A+B=Nerd

31. Benjamin zegt nee

Livin' in the heartache
Was never something I pursued
I can't keep on chasing
What I can't be for you

Ooh skies are black and blue
I'm thinking about you
Here in the calm after the storm

The commons linnets - Calm after the storm

31. Benjamin zegt nee

Hij had een kaart gekregen en nu stond hij hier, te midden van allemaal mensen die hij niet kende en nooit gezien had. Hij kende alleen Lauren, zijn vader en Leo, maar voor de rest waren het onbekende mensen. Hij had niet willen gaan, maar Lauren had erop aangedrongen, gezegd dat hij anders spijt zou krijgen en waarschijnlijk had ze daar gelijk in. 

Nu zat ze naast hem en hield ze zijn hand vast, terwijl ze tegen hem fluisterde. 'Het was een mooie dienst, toch?'

Benjamin knikte zwijgend. Het was een mooie dienst geweest, al wist hij niet goed wat hij ervan moest vinden. Hij was nog nooit op een crematie geweest, omdat er nooit iemand die hij kende, doodgegaan was.

Hij had zijn vader, Jasper, nog een keer gesproken door de telefoon en ze hadden besloten om binnenkort ergens koffie te gaan drinken. 'Niet nu,' had Jasper gezegd, 'want mijn hoofd staat er nu niet naar als je dat begrijpt.'

Benjamin had het begrepen. Zijn hoofd stond er op het moment ook niet echt naar, maar dat had niet echt te maken met de dood van zijn oma. Hij kon niet echt verdrietig zijn om haar dood. Ze was twintig jaar niet in zijn leven geweest en de enige keer dat hij haar gesproken had, was te kort geweest om haar echt te leren kennen. 

Zijn hoofd zat te vol met alle nieuwe gebeurtenissen. Hij had ineens een vriendin, een vader en een hele familie erbij. Zijn vader bleek geen andere kinderen te hebben, alleen Leo en Benjamin. Dat moest even verwerkt worden. Dat, en de lauwe reactie van zijn moeder die hij gebeld had. 'O, je hebt je vader gevonden,' had ze toonloos gezegd, 'ik ben blij voor je.' Haar reactie klonk niet bepaald blij en opgelucht en het deed hem zeer, maar ergens was het ook wel begrijpelijk. Zij had al heel lang met zijn vader gebroken en voor haar was hij allang niet nieuw meer. Hij was oud nieuws.

'Het was mooi,' zei hij toen zachtjes, 'maar ik heb niet gehuild. Ik kende haar niet.'

'Ze zou je uitgelachen hebben.' Leo kwam naast hen zitten. 'Mijn oma hield niet van huilende mensen. Ook niet van medelijden trouwens. Al ben ik er zeker van dat ze medelijden met me had, omdat ik zonder vader opgegroeid ben. Nou ja, hij was er wel, maar hij was altijd aan het werk.'

'In de winkel.'

Leo schudde zijn hoofd. 'Ooit was pa een drukbezette zakenman van een multinational. Hij verliet dat bedrijf toen hij overspannen raakte. Hij begon zich te verdiepen in tweedehandse spullen, in geneeskundige kruiden en dat soort dingen. Toen gingen mijn ouders scheiden, omdat mijn moeder er niet meer tegen kon en hem belachelijk vond doen. Ik ook. We vonden hem allebei stom doen en ik heb hem een paar jaar niet meer gezien. Het was oma die er voor zorgde dat ik hem weer zou zien.' Hij grijnsde even. 'Zoals oma altijd alles weer goedmaakte. Ik ben er ook zeker van dat door haar hij wist wie jij was.Zonder haar zou je nooit je vader ontmoet hebben, daar ben ik van overtuigd.' 

Benjamin zat in de keuken toen Cas binnen kwam stormen. Sinds Benjamin nog veel meer tijd in dit huis doorbracht, was Cas helemaal bij zijn dagelijkse routine gaan horen. Hij kwam regelmatig Laurens kamer binnenstormen zonder dat hij daarvoor klopte.Nu was hij ook weer zo enthousiast.

Cas grijnsde. 'Ik heb goed nieuws voor je, man!'

'O ja?' Benjamin keek naar de mandarijn in zijn hand voor hij het schilletje er langzaam af begon te pellen. Hij probeerde de plakkerige tafel niet meer aan te raken dan nodig en hij hoopte dat Lauren de jongens aan het schoonmaken hield. Het leek erop dat ze een goede invloed had op de jongens, want ze leken zich iets meer te gedragen als normale mensen.