My stepbrother, the badboy. ✔️

Hoofdstuk 14

CAMILLE NEWTON
Het is nu een week verder, mijn moeder en Stefan kijken het nog even aan hoe het gaat met hun 2 wat betekend dat ik dus nog 2 weken nog sowieso in dit huis woon. Niet dat ik het erg vind, dan kan ik gewoon al afscheid nemen van Lieve, de school en Blake.

Ik zit nu rustig in de tuin muziek te luisteren. Langzaam komen er allemaal vragen in me op. Wat gebeurd er met mijn kamer? Nemen we Moos mee of wat doen we daar mee?

Ineens rolt er een traan over mijn wang. Nu ben ik hier eindelijk gewend, moeten we alweer weg. Ik voel een zachte tik op mijn schouder en draai me met een ruk om. En daar staat Blake.

'Hoi Camille, wil je even praten?' Vraagt hij. Ik knik en gebaar naar Blake dat hij naast me kan gaan liggen. 'Het spijt me, voor alles wat ik je heb aangedaan. Ik moest eerst uitzoeken of ik nog verliefd op je was maar ik kan je met zekerheid zeggen dat ik niet meer verliefd op je ben.' Zegt hij. Ik knik en geef hem een knuffel.

'Ik ook niet meer op jou, al was ik daar al wat eerder achter.' Zeg ik. Blake glimlacht en kijkt naar de wolken, 'Het spijt me.' Zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Wat bedoel je?' 'Toen ik zei dat ik je kon laten zien wat ik met je kan doen.' Zegt hij. Ik lach even. Blake kijkt me glimlachend aan.

'Maakt niet uit. Misschien kun je dat nu nog steeds. Maar ik ben erover heen.' Zeg ik. Blake knikt en gaat voor me staan. 'Wat doe je?' Vraag ik. Blake houd zijn handen boven mijn ogen waardoor ik niets zie.

'Blake. Wat doe je?' Vraag ik. Blake negeert mijn vraag maar legt in plaats daarvan zijn vinger op mijn mond. Dat geeft me ruimte om te zien.

Mijn hart begint als een malle te bonzen. 'Sorry. Ik moest je laten zien wat ik met je kon doen.' Grijnst hij. Ik kijk Blake grijnzend aan. Snel ren ik weg naar het huis en ren ik naar mijn kamer. Ik hoor iemand op mijn deur kloppen en Blake doet de deur open. Spontaan begin ik te lachen.

'Ik heb je!!' Roept hij als hij me vastpakt. Ik lach zo hard dat ik er buikpijn van krijg. Blake glimlacht en het lijkt alsof hij twijfelt. Ik stop met lachen en nu kijken we elkaar stilletjes aan.

Onze hoofden komen dichterbij en Blake is van plan me te zoenen, tot op het laatste moment. Ik draai mijn hoofd net op tijd weg. Blake schrikt ervan en herstelt zich. 'Sorry, dit was eehm, fout. Ik ga van je kamer af. Tot bij het eten ofzo? Doei.' Zegt hij. Als Blake de kamer uit is laat ik mezelf op het bed vallen.

Wat gebeurde er toen net?! Urgh, hoe heb ik Blake zover kunnen laten komen. Het leek alsof het automatisch ging, maar dat is niet zo. Want ik voel niets meer voor Blake. Toch?

Je voelt wel wat voor hem. Zegt een stem in mijn hoofd. Ik wil dit gewoon niet, en ik heb Youri nog.

Je geeft niet echt om Youri.

Urgh, wanneer geef ik het toe? Nooit, ik ben niet verliefd op Blake Kingston. Dat is een belofte vanaf nu. Je gaat nooit je gevoelens delen met iemand. Oftewel,

Ik wordt nooit verliefd op Blake Kingston.

Dat is niet waar.

***

Omg! Blake & Camille :)

~ SHARE VOTE AND COMMENT ~

Ik hoop dat jullie dit boek leuk vinden, ik heb 19 juni dé laatste proefwerkweek van dit schooljaar! Ik ga naar 2 havo, als ik dé proefwerkweek tenminste niet verknal 😂

Loveyouall! Never forget that!

Xx, me!