i can't think straight

XI

Okul Hana ve Jungkook'un ayrılık haberiyle çalkalanıyordu. Ama Taehyung tabi ki de kendisine pay çıkaramazdı. Jungkook'un kendisini sevmediğini zaten biliyordu. Ayrıca artık bir kız arkadaşı vardı.

"Dün için... o aptal kız adına... özür dilerim." Jungkook aniden konuştuğunda ona baktı. Özür dilerken zorlandığı oldukça belliydi ama yine de Taehyung içten içe memnun olmuştu.

"Önemsiz." Tebessüm etti. Daha çok şey söylemek, onunla uzun uzun konuşmak isterdi. Ama ondan korkuyordu. Şansını fazla zorlamak istemedi.

Bir el aniden kolunu kavradığında içi titredi. Jungkook'un eli. "Bak, ah cidden üzgünüm." Konuştukça ortaya çıkan minik detaylara takılmıştı Taehyung. Minik gamzeye ve yutkundukça hareket eden adem elmasına. Gözlerini ordan ayırması gerektiğini biliyordu ama yapamadı. Ah, bir de o dudakları.. Öpmek için her şeyini verirdi. Yaklaşık altı saniye boyunca Jungkook'un dudaklarına baktı. Ardından Jungkook'un dudaklarının şekli değişti ve sesini duydu.

"Taehyung, beni dinliyor musun? Afedersin, o işe ihtiyacın var mıydı? Eğer ihtiyacın varsa senin için başka bir iş bulabilirim."

Taehyung başta etkilendi. Sonra berbat bir his kapladı içini. Jungkook bana acıyor. Benim bir zavallı olduğumu düşünüyor. "Hayır. Önemli değil. Zaten yoruluyordum. Bir süre çalışmayı düşünmüyorum."

Jungkook gülümsedi ama Taehyung bunun samimi bir gülümseme mi yoksa alaycı bir gülümseme mi olduğunu anlayamadı. Buruk bir tebessümle karşılık verdi.

"Ah, Taehyung!" Kendisine doğru koşan kıza baktı. "Seni görmek istedim. Bugün bana hiç ilgi göstermedin, sabahtan beri seni arıyorum!" Bağırışıyla herkesin ona meraklı bakışlar atmasına neden olmuştu. Bakışları umursamadan, bir tutam saçını parmağına dolayarak ve birazcık da sesini değiştirerek Taehyung'a yaklaştı.

"Seni özledim sevgilim.."

Taehyung bu alışık olmadığı durumdan ötürü biraz afallasa da toparladı. Yeeun'a karşı duyguları yoktu ve onun da kendisine karşı bir şeyler hissetmediğini biliyordu. Fakat bu lafları böyle rahat söyleyebilmesi onu şaşırtmıştı yine de.

"Şuan biraz da olsa hasret giderebiliriz sanırım, hm?" demiş ve kollarını Yeeun'un arasına girmesi için açmıştı. Yeeun da aşık bir sevgili edasıyla Taehyung'un kollarının arasına girmiş ve gülümsemişti.

Az sonra zil çalıp Yeeun sınıftan çıktığında, Jungkook garip bir ses tonuyla sordu. "Bu da kim? Neden sana sevgilim dedi?"

Flashback

"Sana bir teklifim var Taehyung." Yeeun neşeyle gülümsedi. "Bir süreliğine.. aish bu da nasıl söylenir ki? Imm, yani benim erkek arkadaşım gibi davranmaya ne dersin? İnsanlar senin düz olduğunu düşünecek ve seninle uğraşmayı bırakacaklar. Nasıl fikir?"

Taehyung'un kafası karışmıştı. Neden Yeeun kendisine iyilik yapıyordu ki? Daha yeni tanışmışlardı sonuçta. "Senin çıkarın ne peki bundan?"

Yeeun hafifçe gülümsedi. "Akıllısın. Benim de bir çıkarım var tabi ki.. Okulda adım çıkmamış olabilir ama ben de eşcinselim."

Taehyung'un gözleri kocaman oldu bu duyduğu cümleyle.

Flashback Son

"Çünkü sevgilim. Sevgilim olduğu için öyle sesleniyor."

Jungkook kaşlarını çattı bu cevapla. Taehyung korkmuştu o böyle yaptığında. Zira sevdiği çocuk kendisine onu öldürecekmiş gibi bakıyordu. "Ama sen eşcinselsin! Beni kandırıyorsun değil mi?!" Bir an duraksadı. "Yoksa biseksüel misin?"

Taehyung kesinlikle inkâr edecekti. Tüm okulu düz olduğuna inandıracaktı. Kararlıydı. "Hayır. Eşcinsellik sadece geçici bir heves. Doğru olan heteroseksüellik.." Taehyung bu kelimeleri söylerken aynı anda hem gülecek hem de ağlayacak gibi oldu. Böyle laflar ettiğine inanamıyordu. "Düzüm ben."

"Hayır!" Jungkook sesini fazla yükselttiğini fark edince ses tonunu ayarlayıp tekrar konuştu. "Yani eşcinsellik doğuştan değil mi? Eşcinselsen değişmen imkansız. Sen düz olamazsın. Yalan söylüyorsun! Sen-" Durdu. Kendi laflarına şaşırmış gibiydi. Sustu. Başka da bir şey söylemedi. Öylece oturdu. Taehyung'la da konuşmadı. Teneffüste tuvalete gitti.

O gün okulda konuşulan iki şey vardı.

Taehyung

ve

Hana'dan ayrılıp bu durumda sinirlerini kontrol edemeyen Jungkook.