RUHUMA DOKUN (TAMAMLANDI)

Bölüm 3

Merhaba:) Hem Yağmur'un hem de Bulut'un ağzından anlatılan bir bölüm oldu bu bölüm:) Yağmur'u biraz daha iyi tanımaya başlayacağız artık...

İyi okumalar:)

........&&&&&&.....

BÖLÜM 3

Evim benim için hiçbir zaman huzurlu bir yuva olmamıştı belki ama hiçbir zaman şimdiki gibi uzak da olmamıştı bana. Mutlu bir aile olmayı becerememiştik şimdiye kadar. Tek yaptığımız birbirimize katlanmak olmuştu. Aileme arkamı yaslayıp bir şeyleri başarabilmeyi istemiştim hep ama olmamıştı.

Şimdiyse daha farklı bir şeyler vardı. Beni korkutan sessizlik bu evden kaçıp gitme isteğimi körüklüyordu ama yapamıyordum. Yine de beni en çok tedirgin eden şey babamın gizlemeye çalıştığı korkulu bakışlarıydı. Saklamaya çalışıyor ama çoğunlukla başaramıyordu. Korktuğu her neyse onu öncekinden daha da sinirli bir adam haline getiriyordu.

Finallerim bittikten sonra beni apar topar eve çağırmışlardı. Diplomamı alabilmek için beklesem de orada kaldığım her gün sürekli arayıp ne zaman geleceğimi sormuşlardı. Benimle önemli bir konu hakkında konuşacaklarını söyleyip durmuşlardı. Diplomamı aldıktan sonra en çabuk olacak şekilde eve gelmiştim ama benimle konuşmak için en ufak bir harekette bulunmuyor, her defasında beni geçiştiriyorlardı.

Bulut... Belki de benim hayattaki en büyük huzur kaynağımdı. Onun yanında oluğum her an kalbimin huzuru bulduğunu hissediyordum. Gözlerinde yer tutan mavilikler uçsuz bucaksız denizlerin o eşsiz kokusunu getiriyordu bana. Bugün onu gördüğümde kalbimdeki endişeler beni birkaç dakikalığına da olsa terk etti sanki. Kalbinin güzelliği bir kez daha bana sevgiyi, huzuru getirdi.

Eve geldiğimde salondaki sesleri duyup kısa bir an kapının önünde duraksadım. Annemin, babamın ve tanımadığım bir erkeğin sesi geliyordu salondan. Sessizce duvarın arkasına geçtim ve onları dinlemeye başladım. Yaptığım şey doğru değildi belki ama yanlarına gitmemi engelleyen bir şeyler vardı sanki.

''Sizden beklediğim haber uzun zamandır gelmiyor Fatih Bey, bu yüzden de artık beni oyalamaya çalıştığınızı düşünmeye başlıyorum.''

Babamın bu adama vereceği haber neydi bilmiyordum ama öfkeli sesi sabrının sınırlarında olduğunu gösteriyordu. Kısa bir sessizlikten sonra babamın sesini duydum.

''Sizi oyalamak gibi bir niyetimiz kesinlikle yok Doruk Bey. Sadece henüz konuşma fırsatımız olmadı ama en kısa zamanda size beklediğiniz haberi vereceğiz.'' Kaşlarım duyduklarımla çatılırken babamın bu adamla ne gibi bir işi olabileceğini düşünmeye başladım.

''Yani bana bu kadar uzun bir zaman geçmesine rağmen hiçbir şey yapmadığınızı söylüyorsunuz öyle mi Fatih Bey?'' dedi o tanımadığım ses öfkeli bir şekilde ve devam etti. ''Demek ki sizinle daha önce yaptığımız konuşma yeterince etkili olmamış.''

''Hayır, hayır öyle değil-''

''Size en fazla iki hafta süre veriyorum Fatih Bey! Ya bu işi benim istediğim şekilde yaparsınız ya da sonucunda nelerin olacağını hep beraber görürüz!''

Yaklaşan adım seslerini duyduğumda hızlı ama sessiz adımlarla yukarıya çıkıp odamın kapısını yavaşça kapattım. Duyduğum konuşma aklımda dönüp dururken pijamalarımı giydim ve yatağımın üzerine uzandım.

Babamın gözlerinde gördüğüm korku şimdi anlam kazanmaya başlıyordu. O korku her neyse Doruk denen o adamla ilgiliydi ve babam o adamdan delicesine korkuyordu. Onu bu kadar korkutacak, o adamın eline bu kozu verecek ne yapmıştı bulamıyordum.