HIS BELOVED WOMAN

Chapter 2

Third Person's POV

"Winter."

Isang may edad na babae ang pumasok sa kwarto ng binatang lalaki. Walang pakialam kung magagalit man ang binata.

"Why are you here?" tanong ng lalaki at tumayo mula sa kinauupuan nito.

Napangisi ang ginang at sinamaan siya ng tingin. "Ang kapal din ng mukha mo para tanungin ako niyan, Winter. I know you know what am I doing here right now."

"I don't care, just go. Kahit pilitin niyo'ko, hindi ko kayo susundin. I'm not a toy." akma itong lalabas ng kwarto ngunit pinigilan siya ng ginang.

"Wala ka talagang galang! I'm your mother! Lahat ng sasabihin ko, susundin mo! Kung hindi kita pinalaki, hindi ganito ang buhay mo ngayon!"

"You're my mother? Really? I don't think so. You're just a useless nobody for me."

Isang napakalakas na sampal ang ibinigay ng ginang sa binata. "You! How dare you talk to me like that! Manang-mana ka talaga sa ama mo!"

Napangisi ang binata. "Yeah. Mas mabuti pa nga na mana ako kay dad. I'm so grateful that I'm not like you. I'm not a murderer after all."

Sasampalin pa sana siya ngunit sinamaan niya na ng tingin ang ginang. "One more slap and I'll slap you as well. Don't you ever think that I can't harm you because I can. I'm not your son like 2 years ago. I'm not the Winter you knew before. You're not deserving to be my mother, especially that you killed my father."

"I didn't kill him!"

"Yes, you did. Because all you wanted was his money. You didn't even love your children because you love money more than us."

"That's a lie! Minahal ko kayo! You and Cleo were my treasure but what did you do, son? You made me hate you."

"Liar. If you loved us, you won't let us marry someone that we don't love."

"It's for the company! Simula nang mamatay ang dad niyo, bumabagsak na ng paunti-unti ang kompaniya!"

"Damn it! Stop lying! It's not because of dad's death! It's because you keep on robbing the company's money."

Kahit na hindi halata'y alam na alam ni Winter na kinakabahan ang ina sa kaniyang mga sinasabi.

"I really don't want to talk to you right now. You're wasting my precious time." giit ni Winter at nilampasan ang ina ngunit pinigilan siya nito.

"Don't. Touch. Me." sa pagkasabi ng binata'y napabitaw ang ina sa kaniyang braso. Sino nga ba naman ang hindi matatakot?

Pagkalabas nito sa kaniyang kwarto ay agad na dumeretso sa parking lot. Kailangan niya pang bumyahe papuntang Cebu.

*****

"Boss, I'm sorry. Napag-alaman po naming wala na si ma'am Leona sa Cebu. Kaaalis daw po nila kahapon at hindi na namin alam kung saan siya pumunta." kahit nakaluhod na ang mga tauhan ay hindi pa'rin sila mapanatag. Naiisip nila na baka maulit ang dati't pagbabarilin sila isa-isa.

"It's okay."

Hindi mapigilan ng mga tauhan ang pagkabigla nang sabihin iyon ng kanilang boss. Anong nakain nito't hindi niya hinugot ang baril mula sa kaniyang bulsa?

"Just leave now. Just find her again." mahinahon at wala sa boses nito ang inis at galit. Parang ipinapahanap niya lamang ang pusa ng kaniyang kapatid.

Tumayo ang lahat at yumuko sa kaniya bilang paggalang. Nagpaalam din ang mga ito't umalis na. Ang naiwan na lamang sa mga ito'y si Jeorge. Personal bodyguard, personal driver, at personal assistant ni Winter.