She's Bitter Sweet [completed]

Chapter Five

Maaliwas ang silid ni Sophie, malaki iyon at may sariling banyo, but she didn't bother to look around. All she wanted was to sleep, ngunit mailap ang antok na dalawin siya.

Buong magdamag ay umiyak lang siya ng umiyak. It should have not ended this way, she would have not ended with Valen.

Paano na ito ngayon? Ano ang mangyayari? Ilan lang yan sa mga katanungang gumugulo sa kanyang isip until she fell asleep.

Sa master's bedroom...

Valen took his hot shower at pagkaraan ay nagbihis ng pantulog. He was wondering how it is to live with a minor lalo pa't hindi niya gaano pang kakilala si Sophia. Although he had known her before but he didn't got the chance to bond with her.

All his life, sanay siyang mamuhay na mag-isa, yung walang inaalala. He took a deep breath and sighed, pakiramdam niya ay magiging baby sitter siya ng sariling asawa.

He dried his hair with his towel, nang
maalala niya si Milette. Kung bakit kasi bigla itong naglaho nang gabing iyon, for sure pag nalaman nitong may asawa na siya ay tiyak mag-hi-hysterical ang babaeng yun.

"Tsk! Bahala na, hindi ko din pwedeng hiwalayan si Sophie, I signed an agreement na tatanggalan ako ng mana ni Papa! Hhhhaaaysss! Lord why are you so being rude to me?!" Aniya at pasalampak na humiga sa kama.

Flash back...

"Valentin!" Tawag ni Cornelio sa binatang anak.

"Yes Pa?" Walang ganang nilapitan ni Valen ang ama.

"Come and have a seat with me," aya nito sa kanya. Agad naman napansin ni Valen ang ilang mga papeles na nakalatag sa mesa.

"I guess, alam mo na kailangan mong panagutan ang nangyari sa inyo ni Sophie?" panimula nito at direktang nakatingin sa kanyang mga mata.

"Yes I know," malungkot niyang tugon sa ama. "Papakasalan ko siya Papa, Rafael and I talked about it already," he paused for a while, nagdadalawang isip kung ipagtatapat ba niya sa ama ang kanyang plano.

"So?" Seryoso ang mukha ng ama. "Speak up young man!" mando nito.

"Papa, I've been telling you guys na hindi ko talaga kasalanan iyon, and besides kung alam kong si Sophie yun I wouldn't go and lay with her," he explained. Defending himself!

"So anong plano mo?" Cornelio asked.

"I guess, pagbibigyan ko ang kasalang hinihingi niyo, but I still have my rights as a man, I'll try to live with Sophie for a couple of years but at the end pag-uusapan namin ang annulm--"

"Oh annulment?!" Cornelio's facial expression changed at may halong pagka-sarcastic ang tono nito.

"Come on Pa, how could a marriage last without love, if both partners doesn't love each other! Na pinilit lang ang lahat ng ito," lintaya ng binata.

"I see, anyway Son. Ayokong makipagtalo," anito sabay abot ng ilang pirasong papeles sa anak. Valen frowned, nang malaman niyang hindi basta papeles ang mga iyon kundi mga legal na dokumento.

"What's this Pa?" he asked.

"Just read it, I don't need to expalin anything. You're a grown up man, naiintidihan mo ang nakasulat diyan," his father stood up. "If you're ready, come to my office," yun lang at iniwan siya nitong nakatayo habang hindi malaman kung ano ang gagawin.

End of flashback....

---------------

Sumasakit ang ulo ni Sophie nang siya'y magising kinabukasan. Hinilot niya ang kanyang sentido, at nilibot ng kanyang mga mata ang silid.

"Hindi man lang niya ipinasok mga gamit ko," nakanguso niyang sabi sa sarili. Sinipat niya ng tingin ang wall clock. "Sh*t alas nuebe na pala," mura niya at hinimas ang kumakalam na sikmura, hindi pa siya kumakain buhat kahapon, "hindi man lang niya ako ginising". Bumangon siya mula sa kama at tumungo sa loob ng sariling banyo upang maghilamos.

Pinihit niya ang door knob, palinga-linga siya sa pasilyo. Nakita niya ang kanyang mga dalang gamit at ipinasok niya iyon sa loob ng silid.

She went down stairs, slowly trying not to make a single noise. "Mabuti at gising ka na," Valen spoke in a baritone voice. Sophie suddenly froze in her place.

Nilingon niya si Valen, nakaupo ito sa couch at humihigop ng kape. "Nakatulog kasi ako," malamig niyang tugon.

"Ang babaeng may asawa, dapat ay maagang gumigising para pagsilbihan ang kanyang asawa," wika nito sa kanya at muling humigop ng kape.

"What does that suppose to mean?" taas kilay niyang sita rito.

"Obvious ba?" tumayo si Valen at naglakad papunta sa kanya. Umatras siya ng kaunti nang malapit na malapit ito sa kanya. He was in his pajamas and white sando, he even looked more hot and sexy just like those other men in the magazine. "Ibig sabihin nun hija, kailangan mo akong pagsilbihan dahil asawa mo na ako ngayon," sarkastiko nitong saad.

"Aba eh!" Umangal si Sophie at nakipagtitigan kay Valen. "Kung naghahanap ka lang naman na magsisilbi sa 'yo eh dapat naghire ka ng kasambahay! No no no! Not me!" Madiin niyang tanggi. "Maghanap ka na ng helper!"

"Talaga lang ha," anito at ngumiti sa kanya. "I can go eat outside, I have my money. As far as I'm concerned wala kang pera, tsk tsk tsk! Nakakahiya rin namang humingi ka ng pera sa iyong ama," kunwaring nag-iisip ito. "And oh may I remind you, your Father is still angry at you little girl."

"You're being absurd!" Sigaw niya.

"Yes I am! And there's nothing you could do about it," ngumisi ito sa kanya. Nag-iinit ang tainga ni Sophie sa sobrang inis.

"You--- you! Hayyys! Fine!" Sumuko na rin siyang makipagtalo kay Valen. She immediatly walk straight to the kitchen leaving Valen behind, smiling---smile of victory.

Subalit hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isip ng dalaga.

"We'll see Mister, we'll see..." Bulong ni Sophie.

Itutuloy