A+B=Nerd

18. Lauren weet waar rook is

'You look so perfect standing there 
in my American Apparel underwear. 
And I know now,
that I'm so down

I made a mixtape straight out of '94
I've got your ripped skinny jeans lying on the floor.'

5 seconds of Summer - She looks so perfect

18. Lauren weet waar rook is

'Je had me dood moeten bellen!' zei Lauren terwijl ze haar vriendin in een omhelzing trok. Zara begon meteen te snikken. 'Dat moet als je relatie over is. Dan bel je je beste vriendin, ook al is het vier uur in de nacht.'

Zara wist er tussen haar snikken uit te brengen: 'Je kon toch niets doen en bovendien was Benjamin er ook. Hij heeft me getroost.'

Ze zei niets, maar ze trok haar vriendin nog wat dichter tegen zich aan. Het was niet de eerste keer dat Matt het uitmaakte. Het was ook niet de tweede of de derde keer, maar minstens de dertigste keer. Elke keer werd Zara's verdriet een beetje minder. Lauren vond dat de twee voor elkaar gemaakt waren, maar er was iets - of iemand - die dat niet vond en ze elke keer weer uit elkaar dreef. Elke keer opnieuw. 

Misschien moest ze toch eens vertellen dat ze verantwoordelijk geweest was voor één van de eerste keren dat Matt het had uitgemaakt. Niet dat hij toen ineens verliefd geworden was op haar, maar hij had zich blijkbaar wel schuldig tegenover Zara gevoeld en hij had besloten dat hij het uit moest maken. 

Hij had er alleen niet op gerekend dat Zara hem niet zomaar zou laten gaan en dat ze alles uit de kast zou halen om hem terug te winnen. 

'Wat vind je?' 
Lauren keek op van tussen de rekken. Zara hield een rood lingeriesetje compleet met jarretelles omhoog. 
'Wat vind ik waarvan?'
'Hiervan!' Ze wapperde met het setje. 'Zou Matt hierdoor weer overslag gaan?'
Lauren trok haar wenkbrauwen op. 'Misschien moet je die gast laten gaan. Er zijn net zoveel andere leuke jongens.'
'Maar dat is geen Matt.'
'Nee, dat is geen Matt,' mompelde Lauren. 'Maar Matt is ook niet lief.'

Zara bleef sniffen tot Lauren uiteindelijk zei: 'Je hebt drank nodig en een nieuwe jongen. Maar eerst heel veel wijn, bier en wat er nog meer voor handen is, goed?'

De kroeg was afgeladen vol en Lauren hoopte dat niemand op haar grijze rokje en zwarte blouse met witte stippeltjes zou morsen. Het waren haar lievelingskleren en dat moest ook zo blijven na vandaag. Ze had ze een paar jaar geleden gepikt uit haar moeders kast, maar vooral omdat het blouse een interessant label gehad had. 

Het bleek een vintage Chanel te zijn. Zara was er hyper van geworden en ze had Lauren die dag bijna uitgekleed in de hal van school om de blouse beter te kunnen bestuderen. Zara was een kenner op het gebied van Chanel en één van haar dromen was om ooit nog eens een boek over Coco Chanel te schrijven. Of beter gezegd: Ze vond zichzelf een kenner.

Bovendien had haar moeder toen geen merkkleding nodig gehad, dus ze had het voor zichzelf goed gepraat. 

Het rokje had gewoon een mooie kleur gehad. Haar moeder had nooit haar kleding teruggevraagd en Lauren beschouwde het als een geslaagde actie. 

Nu had Lauren wel meer merkkleding - en anders in de kast van Zara - , maar ze kon er nog steeds niet in zwemmen. 

Lauren wurmde zich langs een groepje jongens - die er overigens goed uitzagen, al waren ze haar wel iets te glad. Één van de jongens, een echte corpsbal, kneep in haar billen en ze draaide zich furieus om, klaar om hem een knietje te geven. Maar de zelfverzekerde grijns van de jongen deed haar twijfelen, een seconde te lang. De jongen boog zich naar haar toe.