Kimse'm

4.bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!!!

Tahir arabasını evin önüne park etti.sonra da nefese yardım edip evin anahtarlarını çıkardı ve kapıyı açtı. Nefes kapı açılır açılmaz şaşırdı. Çünkü hayatın da hiç bu kadar güzel bir ev görmemişti. Gerçi ona göre ev değil huzur önemliydi. Onu da zaten hiçbir zaman elde edememişti.

Tahir:sen otur koltuğa ben bize battaniye getireyim sonra sıcak çikolata yaparım
Nefes:tamam

Deyip koltuklardan birine oturur.
Nefesin de eğer okumasına izin verseylerdi onun da böyle bir evi olabilirdi mesleği huzuru ailesi...

Tahir elinde ki battaniyelerden birini nefese uzattı. Sonra da mutfağa gidip sıcak çikolata yapmaya başladı.

Nefes elinde ki battaniyeyi üzerine örttü. Sonra geçmişini zorlanmadan nasıl tahire anlatacağını düşündü. Onları yaşarken eziyet çekmişti. Bir de anlatırken...

Tahir nefesin geçmişini biliyordu fakat geçmişini nefesin ağzından duymak istiyordu. Onun geçmişiyle yüzleşmesine yardımcı olmak ona dediği gibi dertlerini dinlemek istiyordu.

Elindeki sıcak çikolataları masaya koydu.

Tahir:al bakalım sıcak sıcak iç.
Nefes:teşekkür ederim
Tahir:birşey değil.

Deyip elinde sıcak çikolatadan bir yudum aldı. Nefes de bir yudum aldıktan sonra bardağı masaya bıraktı.

Multide ki şarkıyı açın

Nefes:çok küçüktüm.

Deyince tahir nefese baktı. O da elinde ki bardağı bırakıp nefesin yanına oturdu. Ve ona en masum bakışlarını attı.

Nefes:4 yaşında felan. Babamı kaybettim. Hayatta ki tek varlığımı. Babam beni çok severdi hep ilgi gösterir tek işi beni mutlu etmekti. Onun bende çok emeği var. Ama annem,annem öyle değil o hep benden nefret etti,her zaman ona saygı göstermeme rağmen sürekli bana hakaret ediyordu. Babam evde yokken sürekli dövüyodu.

Deyince ardı arkası gelmeyen yaşlar akıttı.

Nefes:bir türlü anlamadım beni neden sevmediğini. Babam öldükten sonra başka bir adamla evlendi. O ,o çok kötüydü. O beni hergün dövdü suçum olmadığı halde annemde arkadan sadece bakmakla yetindi. Okula giderken hep morluklarımı kapatmaya çalışırdım. Normal çocuklar okula uykulu bir şekilde giderken ben dayak yemiş bir şekilde gidiyordum. Liseye kadar hep öyle geçti. Ama ben lise de anladım hayatın ne kadar acımasız olduğunu.
Tahir:nefes ben bunları anlatmanı isterken geçmişinle yüzleşmeni istedim,eğer canın çok yanıcaksa anlatma. Ama ben senin yanındayım. Bunu bil
Nefes:hayır tahir anlatıcam. Bir gün okul çıkışı okul daki serseri bir çocuk çıktı karşıma. Beni altına aldığı o sürtüklerle bir tuttu. Halbuki bana yaşadıklarım yetmezmiş gibi ben birde t tacize uğradım o gün. O da yetmezmiş gibi üvey babama yakalandım. O da beni sürtük yerine koydu. O gün o kadar çok dövdü ki ölecek duruma gelmiştim.
Tahir:p peki annen naptı

Dedi ağlayarak

Nefes:o,o sadece izledi. Ben o gün tacize uğradım yanıma gelip bir kez olsun yaramı kapatmaya çalışmadı,o da beni sürtük yerine koydu. Hak etti dedi. O adamın dövmesine izin verdi. İşte o gün benim eğitim hayatım bitti. Daha 16 yaşımdaydım. Hayallerim vardı. Okuyup çok güzel bir aile kuracaktım. Biliyor musun ben hep psikolog olmak istemiştim. Senin gibi insanların derdine derman olmak istemiştim. Ama olmadı. Ve daha kötüsü var. Hem mesleğim elimden alındı hem de ailem. 20yaşın da o adam tarafından t tecavüze uğradım. Annem bizi görünce beni azdırdı gibi laflar etti anneme.annem de inandı ona. Başka erkekler le yatman yetmiyomuş gibi bir de baban ile mi yattın dedi. Bir de o gün dayak yedim. Ama en kötüsü o gündü. Çünkü sokağın ortasında dövdü.