Kimse'm

10.bölüm

Nefes:rahat bırak beni
Mehmet:hapis kalıcaksın. Asla gerşeği söylemiycez.
Nefes:anne anne nolur,nolur gerçekleri söyle kurtar beni. Ben artık rahatça dolaşmak istiyorum.
Emine:senin gibi bir sürtüğü bırakayım da el alemin kocalarına git demi. Sürtük seni. Kal orda şimdi o****u
Nefes:sen ne biçim bir annesin. Kızınım ben senin. Bir kere dertlerimi dinlemedin bir kere dizinde yatırmadın bir kere saçımı taramadın. Şimdi bu sözleri nasıl söylersin. Ha?
Emine:ben senin annen değilim. Sen o dertlerini mehmedimi baştan çıkarak atmışsındır.
Nefes:yazık.
Mehmet:kendi çöplüğünde boğul.

Deyip eminenin elinden tutup uzaklaşır.

Nefes:durun!

Tahir:nefes!nefes uyan. 

Nefes bir anda uyanır. Derin derin nefes almaya başlar.

Tahir:nefes iyimisin?

Nefes hızlı hızlı nefes alıyordur.

Tahir:melek!su.

Melek koşarak odadan çıkar.

Nefes:o onları gördüm. Söylemiyorlardı. Gerçekleri söylemiyorlardı. Sırf sırf b ben eziyet çekeyim diye.
Tahir:şşşhhh söyleticez.

Deyip nefese sarılır.

Nefes:tahir benim içim de bişey var. Nasıl nasıl olucak. Ya söylemezlerse.
Tahir:nefes elimde öyle bir koz var ki emin ol o adam beş dakika bile düşünmez.

Deyince nefes tahirden ayrılır ve gözlerine bakar.

Nefes:koz mu?
Melek:su geldi. Al kuzum

Deyip nefese uzatır.

Tahir:ben kliniğe gidiyorum. İşlerim var.
Melek:ben seni geçireyim. 

Deyip ayağa kalkar.

Tahir:görüşürüz.

Deyip odadan çıkar. Ardından melek. Nefeste üzerini giyinip aşağı iner.

Nefes:gitti mi?
Melek:evet. Nefes ben sana birşey diycem ama üzülmek yok.
Nefes:tamam
Melek:şey eee benim biraz çarşıda işlerim var. Eğer sen istersen gideyim mi?
Nefes:bana niye soruyorsun ki.
Melek:çünkü seni evde yanlız bırakmaya gönlüm el vermiyor.
Nefes:sorun değil gide bilirsin.
Melek:o zaman görüşürüz kuzum.
Nefes:görüşürüz.

Deyip meleği uğurlar. Ardına yukarı çıkıp yatağını düzeltir. Evi toparladıktan sonra kendine türk kahvesi yapar ve camdan dışarıyı seyreder. Telefonu çalınca masanın üstünden alır.

Nefes:alo
Tahir:nefes iyi misin?

Der telaş ile.

Nefes:iyiyim. De ne bu telaş.
Tahir:boşver. Eve biri geldi mi?
Nefes:yok. Tahir neler oluyor.
Tahir:birşey olmuyor nefes korkma. Sadece kimseye kapıyı açma tek neden bu. Hem melek nerde.
Nefes:o dışarı çıktı.
Tahir:anladım görüşürüz.
Nefes:tamam tahir. Görüşürüz.

Deyip telefonu kapatır.

Nefes:ne oluyor ya.

Deyip derin düşüncelere dalar.

Yarım saat sonra

Kapı çalar. Nefes koşarak kapıya gider. Tam kapıyı açıcağı zaman nefesin aklına tahirin dediği şeyler gelir. Korkup kapının deliğinden bakar. Gelenin postacı olduğunu görünce rahatça kapıyı açar.

Nefes:buyrun
Postacı:nefes sen misin?
Nefes:evet.

Dediği anda karnında bir acı hissetti. Refleks olarak ve acıdan çığlık attı. Başını aşağı eğip karnına baktığında bıçağı gördü. Şaşkınca adama baktı.

Postacı:babanın sana selamı var.

Deyince yere düşmüştür. Karnını tutup derin derin nefes almaya çalışırken hemde konuşmaya çalışıyordur.

Nefes:o ona s s söyle be beni b böyle ü üzemez.
Postacı:artık üzmesine gerek kalmıycak. Cehennemde görüşürüz.

Deyip arkadına dönüp gider. Nefes acıdan kıvranırken befesini düzene sokamadığı için daha çok korkmuştur.

Nefes:y yardım e e edin.

Nefesten

Üşümeye başladım. Ayaklarım uyuşmaya başlamıştı. Başıma birkaç tana insan gelmişti. Konuşuyorlardı ya da ben öyle zannediyordum çünkü hiçbir şey anlamıyordum. Gözlerim yavaşça kapanmaya başlıyordu. Nefesim kesiliyordu. Daha dayanamadım ve gözlerimi kapattım. Bunca zaman dayandığım şeylere dayandığım halde kadere dayanamamıştım.