Duvarların Sağlam, Yıkılmaz Sanıyorsun - NoMin

Ey Yüce İnsan Sen Mükemmel Olana Layıksın

"Jeno!" diye seslendim arkasından. Beni duymazdan gelerek ilerlemeye devam etti. Karanlık sokakta hıçkırık seslerim acımasızca yankılanırken bir kez daha seslendim. Yine beni duymazdan gelerek yoluna devam etti. Nereye gittiğini bilmiyordum ki kendisinin de bilmediğine adım kadar emindim. 

Adımlarını yavaş yavaş atıyordu. Sanki kendisine yetişmemi söylüyordu. Geri dönmeye gücü yoktu, ellerinden tutup kendisini geri döndürmemi istiyordu sanki benden... Koştum bende, yetiştim ona. Sıkı sıkı tuttum ellerini henüz bir tepki vermesede. Önce bana baktı, sonra o da benim ellerimi sıkıca kavradı. Ufak diyemeyeceğim kadar büyük, büyük diyemeyeceğim kadar ufak bir tebessüm oluştu yüzümde her ne kadar gözlerimden yaşlar aksada. Minik ellerimin, elleri arasında kaybolmasını seviyordum. 

Bir elini çekti elimin arasından ve yanağıma çıkardı. Sanki kırılacakmışım gibi narince okşuyordu. O hep böyleydi. Hep narince severdi beni, kendimi çok değerliymiş gibi hissettirirdi. Bakışları bana döndüğünde dünyanın en güzeline bakıyormuş gibi bir hal alırdı.

"Ağlama." dedi kendide ağlarken.Sesi acı çekiyormuş gibi çıkmıştı, ne olmuştu benim melek seslime böyle? Boşta olan elimi bende onun yanağına koyarak okşamaya başladım. Bana hissettirdiklerini hissetmesini diledim ama kimse onun gibi sevemezdi ki. Bazen kendimi tembihliyordum onu güzel sev diye.

Uzun süre sessizlik hakim oldu etrafa. İkimizde ağlamıyorduk, birbirimizin yaralarını yine birbirimiz sarmıştık. Uzun uzun bakıştık. Belki ağzımızdan kelimeler çıkmıyordu ama çok şey anlattı gözlerimiz. Acı vardı mesela gözlerinde, canım yanıyor diye bağırıyordu. Korku vardı, kaybetmekten korkuyorum diyordu. Ama en çok aşk vardı, seni seviyorum diyordu. Yorgundu birde. Çok yorgundu. O kadar yorgundu ki bana sarılacak gücü yoktu. Bittim ben artık diyordu, tükendim artık, hiçbir şey yapacak halim yok lütfen sen gel bana, sen sarıl bana.

Dediğini yaptım bende, sarıldım. Bunu da ayrı seviyordum işte. Kolları arasında kaybolmayı.