Yine soğuk akşamlardan birinde, eve dönerken okulun önünde bir kız takıldı gözüme. Beyaz tenli, kendine aşık eden mas-mavi, iri gözleri, uğruna şiirler yazılacak güzel yüzü...
Yavruağzı bir bluz vardı üzerinde.
Uzun saçları beline ulaşmaya çalışıyor...
**** Ankaraya gidiyorduk ve ben heyecanlıydım. Oraya taşınacak, orada okuyacak, orada yaşayacaktım. Aslında ailem yurtdışına gitmek istemişti ama ben kabul etmemiştim.
Nihayet saatler sonra araba evin önünde durmuştu. Aman Tanrım! Bu ev değil ki! Resmen saray!!! 4 katlı muhteşem bir saray!!! Ağzım açık evi izlerken kapım açıldı ve babam gülerek:
"Beğendin mi evimizi?"
"Beğenmemek mümkünmü ki?"-Diyerek hayranlıkla evi izliyordum.
Arabadan indik ve evin içine girdik. Evin içi de dışı gibi muhteşemdi. Gerçek ailem oldukça zengindi. Babam hizmetçilerden birine bana evi gezdirmesini ve odamı göstermesini söyledi. Ben de evi gezdikce daha çok hayran kalıyordum. Nihayet benim odama ulaştık ve odamın kapısı açıldığında gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bu hayatımda gördüğüm en en en en harika odaydı!!! Ağzım bir karış açık, odanın önünde durmuş mal mal içeriyi inceliyordum ve o sırada babamın kahkahaları koridoru doldurdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Odamız) *** O gece mutlulukla gerçek ailemle sohbet etdim, okul durumumdan, arkadaşlarımdan-1-2 tane arkadaşım olsa bile- gelecek hayallerinden ve s. Sonra yorgun olduğumuz için hepimiz odalarımıza çıkıp uyuduk. Hatta bir ara banyoya gideceğim derken evin içinde kayboldum.
*** Sabah gözlerimi zorla da olsa açtım ve banyoda rutin işlerimi hallettikten sonra aşağı indim. Birlikte kahvaltı ettik. Ailemin en sevdiyim özelliği-ki bu özelliği onları diğer zenginlerden farklandırıyor-hizmetçilere aşırı iyi davranmaları. Onlara emir vermiyorlar 'çabuk ol gel burayı süpür' diye, 'Ayşe, lütfen burayı süpürürmüsün?' Gibi rica ediyorlar ve ben buna bayılıyorum. Sonuçda 99% filmlerde zenginler kötü gösterilir.
Kahvaltının ortasındayken kapı çalındı ve hizmetçilerden biri kapıyı açtı. Sonra babamı çağırdı. Annem ve ben kapıdakinin kim olduğunu görmek için kapıya doğru gittik. Kapıdakiler polisti!!! Babam onlara bir şey anlattı ve polisler çıkıp gittiler. Sonra hepimiz yeniden kahvaltı masasına oturduk. O ara annem lafa başladı:
"Ne diyordular Akınım?"
"Salak Esra bizi polise şikayet etmiş" alaycı bir kahkaha ile
"Başka ne olacaktı ki?" Annem de alaycı bir kahkaha attı
Ben bu olanlara şaşırmıştım.
"Baba"
"Efendim kuzum"
"Sizi yakalamayacaklar değilmi?"
Babam küçük bir kahkahanın ardından:
"Hayır canım, para her şeyi hallediyor ;) hem ayrıca sen bizim kızımızsın ve biz seni kaçırmadık sen kendi rızanla geldin öyle değil mi?"
