A+B=Nerd

15 a. Lauren twijfelt of ze een blauwtje gelopen heeft

A/N: Negeer de foutjes etc.

Daarnaast komt er zo nog een hoofdstukje. 1 hoofdstukje was net te kort, maar ik wilde het ook niet onnodig lang rekken. Daarom dus deze maandag twee hoofdstukjes van samen zo'n 1800 woorden. :-)

If I lay here

If I just lay here

Would you lie with me and just forget the world?

Snow Patrol - Chasing Cars

15 a. Lauren twijfelt of ze een blauwtje gelopen heeft

Hij grinnikte om haar vraag alsof het grappig was. Misschien was het ook wel grappig bedoelt. Ergens vond ze het fijn dat hij om haar moest lachen, want ze ging er niet vanuit dat hij haar uitlachte. 

'Nou?' vroeg ze toen. 'Vind je me een beetje lief?'

Ze liet haar vingers heel zacht over zijn kin glijden, over zijn keel, suggestief naar beneden. Dat had altijd gewerkt, maar Lauren wist dondersgoed dat dit niet was zoals andere keren. Benjamin was niet zoals de jongens met wie ze een relatie gehad had. 

Hij pakte haar hand vast die halverwege zijn borst was. Zijn handen waren warm en droog en ze voelde zijn pols. Zijn adem was ook versneld. Het was bijna niet hoorbaar, maar voor Laurens geoefende oren was het te horen. 

Haar lichaam gonsde en zoemde. Toen boog ze zich naar voren en drukte ze haar lippen op die van hem. Een moment was zijn lichaam een blok steen, graniet, en reageerde hij niet. Maar toen kuste hij haar terug. Eerst aarzelend en voorzichtig. Lauren liet haar tong langs zijn lippen glijden en opende ze. Hij liet het toe. Hij liet ook toe hoe ze hem zacht op het bed duwde en op zijn schoot ging zitten. Haar vingers gleden door zijn haren, over zijn shirt naar beneden. Zijn armen lagen om haar middel en naarmate de kus heftiger werd, klemde hij haar dichter tegen zich aan alsof hij haar kwijt zou raken als hij losliet. 

Ze liet haar vingers onder zijn trui glijden en voelde zijn hete huid. Toen pakte hij haar handen beet en zijn lippen lieten die van haar los. 

'Niet doen,' fluisterde hij. 

Hij had haar vingers voorzichtig vast en keek haar aan. Zijn ogen waren zo blauw als een oceaan, zo blauw als de hemel op een mooie dag. Lauren wist dat ze in clichés dacht, maar ze kon er niets aan doen. Ze had vaker, veel vaker jongens gekust, maar het had nooit zo gevoeld als met hem. Als met Benjamin. Benji. Ze kon er niets aan doen. Ze zag in die ogen ook een pijn en ze wist dat die niets met haar te maken had of met de kus. Niet echt. Ze wist niet waar hij door heen ging, maar ze wist hoe het voelde om een hekel aan jezelf te hebben. Ze trok haar hand voorzichtig terug en sloeg haar handen in elkaar alsof ze op het punt stond om te gaan bidden en vergiffenis te vragen voor wat ze gedaan had. Niet dat Lauren ooit vergiffenis vroeg voor wat dan ook.

Dat was ze nu ook niet van plan om te gaan doen. 

Toen staarde hij naar zijn schoenen en maakte zich mompelend uit de voeten. Lauren hoorde dertig seconden later naast haar de deur dichtvallen en ze hapte naar adem. Waarom had ze hem in vredesnaam gekust? Ze wist het niet en het liefste wilde ze naar hem toegaan om zich te verontschuldigen, maar ze deed het niet. Ze wist dat hij er waarschijnlijk niet goed op zou reageren en ze wilde hem niet nog banger maken dan hij al was. Ze beet op haar lip. Hij had alleen niet bang geleken, maar eerder zelfverzekerd. Als ze niet geweten had wat hij mankeerde, dan zou ze niets gemerkt hebben. 

Ze liet zich achterover op haar bed vallen. Waarom was ze zo stom geweest om hem te kussen? Voelden meisjes dit normaalgesproken wanneer ze een jongen kusten waar ze tot over hun oren verliefd op waren? Lauren had dat gevoel nooit gehad, maar ze had het ook nooit hoeven hebben omdat ze nogal vrij met dit soort dingen omging. Ze zag ook nooit zo het nut van monogamie in. Toen ze jonger was in elk geval. Maar zag ze ergens wel het nut van in toen ze jonger was? Ze wist het antwoord, dat had ze altijd geweten. 

Ondanks dat ze wist dat ze stom geweest was, wist ze ook dat ze dit gewild had. Ze had hem willen kussen en ze had nu het gevoel alsof ze een blauwtje gelopen had, ook al was dat niet zo. Niet echt. Hij had haar weggeduwd, maar ze wist niet of ze het als belediging op moest vatten of niet. 

Ze moest het hem vragen en ze stond op. Ze zou natuurlijk kunnen wachten tot hij naar haar toekwam, maar ze had het vermoeden dat hij haar zou vermijden. Misschien uit schaamte, misschien omdat hij bang was dat ze hem uit zou gaan lachen. Lauren had het idee dat mensen hem vaker uitgelachen hadden en ze was niet van plan om dat ook te doen. Ze had veel vriendjes gehad, maar dat waren allemaal jongens geweest die wisten dat ze er goed uitzagen, dat ze het waard waren om aanbeden te worden door meisjes. Benjamin was duidelijk nog nooit aanbeden en misschien had hij ook nog wel nooit een vriendinnetje gehad. 

Toen klopte ze op de lichtgrijze deur naast die van haar en trok haar jurkje nog even recht.