FINDING NEMA

❤CHAPTER 23-Part Two❤

Nema:

GOD knows, gustong gusto ko ng kargahin si Angelo at lumabas ng bahay at ilayo na.doon sa lugar kung saan di na kami makikilala ng kahit sino man..

Alam na Alam ko ng wala akong kalaban laban sa mga Lorenzo..
Pero di ko magawa dahil nakikita ko ang sobrang katuwan sa mukha nito habang naglalaro sila ni Andrie ng de remote na robot while the old Woman..called by Andrie's Lola Martha following my son's while feeding spaghettie..
Ang anak ko,parang akala mo matagal ng kakilala ang lahat ng tao dito sa loob ng malaking bahay..
Siguro sabik lang siya sa maraming company dahil all his life tanging ako at si Antie Arlene lng ang lagi niyang kasama..
Or maybe instinct yun ng pagiging dugong Lorenzo nito kaya magaan ang loob niya sa kanila..

Tahimik akong nakaupo sa kitchen counter ng malawak na kusina ng Mansion ng mga Lorenzo habang di ko magalaw galaw ang pagkaing inihanda sa akin ng isa sa mga katulong na nakaantabay lang at nakamasid..

I only sip the orange juice..
Paano ko maatim kumain kong ganitong tensyonada ako..
Ang bilis ng mga pangyayari..
Ang kaisang isang bagay na iniiwasan ko kaya ayaw kong bumalik sa bansa..yun ang unang sumampal sa akin..
Di ko alam paano nalaman ni Andrie ang pagdating ko sa Pinas?
may mga katanungan sa isipan ko..
Bakit agad niyang nalaman?
Dahil ba all these time..he was trying to find me?
And if he was...why?

Nalilito ako kung ano ang dapat kong gawin..
Habang pinagmamasdan ko si Andrie at Angelo.

Di ko maiwasang maitanong sa sarili ko..
Tama bang ipagkait ko sa Anak ko ang magkaroon ng Ama?

Tama bang ipagkait ko sa kanya ang maranasan ang marangyang buhay na para naman talaga sa kanya?

Ganun na ba ako ka makasarili?
But Angelo is just the only person, I've ever had?
Paano ako pag nawala pa siya sa akin pag kinuha siya sa akin ng mga Lorenzo..

Napahigpit ako ng hawak sa basong nasa kamay kong may lamang juice..

NO!
It won't happen!

Hindi ako papayag..kailangan kong mag isip ng paraan paano ko mailalayo ang anak ko sa kanila..

Bigla kong naisip si Tim...
Kung bakit kasi di ko makontak ang lalaking yun?

Siya lang ang pwdeng makatulong sa akin..
Nasaan ba siya kung kailan,kailangang kailangan ko siya?

I couldn't just sit and watch them taking my son from me..
I need to do something.
But how?

Napasapo ako sa sintido ko..
And exactly Andrie looked me..
In the split of seconds
Nasa harapan ko na ito..
He is darting me a concerned look..

"Are you Alright?"

I shook my head...while looking at him,gusto kong isagot sa kanya..paano ako magiging ok kung di maabsurb ng utak ko ang sunod sunod na pangyayari at rebelasasyon niya..I greeted my teeth and looked at him with annoyance..
Pero parang walang epekto yun sa kanya..

He just gave me his trademark Smirk at held up my chin..

"Stop worrying too much..Sweetheaet"

He run his thumb through my lower lips..
It made me shivered..Nagmamadali kong tinabig ang kamay niya...Sure pinagpipiyestahan kami ng tatlong pares ng mata ng mga katulong na nakatayo lang sa di kalayuan..
Di ko siya maitindihan ano ang plano niya..
He is always calling me that endearment..samantalang ikakasal na ito..
He is surely want to play..and I wont allow him again to play my emotions..

Angelo looks so happy while playing the robot..
Di ko lubos maisip bakit biglang mayroon ganung klase ng laruan dito sa mansion ng mga Lorenzo?

Andrie sunddenly held my hips and pulled me out of the door..