My stepbrother, the badboy. ✔️

Hoofdstuk 1

CAMILLE NEWTON

Vandaag is die grote dag, de dag dat ik ga verhuizen. De verhuiswagen staat al klaar. Even check ik mijn haar en dan stap ik in. Ik zwaai naar mijn oude huis en staar dan naar voren.

'Lieverd, ik weet dat je het geweldig zult vinden, Blake zal het ook leuk vinden.' Zegt mijn moeder. Mijn mond valt letterlijk open, wie is Blake?

'Blake?'

'Zijn zoon.' Antwoord ze gewoontjes.

Ik schrik. 'Dat had je me niet verteld!' Roep ik hysterisch. Mijn moeder gooit haar handen in de lucht. 'Onschuldig.' Lacht ze. Ik negeer haar en staar mokkend voor me uit.

Ouders zeggen wel altijd dat de kinderen niet de dupe zijn van een scheiding, maar uiteindelijk zijn het wel de kinderen. Mijn ouders bijvoorbeeld. Mijn vader en moeder beloofden vrienden te blijven, maar nu hebben ze ruzie, ik mag mijn vader niet meer zien.

Ik haat het leven soms, het is oneerlijk, ik mag zelf niet weten waar ik ga wonen, hallo? Ik word over 2 maanden al 18.

'We zijn er!' Roept iemand. Ik wordt uit mijn slaap gewekt. Hallo Amsterdam, Vaarwel Uden.

'Kunnen we naar binnen?' Vraag ik, mijn moeder kijkt blij naar me. 'Natuurlijk, en gedraag je!'

Ik stap uit de auto en kijk naar het huis, geweldig groot is het niet, maar klein zul je het ook niet moeten noemen.

'Hallo Linda, Camille.' Zegt een man, hij heeft donker haar en bruine ogen. Dat is dus mijn moeders nieuwe vriend, zijn naam weet ik al, Stefan.

'Blake is bij zijn vrienden, die komt na het avondeten pas hier naartoe.' Glimlacht hij. Op het eerste gezicht lijkt Stefan wel aardig, maar wat als hij me gaat slaan ofzo?

'Oke, mag ik mijn kamer zien?' Vraag ik. De man knikt en neemt me mee.

'Wow.'

Stefan glimlacht. 'Is het wat?'

'Natuurlijk! Wat groot.' Vol verbazing kijk ik de kamer rond, een tweepersoons bed, een grote kast, een tv, een bureau en een eigen badkamer, God thanks!

'Dankuwel Stefan.' Glimlach ik.

'Noem me maar gewoon Stefan en niet u. Alvast bedankt, en kom je zo eten?'

'Ik kom zo.' Glimlach ik. Snel laat ik me op het bed ploffen. Misschien valt Blake ook wel mee, ik hoop het. Anders gaat dit nog lang duren.

❥

We zijn inmiddels klaar met eten. We praten nog even na als de voordeur dicht wordt geklapt. Ik zie een jongen binnenlopen met donkerbruin haar, bijna zwart en ijsblauwe ogen. 'Hoi en doei.' Zegt hij. Een sarcastische glimlach rolt over zijn lippen en dan loopt hij weer weg. Ik rol mijn ogen. Dit kan nog wel eens lang gaan duren.

'Zal ik helpen afwassen?' Vraag ik na een tijdje. Stefan schud zijn hoofd. 'Geniet eventjes hier, en maak even goed kennis met Blake.'

Mijn moeder kijkt me glimlachend aan. 'Dit moet goedkomen.' Fluistert ze in mijn oor. Ik twijfel maar loop dan toch naar boven.

Na lang zoeken weet ik waar Blakes kamer is. Snel klop ik op de deur maar er word niet open gedaan. Ik klop nog eens maar hoor weer niets. Dan loop ik de kamer binnen en zie ik Blake gewoon chillen op het bed.

'Niet zomaar binnenkomen, wat was je naam ook alweer?'

'1, Je deed niet open. En 2, Camille.' Antwoord ik. Blake haalt zijn schouders op.

'Wat kom je doen?'

'Kennismaken.'

'Oke dan, ik ben Blake 19 jaar oud en ik woon bij mijn vader. Genoeg?' Vraagt hij. Ik zie aan hem dat hij wilt dat ik wegga.

'Nou, ik ben Camille, ik wordt 18 en heb geen broers of zussen.'

'Geweldig, ga nu maar weer weg.' Zegt hij. Ik rol mijn ogen en net als ik weg wil lopen pakt iemand mijn pols vast.

'Niet met je ogen rollen, Camiel.'

'Camille, en ik doe wat ik wil.'

'Prima, maar dan krijg je het nog moeilijk hier.' Antwoord hij. Ik zie de grijns op zijn gezicht.

Ik loop naar mijn eigen kamer en plof op mijn bed, wat een dag! Blake is zo irritant, hij moet opbokken. Ik loop naar mijn kledingkast en pak er een trainingspak uit. Snel doe ik een oversized sweater aan en loop ik naar beneden.

Het is 20:00 dus ik ben net op tijd voor GTST. Na ongeveer 10 minuten zie ik Blake ook in de kamer verschijnen. 'Ben ik te laat?' Grijnst hij.

'Kijk jij ook GTST?' Vraag ik. Hij knikt en gaat aan de andere kant van de bank zitten.

'Linda en Anton horen bij elkaar.' Zegt hij na een tijdje. Verbaasd kijk ik op, maar besluit het te negeren.

Als GTST afgelopen is lopen mijn moeder en Stefan de kamer in. 'Wij gaan even naar de club. En niet te laat naar bed, morgen is school.' Zegt mijn moeder. Ik knik en lach dan, welke ouder gaat er naar een club?

'Zo zo, een echte date.' Zegt Blake sarcastisch. Ik negeer het en loop naar de keuken.

'Wil je ook drinken?' Vraag ik.

'Ja, cola graag.' Hoor ik vanuit de woonkamer. Snel pak ik de cola en schenk het in 2 glazen.

❥

Inmiddels lig ik in bed. Nadat we een paar afleveringen van FRIENDS hebben gekeken ben ik gaan "slapen" of nou ja, dat probeer ik.

Blake en ik zijn niet echt bepaald opgeschoten, ik laat hem maar. Ik heb geen zin om de grote zus uit te hangen, als het zo gaat is het maar ik tegen Blake, i don't care.

Net als ik slaap wordt er geklopt op mijn kamerdeur. 'Hallo? Camille?' Vraagt een stem.

Ik doe de deur open en zie Blake staan.

'Ik ga ook slapen.'

'Moet ik nu voor je klappen ofzo?' Vraag ik, deels serieus. Blake haalt zijn schouders op.

'Als je dat wilt vind ik het goed.'

'Doei Blake.'

'Welterusten Camille.'

'Welterusten Blake.' Zeg ik. Als ik de deur dicht hoor gaan vallen mijn ogen ook dicht.

***

En? Goede eerste indruk van Blake?

SHARE, VOTE AND COMMENT

XX, ME