White Moon & Whiter Ceiling | z.cl × p.js |

4

Jisung - lewa

Chenle - prawa

Chenle opadł na swoje łóżko. Przełączył Jisunga na głośnik, odkładając telefon na poduszkę. Był środek nocy i wszyscy w jego domu już spali, co znaczyło, że czas na ich długą, nocną rozmowę.

Zhong czuł ogromne zmęczenie - choroba dała mu się we znaki tego dnia. Obudził się z nieznośnym bólem głowy, zawrotami i wycieńczony mimo kilku godzin snu. Jego życie przypominało rosyjską ruletkę - jednego dnia było dobrze, drugiego - wręcz przeciwnie.

"Muszę iść do lekarza."

"Znowu?"

"Potrzebuję więcej leków. I badań."

"Cały czas tylko chodzisz do lekarza. Martwię się."

"Wiesz jak to jest - są wzloty i upadki. A poza tym, sam kazałeś mi o siebie dbać."

"Miałem na myśli: jedz zdrowo, uprawiaj sporty, śpij dużo; a nie: praktycznie zamieszkaj w szpitalu."

"Jisungie..."

"Co u twojej pielęgniarki?"

"Nie zmieniaj tematu."

"Nie zaczynaj go."

"Masz rację. Co w szkole?"

Jisung opowiadał przez prawie godzinę. Jego historie przerywał od czasu do czasu ziewający Chenle.

"A u ciebie?"

"To co wczoraj. Plus matka wróciła."

"Nie powinieneś się cieszyć?"

"Powinienem. Zwłaszcza tym, że wróciła, co prawda trzeźwa, weszła so mojego pokoju i próbowała ze mną pacyficznie porozmawiać. Zacząłem jej tłumaczyć i wydawało się, że zaczyna mnie akceptować. Póki nie wymsknęło mi się o nim. Spoliczkowała mnie i wyszła."

"Przepraszam. Nie wiedziałem."

Głos Chenle łamał się. Przecież nie chciał źle.

Jisung przetarł palcami oczy.

"To nie twoja wina."

Siedzieli przez chwilę w ciszy. Łzy spływały z kącików oczu Chenle, ale starał panować się nad szlochaniem.

"Co teraz robisz?"

"Patrzę na księżyc. A ty?"

"Patrzę na sufit. Zastanawiam się czy go nie przemalować."

"Sufit?"

"Mhm."

"Jak?"

"Namalował bym na nim księżyc."

"Dlaczego?"

"Żebyś miał na co patrzeć."

×××

«Gdyby Jisung był z Chenle, to patrzyłby tylko na niego.»

×××

(a/n: Zgadnijcie kto nadal jest chory i nadal chce umrzeć, a bal jest za 4 dni

Please help me; Love you 3000, NS)