Herkese merhaba, buraya gelmem oldukça uzun sürse de sonunda final bölümüyle gelebildim. Yaşamımın en karmaşık ve en yoğun zamanlarından birini sanırım şu iki aylık süreçte yaşadım. Şu an hâlâ bazı belirsizlikler devam etse de bir düzen oluşturabildim. Kendimi biraz toparlayınca da bölümü yazıp buraya geldim.
Bu bölüme birlikte Yağmur ve Bulut'a veda ediyoruz. Bu yolculukta bizimle birlikte olan, bizi yalnız bırakmayan herkese çok teşekkür ediyorum.
Ruhuma Dokun, bu platformda yayımladığım son hikayem olacak. Yayımdan kaldırdığım hikayelerimi yeniden paylaşsam da artık bu platformda yeni bir hikaye yayımlamayacağım. Bu yüzden bu bölüm yalnızca Bulut ve Yağmur'un değil, catti-brie'nin de vedası...
Son olarak güvenlik sorunu olduğu için kaldırdığım ve Çağan ve Bahar'ın hikayesi olan ''Mutluluk Baharı'' adlı hikayemi yeniden yayımlıyorum. Okumak isteyen olursa profilimden bulabilirsiniz.
Kendinize iyi bakın. İyi okumalar:)
...&&&&&&...
BÖLÜM 30 (FİNAL)
Her insan zorlu sınavlardan geçer, türlü acıları yaşar mutlu olabilmek mutluluğu hayal edebilmek için. Bazen en yakınımızda sandığımız insanlar en büyük yaraları açar kalplerimizde.
Benim en büyük yaram ailem olmuştu. Güvensizliği aşıladıkları ruhum kırdıkları kalbime arkadaş olmuştu. Beni kimsesiz bırakmayı seçmişlerdi bedenleri tam yanımda dursa da. Çıkarların aileden önce gelebileceğini yıllarca babam dediğim o adamdan öğrenmiştim ben.
Bazen de tam bitti dediğiniz anda en büyük şans çıkardı karşınıza. Tıpkı benim gibi... Benim en büyük şansım Bulut olmuştu. Bütün yaralarımı ruhuma dokunan sevgisiyle sarmış, gerçek bir aile ile tanıştırmıştı beni.
Karşımdaki manzaraya bir kez daha kalbimden taşan bir sevgi ve mutlulukla baktım. Bulut, Ayperi ve Alphan'ı göğsüne yatırmış üçü de derin bir uyuya teslim olmuşlardı. Gündüzleri çok sakin olsalar da geceleri ikisini kendi beşiklerine yatırdığımızda ağlamaya başlıyorlardı. Bebeklerimiz artık üç aylık olmuşlardı. Zamanından daha erken doğdukları için hastaneden hemen çıkamamıştık ama çok şükür ikisi de sağlıklıydı. İlk zamanlar Bulut da ben de onlara bir şey olacak diye korksak da annem de Kayra teyze de çok yardımcı olmuşlardı bize. Üçünün de kokusunu içime çekip üstlerini örttüm ve sessizce odadan dışarıya çıktım.
Salondaki büyük koltuğa oturup bakışlarımı bahçeye çevirdim. Sessizlik önceden bana bir ihtiyaçmış gibi gelirdi. Kendimi bulabilmem kendimle hesaplaşabilmem için sessizliğe sığınırdım ama şimdi bana eksik hissettiriyordu. Bulut'un, bebeklerimizin seslerini duymaya o kadar alışmıştım ki.
Üç gün sonra Rüya ablam ve Altuğ abinin düğünü vardı. Düğün için bütün hazırlıkları neredeyse tamamlamıştık artık. İkisinin de heyecanı gözlerinden okunuyor, sevgileri ise her hareketlerinden yansıyordu. Geçen onca zamana rağmen onların evleneceğine inanamayan tek bir kişi vardı, o da babamdı. Ne zaman düğünle ilgili bir şey konuşulsa hoşnutsuzluğunu göstermekten çekinmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUMA DOKUN (TAMAMLANDI)
General FictionGözlerim pencereye kaydığında bakışlarım çok uzaklara daldı. Gözlerimin önüne gelen bir çift yeşil göz ruhumu ateşe attı, kalbimi tekletti. Yaşadığımız her şeyin bir nedeni vardı mutlaka ama gözlerinde gördüğüm aşk nasıl bu kadar sahte olabilirdi? R...
