Kod Adı: AŞK

3

"Açelya sizin kızınız"
O anın sevincini ve şokunu size anlatamam...
Bunu duyar duymaz annem ve babam bana sarıldılar. Ben de onlara sım sıkı sarıldım.

Oradan çıktıktan sonra geleceğimizin hayallerini kuruyorduk. Eve geldiğimizde onlara son bir kez sarılıp eve girdim. Mutfağa girdiğimde gözlerim fal taşı gibi açıldı. Esra evdeydi!!!

"A-annee seni-in burda n-ne işin v-var?"

"Göstercem sana anneyi ben! Nerdesin sen?! Bu gün okul da yok. Kimleydin kız?! Ne b*k yiyordun dışarda?! Bana bak kız, yoksa sevgilin filan mı var ben bilmiyorum?!"

"A-anne ne saçmalıyorsun?! Sadece bakkala gitmiştim!"

"Peki neden 2 saattir yüzüme bakıyorsun mal mal? Cevap versene! Allahım sen bana sabır ver!!!"

"Sen ne zaman geldin ki? Hem neden işten bu saatte geldin?"

"Şimdi geldim ben de. Müdür öyle söyledi. Yarın da evdeyim."

"Hmm ne güzel. Tamam ben odamdayım"

Ohh be iyi ki anlamadı. Bir an anlayacak diye yapacağım açıklamanın provasını yapıyordum içimden.

Odama çıkıp bir az müzik dinledikten sonra anneme mesaj atdım:

Ben: Selam annemmmm♡ Nasılsın?

Annem: Selam biricik kızım, iyiyim sen nasılsın? Daha şimdi ayrdık bir şey mi oldu? Yoksa bizi mi özledin? :)

Ben: Selam annecim)) Küçük bir şey oldu aslında :/

Annem: Ne oldu kızım anlatsana ne kadar meraklı olduğumu bil miyor musun? :")

Ben: Tamam anlatıyorum)
Eve geldiğimde Esra evdeydi ve bana nerede olduğumu sordu, ben de bakkala gittim diye geçiştirdim. Allahtan eve yeni gelmişti, yoksa kaç saattir bakkalda olmadığımı anlardı. Hem ayrıca müdür yarın da evde kalmalarına izin vermiş :/

Annem: Hayır yaa! Yarın için babanla planlarımız vardı seninle parka felan gidecektik tüh!

Ben: :(

Annem: Bi fikrim var. Kabul edersin umarım. Zaten kabul etmesen de yapacağım  :"D

Ben: Hmm

Annem: Yarın gelip Esraya her şeyi anlatacağız ve seni yanımıza alacağız.

Ben: what?!

Annem: Hadi çok konuşma ;)

Annem çevrimdışı

Of anne of! Ne yapmaya çalışıyor bu kadın?! Şimdi delilikte kime çektiğim belli oluyor.
Telefonumu yatağın üstüne attım. Her şeyi zamana bırakacaktım artık...

****

Kapı çalındı. Kalbim yerinden fırlayacaktı! Esraya ne açıklama yapacaktılar ki?! Yavaş adımlarla kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda güler yüzle beni karşıladılar. Onları salona geçirdim. Esra çatık kaşlarla salona girdi ve bana baktı:

"Bunlar kim Açelya?"

"Size her şeyi açıklayacağız Esra hanım" diye lafa atladı babam.

Esra koltuğa oturdu ve annemle babama soran gözlerle baktı. Annemle babam ilerleyen saatlerde Esraya her şeyi anlatmış ve Esra şok olmuş bir ifade ile hiç bir şey söylemeden onlara bakmıştı.

Annem: "Esra hanım bir şey söylemeyecek misiniz?

Esra: "Ne yapmamı bekliyorsunuz? 18 yıldır büyüttüğüm kızımı kendi ellerimle hiç tanımadığım insanlara teslim etmemi mi?"

Babam: "Bakın Esra hanım, o bizim kızımız ve onu sizden bir şekilde alacağız zaten, sadece konuşarak işleri tatlıya bağlamak istiyoruz biz. Zaten Açelya da bizimle gelmeyi istiyor değilmi Açelya?"

Her kes bana bakıyordu. Bense ne diyeceğimi bile bilmiyordum. Esra bana yalvaran, annemle babamsa kendinden emin gözlerle bakıyordu. O an gözlerimi kapadım ve ani bir kararla:
"Evet!" Dedim. Babamın şeytani gülümsemesi de gözümden kaçmadı tabi. Ahhh ne kadar da çok onlara benziyorum! Ben de istediğimi aldığımda böyle yaparım. O yüzden babamı bunu yaptığı için yargılamayacağım. Doğası öyle.

***
Artık gece 00:18 di.
Babam: "Hadi bize müsade artık Esra hanım. Sizi tanımak güzledi."  Elini Esraya uzattı ve Esra da istemese bile onun elini sıktı. Sonra babam bana bakıp:

"Hadi kızım hazırlan gidiyoruz. Bavullarını toplamanda annen yardımcı olsun mu sana?

"Ne yani sizinle mi geliyorum?"

"Tabiki bizimle geliyorsun canımın içi! Baban bir şeyi söylerse mutlaka yapar"- diyerek göz kırptı bana. Ben de sevinçle odama çıktım ve bavulumu aldım. O sırada annem de yanıma gelip yardım etmişti.
Arrık her şeyimi toplamıştım ve odam boşalmıştı... Bir anlık duygusallaştım... Bir daha burada yatamayacaktım, Esranın azarlarını duymayacaktım, ve en önemlisi Aleynayı göremeyecektim.... Onu tamamen unutmuştum yaa. Onu çok ama çok özleyecektim, acaba bir daha göre bilir miydim?

"Kızım, kendinde misin? Huhuuu"

Tek kaşını kaldırmış bana bakan annem beni düşüncelerimden ayırmaya çalışıyordu.

"Bir an hayallere dalmışım. Önemli bir şey değil"

"Tamam o zaman inelim baban bizi bekliyor. Ayrıca yeni hayatın da" diyerek göz kırptı bana.

Aşağıya inerken Esra yalvaran gözlere bana bakıyordu. Belki vaz geçerim diye. Bir anlık içimde vicdan azabı hissettim. Ama sonra partiye gitmek için ondan izin almaya çalışmam geldi aklıma. O da aynısını yapmıştı bana. Sonra arkama bakmadan evden çıktım. En son Esranın bağırışları geldi içerden:

"Bu yaptığınız adam kaçırmak! Sizi polise şikayet edeceğim!"

Babam: "Aslında Açelya sizi polise şikayet etmeli bence, bu zamana kadar şiddet görmüş ve anne baba ilgisinden mahrum kalmış! Göz göre göre onun acı çekmesine izin veremeyiz! Zaten 2-3 aya da Açelya kayıtlarda da bizim kızımız olacak. Mahkemeye gelirsiniz umarım" diyerek evden çıktı.

Arabaya bindik ve babam arabayı çalıştırdı. Ben de kafamı cama yaslayıp Esraya baktım. Yere çökmüş ağlıyordu. Arkasından Aleyna da gelip ona sarıldı ve bir şeyler söyledi. Bu manzarayı gördükce kendimden nefret ediyordum. Gözümden yaşlar istemsizce aktı. Sonra elimin tersi ile o yaşları sildim ki annemle babam görüp üzülmesin.

Babam: "Bitanem, yarın okulun değişecek, tabi sen istersen. Senin daha iyi okullarda okumanı istiyoruz. Ne de olsa bundan sonra birlikte yaşayacağız ve bütün hayallerini bizimle birlikte gerçekleştireceksin değilmi?"

"Evet"