Kod Adı: AŞK

5

Multimedya: Kaan Kaya

Onlara doğru yaklaşarak bağırdım:

"Hey! Kaan'ı bırakın!!!"

"Nedenmiş o? Hem sen kimsin? Sevgilisi felan mısın?-dedi oradakilerden biri

"Neyi olduğum sizi ilgilendirmez! Bırakın dediysem bırakın!"

"Yok yaa! Bırakmazsak ne yaparsın?!"

"Döverim!"

"Ahahaha dövermisin?! Gel döv hadi!!" Dedi alaycı kahkahalarla

"Emin misin? Dövdüğümde ağlayarak annene koşacaksın"

"Hahaha güldürme beni. Hadi döv bakalım nasıl döveceksin! O boyla sen ancak bacağıma yetişirsin!" Hala alaycı şekilde kahkahalar atıyordu. Bir azdan göstereceğim ona kahkaha atmayı! Son gülen iyi güler!!!

"Tamam sen bilirsin, günah benden gitti"

Kaan: "Hayır Açelya! Uzak dur bu adilerden! Sana da zarar gelecek!"

"Sen sus bakayım! Burada seni kurtarmaya çalışıyorum. Sen söyleniyorsun." Dedim sinirli bir şekilde.
Kaan'ı yakalayan 2 kişiye doğru gidip onları alt ettim. Benim için çocuk oyuncağıydı bunlar. Daha sonra kalan 3 kişiye baktım. Korkmuş gibi görünüyorlardı. Ama yine de bana saldırdılar. Kaan da yanıma gelip onlari dövmemde yardımcı oldu. Yardım etmeseydi de döverdim ama işimi kolaylaştırdı. Aslında baya iyi dövüşüyordu. Neden bunlara hiç bir şey yapamamıştı ki? Hepsini iyice patakladıktan sonra oradakilerden birine seslendim:

"Ne oldu? Daha demin benimle alay ediyordunuz? Şimdi sesiniz çıkmıyor"

"Lütfen bırakın bizi lütfen"

"Bir daha Kaan'a ve benim çevremdekilere sataşırsanız sizi affetmem ona göre! Hadi kaybolun!!!"

Hepsi korkuyla kaçarken alayla sırıtdım. Sonra saate baktım! Olamaz!!! Eve 30 dk gecikmiştim. Şimdi annemle babam meraktan ölecekler!!! Hemen çantama doğru koştum. Denizin elinde telefonum vardı.

"Deniz, annemle babam aradı mı?"

"Evet, ben de biraz gecikeceğini, gelince onlara her şeyi anlatacağını söyledim. Ayrıca endişelenecek bir şey olmadığını da ekledim."

"Ohh be Deniz kurtarıcımsın"-dedim kocaman gülümseme ile. Sonra Kaan'a döndüm. Utanarak yere bakıyordu. Az da olsa ona acımıştım.

"Kaan, iyi misin?"

"E-evet i-iyiyim"

"Emin misin? Kekeliyorsun"

"Evet eminim"

Sonra Denize döndü ve:

"Deniz, bizi yalnız bıraka bilir misin?"-dedi.
Deniz de tek kaşını havaya kaldırıp soran bakışlarla bana baktı. Ben de başımı onaylarcasına salladım ve Denize sım sıkı sarıldıktan sonra yanımızdan ayrıldı. Daha şimdi başka şehirde yaşadığım ve yolu tanımadığım başıma dank etti!! Gözlerimi pörtletip Kaan'a baktım. Kaan da tek kaşını havaya kaldırıp:

"Ne oldu?"

"B-ben yolu t-tanımıyorum ki"

"Ne? Nasıl yani evinin yolunu tanımıyor musun?"

"Hayır ben daha dün buraya taşındım"

Kaan anlamamış gibi bana baktı. Ben de:

"Tamam sana anlatacağım ama aramızda kalacak tamam mı?