapağında, yerde oturuyordu. Taehyung haddi olmadığını düşünse de ona neden öyle oturduğunu sordu. Çocuk dudaklarını ıslattı. Taehyung'un dikkati bir anlığına dağıldı. Fakat çocuk ağzını açtığında onu dinlemek için zorladı kendisini.

"Ben.. şey.."

Çocuk utanıyor gibiydi, yarım cümlesinden sonra iç çekti.

"Ben düştüm. Oyun oynuyorduk."

Taehyung endişeyle çocuğun yanına oturdu. "Acıyor mu çok? Neden açıp yaraya bakmıyorsun?"

Çocuk tekrar utandı. "Şey, ah.. Görmek istemiyorum. Hoşlanmam böyle işlerden."

Taehyung gülümsedi. Çocuğun eşofmanını kavrayıp yavaşça yukarıya doğru sıyırdığında çocuk hafifçe inledi. Taehyung gerilmişti bu tepkiyle. "Özür dilerim." Mırıltı olarak çıktı sesi.

Bir an çocuğa baktığında kendisine dik dik bakmakta olduğunu gördü. Acaba Taehyung'dan rahatsız mı olmuştu? Ama sonra gülümsediğinde biraz rahatladı. Kalkıp suyunu aldı ve yaraya döktü. Bunu yaparken de çocuğa küçük bir bakış attı. Gözlerinin hâlâ kendisinde olduğunu görmek onu şaşırtmıştı.

Yarayı dikkatlice temizledi. Çantasından çıkardığı yara bandını yavaşça yapıştırdı. Eserine gülümseyip başını çocuğa çevirdiğinde hâlâ kendisine bakıyor olduğunu fark etti. Ama neden?

Sebebini bulması uzun sürmedi.

Eli hâlâ çocuğun çıplak bacağındaydı. Hemen geri çekildi ama çoktan utanmıştı bile.

"Teşekkürler." dedi çocuk eşofmanını düzeltirken. "Ben Jungkook. Senin adın ne?" Gülümsüyordu.

Ve bu gülümseme Taehyung'un çok hoşuna gitmişti.