I'll Be Yours Someday

Chapter One

AKUJI'S POV,

Boong buhay ko ay rumarampa na ako sa harap ng maraming tao para i represent ang damit na gawa ng mga sikat na designers sa boong mundo, and as I walked at the stage with flicking camera's everywhere ay wala na akong nararamdaman na kahit anong tuwa.

Pakiramdam ko kotang-kota na ako sa pag rampa, pakiramdam ko lahat ng tao ay hindi naman talaga ako gusto dahil sa tuwing sinusubukan kong maging friendly sa kanila ay hindi parin nila ako gusto.

I'm over flowing with fame, beauty, fortune and attention, but non of them makes me happy.

Pero sa tuwing iniisip ko na hihinto na ako sa pagmomodelo ay nandiyan kaagad si Mommy at palaging sinasabing.

"Be confident Akuji, hindi kita pinalaking mahina. Sometimes being desperate is needed, there is no room for losers in the family, remember that. "

And so yeah, I continued and now I'm on top. Pero hindi ko alam kung bakit hindi ako masaya sa kung anong meron ako, it seems like my life is a lie and it's too good to be true, but nothing is really good for me.

Akala ng lahat ito talaga ang gusto kong maging, akala ng lahat ang dali ng buhay ko dahil rumarampa lang ako sa intablado, but hell no.

Kasi sa dami ng taong natutuwa sa iyo at nagagandahan triple doon ang mga taong ayaw sa iyo at iniisip nila na ikaw na ang pinaka masamang tao sa mundo.

I'd rather be a nobody than being judge by anybody.

"Okay Akuji, we are done for today you can go now." My photographer announced after taking so many pictures of me for an upcoming magazine.

Bumuntong hininga ako at lumapit kay Narsha na nag-iisang kaibigan ko, ang tanging babae na nagtitiis saakin kahit na palagi ko siyang pinapagalitan dahil sa katangahan niya.

"Here, drink some coke." I angrily looked at her.

"You know I'm on diet right? Tanga ka ba talaga simula noong ipinanganak ka or what? Tsk, let's just get outta here. " Nauna na akong maglakad papalabas ng studio.

It was already midnight nang makarating ako sa bahay, everything is doing fine as usual, kasi wala naman akong kasama palagi dito kung hindi si Narsha ang mga maids at ang mga bodyguards ko.

No mommy, no daddy, no kuya and of course no ate. Wala sila lahat dito dahil busy sila sa kanya-kanya nilang trabaho. How fun.

"Uhm, your class starts at 8 AM tomorrow. I'll set the alarm at 6 AM. " Pagbibigay alam saakin ni Narsha na ngayon ay nakahanda na sa pag tulog.

Dito ko na siya pinatira, anak siya ni tita Flower at naawa ako sa kaniya kaya ako nalang ang nagpa aral sa kaniya at nagpatira sa bahay habang nasa ibang bansa ang nanay niya.

And yes, she is my assistant/best friend since kinder yata. Siya lang ang palagi kong kasama, who else? Kahit tanga siya most of the time ay she's useful and true to me kaya she is staying.

"Can't you just call my professors and tell them I can't make it on the first day of class because I'm busy? I'm a celebrity after all like duh. " Pagsusuplada ko sa kaniya habang inaayos ang facemask sa mukha ko.

I'm always tired of going to school, pakiramdam ko wala namang use ang pagpunta ko doon dahil kahit hindi ako mag aral magiging successful rin naman ako no matter what I do, like what the?

I don't need no physics, mathematics and etc. Just to be successful.

"But your mom said you have to go to school tomorrow. She called the school dean kanina at sinabi niyang ipa drop out ka pag umabsent kapa kahit isang beses, so it means you have to go to school every weekdays. " Umirap nalang ako at tinanggal ang facemask at ibinato ito sa kaniya.