HIS BELOVED WOMAN

Chapter 17

Liana's POV

Natulala ako at hindi alam ang sasabihin. For some reason, I felt happy seeing him in front of me.

"Liana!"

Napawi ang pakatulala ko nang makita si mom na papalapit sa amin. Bigla akong kinabahan dahil nandito si Winter.

"Your dad called, we're having dinner tonight, we should go home." giit niya nang makalapit sa amin. Nakasunod naman sa kaniya sina manong Roger na dala-dala ang napakaraming paper bag.

Napa-angat ang tingin ko kay Winter. He's seriously looking at me.

"M-Mom, susunod nalang ako. Mauna na kayo kasi may kakausapin pa'ko."

Mom looked at Winter. "Oh hi, you're Liana's friend?"

Hindi ko na pinatagal pa at ako na ang sumagot. "Yes mom, he's my friend. May pag-uusapan pa kasi kami tungkol sa ipapagawa kong coffee shop kaya here." ibinigay ko si baby Aresse kay mom. "Susunod nalang ako, I promise, I won't be late."

"Oh, okay. See you later then." giit ni mom at umalis na kasama sina manong Roger.

Napahinga ako ng maluwag pero agad ulit kinabahan nang makita si Winter na hindi inaalis ang tingin sa'kin.

"Now, answer me, that baby...is she our daughter?" tanong niya.

Huminga muna ako nang maluwag bago siya sagutin. "She isn't. Hindi siya ang anak natin, Winter."

Kumunot ang noo niya. "Are you saying she isn't our daughter but we have one?"

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Nagkamali ako nang naisagot sa kaniya.

"Liana, answer me." mahinahon pero mapagbantang giit niya.

Pumikit ako at umiling. "Winter, w-wala tayong anak."

Wala na tayong anak...

Pinilit kong huwag umiyak. It's getting back at me again.

Huminga ako nang malalim at tiningnan siya sa mata. "Nagpipills ako noon, Winter."

Kailangan kong magsinungaling ng magsinungaling para tigilan niya ako.

"Come with me."

Hinablot niya ang kamay ko papunta sa may fire exit. Hindi ako nakapalag dahil sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa'kin.

"Why did you took some pills?" tanong niya ka-agad nang makapasok kami.

"Winter, you know I'm not Leona. Sa tingin mo ba magpapabuntis ako sa'yo?"

I saw anger in his eyes like 10 months ago. When he almost raped me.

"Tama na! Please, tama na...wag mo 'tong gawin sa'kin. Mahal mo ako pero bakit ganito? Bakit mo 'to ginagawa sa'kin?" I cried.

"I need to do this. It's for the better, love." he touched my face and kissed my injured lips.

I cried and cried as if I'm being murdered. "Tama na please...pakawalan mo na ako..."

"I can't." he said in a serious tone.

"B-bakit? Bakit?!"

His eyes are full of anger. As if he's ready to kill someone. "Because you're the only one I have."

"I don't care! I don't want you! I want to go home! I miss my mom and dad!"

He slapped me so hard. "Say that again and you'll be in pain."