A+B=Nerd

6. Benjamin daagt Lauren uit

A/N: Negeer de fouten

Save some face, you know you've only got one

Change your ways while you're young

Boy, one day you'll be a man

Oh girl, he'll help you understand

Smile like you mean it

The Killers - Smile like you mean it

6. Benjamin daagt Lauren uit

'Dus je woont bij dat stuk in huis?' Cas, Benjamins enige vriend leunde met zijn ellebogen op de tafel in de kroeg. Cas was vroeger Benjamins buurjongen geweest en de jongens hadden ontdekt dat ze allebei een voorliefde voor games en social awkward zijn, deelden. Nou ja, dat laatste was geen voorliefde, want Benjamin zou er een stuk of wat tenen voor over hebben om te zijn zoals Lauren en de andere populaire kinderen.

Maar misschien ook niet, want dan was hij iemand anders geweest en niet de Benjamin Griffier die hij nu was.

Er was alleen een verschil tussen de jongens: Benjamin hoorde alles te laat, Cas wist altijd alles als eerste. Mensen vergaten vaak dat hij er was en hadden het dan over dingen die niet voor Cas' oren bestemd waren. Cas was een kei in zichzelf onzichtbaar maken.

'Je bent toch niet bij haar gaan wonen, omdat je verliefd op haar bent en denkt dat je zo een serieuze kans maakt, toch?'

Benjamin schokschouderde. 'Nee. Meisjes als zij vallen voor de populaire sporters, jongens die door alle meiden aanbeden worden. Ik ben ook niet bij haar gaan wonen om haar te versieren. Ik ben er gaan wonen, omdat ik een kamer nodig had.'

Cas trok zijn neus op. 'Ik ben eigenlijk wel verbaasd dat ze jou uitgekozen hebben.'

'Misschien hebben ze niet veel aanmeldingen gehad,' zei Benjamin. 'Of ze denken dat ik goed ben in het maken van de koelkast en de lampen.'

Zijn vriend gniffelde. 'Je hebt ze in de waan gelaten dat jij dat kunt? Dat je een echte man bent?'

Benjamin gaf Cas een por en stootte daarbij bijna Cas' drinken om. Die laatste kon het nog net wegtrekken. Cas was trouwens ook de enige die op de hoogte was van Benjamins complete levensverhaal. Hij wist niet alleen de mooie dingen, maar ook de minder mooie dingen.

'Je moet leren om eens niet alles om te gooien. En gedraag je eens wat meer als een man.'

Benjamin rolde met zijn ogen.

'Ik blijf nog even in de ontkenningsfase dat ik binnenkort mezelf geen tiener meer kan noemen als je het niet erg vindt.'

Cas grinnikte. 'Ach, er verandert niet zoveel.'

'Je bent alleen geen tiener meer.' Benjamin graaide in zijn zak naar een briefje van vijf en gooide dat op tafel. 'Ik moet gaan. Ik moet nog een rondje hardlopen.'

Cas keek zijn vriend even aan. 'Je doet nu geen rare dingen toch? Ik bedoel: Hardlopen, maar niet eten?'

Zijn beste vriend keek hem serieus aan. Cas was nooit een prater geweest, maar hij deed zijn best. Benjamin was ook geen prater en zeker niet over gevoelens. De jongens deelden vooral hun voorliefde voor games. Maar dat wilde niet zeggen dat Cas geen goede vriend was. Cas deed wat hij kon en hij deed zijn best. Dat was meer dan wat sommige mensen deden. Die deden niet eens de moeite.

'Nee, Cas. Ik doe geen rare dingen. Nu niet in elk geval.'

'Je bent genezen, Benji. Toch?'

Benjamin schudde zijn hoofd. 'Ik genees nooit, Cas. Dat weet je. Je moet ermee leren leven en opletten dat het niet misgaat. Maar ik loop nu vooral hard omdat ik het leuk vind. Echt.'