Bernardo Ford [FIN.]

46. Daniel for Three

Daniel was ecstatic when he read what Kathryn posted on thein joint account. Not only it made his heart flutter, it made him the happiest man alive. His baby number three is on it's way.

Kaya naman ng mabasa ni Daniel iyon ay agad niyang ginsing ang asawa para makapahpacheck up. He wanted to be sure his wife and their baby are doing fine. He might not say a lot, pero alam niyang na inaatupag ng asawa ang kasong isinampa nila. Hindi na lamang niya iyon pinakielamanan, for him, kung iyon ang magpapatahimik ng kalooban ni Kathryn for what had happened 10 years ago, ay ibibigay niya.

"...your wife is four months pregnant, Mr. Ford. Congratulations!" Sabi ng doctor nila sakaniya. Agad itong ipinamaalam ang sarili siguro ay upang bigyan sila ng oras para magsaya sa balitang iyon.

Hinarap ni Daniel ang asawa, "Daddy na ulit ako?" Hindi namalayan ni Daniel na tumulo ang kaniyang luha.

Agad na pinunasan iyon ni Kathryn at dinampian ng mababaw na halik ang asawa.

"We're a family of five now."

NAKAUPO si Kathryn sa harap ni Carmela. Dito sa hospital kung saan naconfine ang dalaga siya dinala ni Daniel. At ng bisitahin nila ito para kamustahin, ay sinabi nito na gusto siya nitong nakausap.

Inabot ni Carmela ang kamay niya, agad naman niya itong hinawakan.

"Ate Kath..." Mahinang sabi nito. Hinawakan niya ang pisngi nito at marahang hinaplos. "Salamat bumalik ka. Hindi ko na kayang makitang magkaganon si Kuya, parang bigla siyang nawala samin nung nawala kadin. Huwag mo na siyang iiwan ha?"

Nabasa ang mata ni Kathryn ng sinubukan niyang pigilan ang luha mula sa kaniyang mga mata. Niyakap niya ito, "Hindi na aalis si ate."

Makalipas ang ilang sandali ay nakarinig sila ng katok. Agad siyang humiwalay dito, at doon nakita niya ang kaniyang mother-in-law. Nakatingin ito sakaniya na parang gusto siyang kausapin, tinanguhan siya nito at saka lumabas.

Nagpaalam siya kay Carmela at sinundan si Karla. Dinala siya nito sa simbahan ng hospital. Umupo siya sa tabi nito.

"Dapat galit ako sayo alam mo ba iyon?" Ani nito sakaniya. Tahimik lang siyang nakikinig dito.

"I lost my son because of you. Biruin mong handa siyang sirain ang buhay niya kasi nawala ka? Sinong baliw ang gagawa non. Hindi ko naman siya pinalaking ganon. Ako, ilang beses na akong nabigo sa pag-ibig, pero never in my life na sinira ko ang buhay ko para sa isang taong walang tiwala sakin.

But then again, he's just my son. Hindi kami pareho ng pagdadaanan at tinatahak. Kaya nung nawala siya saakin, ang dami kong narealize. Was it really your fault? O baka ako din? Kasi hindi ko agad sinabi sayo ang totoo bago pa humantong sa ganito ang lahat? Na baka kung sinabi ko sayo at hindi ko sinunod ang gusto ng anak ko baka hindi kayo nagkasira, baka hindi ka umalis, baka hindi nasayang yung sampung taon."

Hindi nagsasalita si Kathryn, nabigla na lamang ito ng hawakan siya ni Karla sakaniyang kamay. Tinignan niya ito at hindi na napigilan ang pagluha.

"Ma...i'm sorry." Saad niya, umiling si Karla at pinunasan ang luha nito.

"Bawal kang umiyak. Makakasama sa baby." Agad siyang napangiti doon. "Just promise me one last thing Kathryn, and please, please, gawin mo sana."

Pinunasan niya ang kaniyang luha at tumango.

"Huwag mo ng iiwan ang anak ko." Malumanay na ngumiti si Karla sakaniya. Hinawakan niya ang kamay nito at saka ngumiti pabalik dito.

"Sampung taon na yung nasayang ko, Ma. Hindi na ko magsasayang ng panibagong taon. Hindi na."

LIMANG buwan na ang nakalipas ng umamin si Luz sa kaniyang mga kasalanan. Hindi mapagkakaila na sa loob ng limang buwan na iyon, ay ang pinakamasayang limang buwan sa loob ng halos labing isang taon.

Tuluyan ng nakuha ni Daniel ang loob ng anak na si John, patuloy parin silang nagaaral maglaro ng basketball, pero nasa ilalim parin ng kondisyon ni Kathryn. Naging mas maluwag nga lang ito ng dagdagan niya ng isang oras ang pwedeng laruin ng ama.

Si Jale naman ay nagsimula ng maaddopt ang mundo sa Pilipinas. Sa una ay nahirapan ito dahil sa murang edad ay masasabi niyang magaling na ito sa pageenglish. Pero kung may isang bagay na kinahiligan ng anak, ay iyon ay ang pagmamakeup. Natutuwa ito sa tuwing may pinapadala sakaniyang mga packages mula sa mga endorsement nila, ay siya ang nakikinabang. Hindi naman niya ito pinagbabawalan, pero dahil si Daniel ang ama, ay hindi ito pinapayagan na masyadong maglaro ng makeup.

Naniniwala kasi ito na nakakasira iyon ng balat at baka mamaya ay ligawan ang anak agad. Gusto na lamang matawa ni Kathryn doon, paano mo nga ba liligawan ang isang nine years old?

Masayang naghahain si Kathryn ng meryenda ng kumurot ang kaniyang tiyan, hindi niya iyon pinansin. Pero ng marinig niya ang pagpunit ng kaniyang palatubigan ay agad niyang tinawag ang asawa.

"HINDI KA NA MAKAKAULIT!" Sigaw ni Kathryn sa asawa habang iniire ang kanilang anak. Hindi niya na alam na ganito pala kasakit manganak, siyam na taon naman na ang nakalipas ng ipinanganak niya si Jaile.

Nakahinga ng maluwag si Kathryn ng may narinig na umiiyak. Agad itong napangiti.

"It's a boy!" Ani ng Nurse.

"Yes!" Bahagyang napatalon si Daniel sa balitang iyon gusto man niyang matawa ay hindi niya magawa. Masakit parin kasi ang kaniyang ibaba at parang...

"Okay misis isang ire pa at mailalabas na ang kambal."

bernardoford: Daniel Ford for 👌Jake Zachery Ford and Jaxtin Kierr Ford 😎

Mommy dalawa pa para may starting five na ko!

fordkathryn: Edi umakyat ka na dito 😛