A+B=Nerd

9. Lauren gooit haar eigen glazen in

A/N: Er kunnen nog typfouten etc. in zitten.

When your soul finds the soul it was waiting for

When someone walks into your heart through an open door

When your hand finds the hand it was meant to hold

Don't let go

Demi Lovato - Heart by heart

9. Lauren gooit haar eigen glazen in

'Kan dat jou iets schelen, Benji? En wist je dat je mooie ogen hebt?'

Ze wilde dat ze het niet gezegd had, maar het was eruit gefloept. Zoals alles er bij haar uitfloepte en ze kon er niets aandoen. Het was niet dat ze het expres deed. Maar hij had mooie ogen.

Nu keek hij haar aan met grote verbaasde ogen. Alsof hij haar niet geloofde en ze vermoedde dat hij dat ook niet deed. Haar hand lag op de rugleuning van de bank en haar hele lichaam reageerde op het feit dat een jongen zo dichtbij haar zat. Deze jongen. Haar huisgenoot. Een nerd. Een jongen op wie zij nooit zou vallen, omdat ze Lauren Hart was. In haar hoofd hoorde ze een waarschuwend stemmetje sissen dat ze op deze manier haar reputatie kapotmaakte, maar eigenlijk was daar niet veel meer van over sinds ze op de universiteit zat. Het kon niemand iets schelen wat Lauren deed.

'Dank je?' Zijn toon was aarzelend alsof hij nooit complimentjes kreeg. Misschien kreeg hij die ook wel nooit. 

Ze zwegen een moment. Ze voelde zijn lichaamswarmte nog altijd, zijn been lag tegen haar been aan en op de een of andere manier was het vertrouwd, troostend. Het voelde goed en logisch. 

'Heb je nog meer geheimen op te biechten, Benji?'

'Heb jij nog meer geheimen op te biechten, Lau?'

'Noem me geen Lau, ik haat die afkorting.' Ze gaf hem een por in zijn maag, maar deed het heel zachtjes. 'Lau klinkt belachelijk.'

'Benji klinkt anders ook behoorlijk stom.'

Ze schudde haar hoofd. 'Benji klinkt lief.'

Hij grijnsde breed. 'Gelukkig maar dan dat ik niet lief ben zodat het elkaar weer opheft.'

'Ik vind je wel lief.'

Opnieuw een opmerking waarbij Lauren zichzelf tegen haar hoofd wilde slaan. Waarom zei ze dit nu weer? Ze kende zichzelf niet zo, niet bij vreemden in elk geval. Bij familie floepten er nog weleens dingen uit. Maar misschien was Benjamin inmiddels iets minder een vreemde. Ze had hem over haar moeder verteld. Dat had ze nog nooit gedaan. Zelfs niet tegen Zara, die had het geraden. En nu vertelde ze een jongen over haar moeder. Gelukkig was dit één geheim geweest en was het andere nog veilig bij haar. Dat wist Zara niet eens.

De enige die dat wist was Isa en dat was alleen maar omdat naar haar zusje gegaan was. Haar zusje was weliswaar zo'n twee jaar jonger, maar meestal stukken verstandiger dan Lauren. Al zou Lauren dat nooit officieel toegeven natuurlijk.

'Heb je een geheim dat ik nog niet weet?'

Hij grijnsde naar haar. 'Je moest eens weten hoeveel geheimen ik heb.'

'En wat wil je daarvoor terug?' vroeg ze flirtend, terwijl ze ging verzitten, omdat haar voet tintelde. 

Flirten was haar tweede natuur geworden. Zo kwam ze dingen te weten waar mensen het niet over wilden hebben. Het was logisch voor haar. 

'Jouw geheimen,' was het eenvoudige antwoord. 

'Wat als ik geen andere geheimen heb?'

Hij boog zich naar haar toe. 'Misschien heb ik ook wel geen geheimen en loop ik hier te bluffen.'