RUHUMA DOKUN (TAMAMLANDI)

Bölüm 14

Merhabalar...

Bu kez biraz geç kaldım sanırım ama okullar açılınca çok yoğun bir hafta geçirdim. Yine de diğerlerinden daha uzun bir bölümle telafi etmeye çalıştım.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Birkaç satır yorum yapmak, düşüncenizi paylaşmak çok fazla zamanınızı almaz bence:)

Son kısımda bana kızmayın olur mu? İyi okumalar:)

...&&&&&&...

BÖLÜM 14

  ''Beni özledin mi Yağmur?''

Telefonda duyduğum ses bütün korkularımı geri getirirken olduğum yerde öylece kaldım. Ne bir adım atabildim ne de dudaklarımdan tek bir söz çıktı. Kalbim korkuyla çarparken hızla etrafıma bakındım. Yürüyüş yapan birkaç kişi dışında kimse yoktu ama sanki her an karşımda onu görecekmişim gibi hissediyordum.

''Bu sessizliğini evet olarak kabul ediyorum.''

Telefondaki ses kendisini yeniden hatırlattığında titrek bir nefes aldım ve sesimin düzgün çıkması için uğraşarak konuştum.

''Sen... Sen bu numarayı nereden buldun?'' Duyduğum kahkaha sesi beni daha çok tedirgin ederken gözlerimi kapattım ve sakin olmak için kendimle savaştım.

''Aslında çok kolay olmadı.'' Dedi sakin ama hoşnut olmadığını belli eden sesiyle. ''Eski numaranın kullanılmadığını öğrendiğimde kendi üzerine yeni bir telefon hattı almayacağını tahmin etmiştim ama yine de araştırdım.'' Dedi ve kısa bir an susup konuşmaya devam etti. ''Düşüncemde yanılmadığımı anladığımda ise seni takdir ettiğimi söylemeden geçmek istemiyorum.''

Sesi dalga geçtiğini o kadar çok belli ediyordu ki o an o adamdan bir kez daha korktum. Sesinin sakinliği en karanlık duyguları insanın damarlarına bir ilaç gibi işliyor, dudaklarından çıkan her cümle yeşeren bütün umutları öldürmeye yemin etmiş gibi hissettiriyordu.

''Sonra sana yardım edebilecek kişilerin adına bir araştırma yaptığımda Destan abinin adını görmek beni hiç şaşırtmadı biliyor musun Yağmur?''

Elimdeki poşetleri yan tarafıma bıraktım ve dizlerimdeki güç bittiğinde kendimi birkaç adım ileride duran bankın üzerine bıraktım.

''Ne istiyorsun benden?'' diye sordum sesim kısık da olsa güçlü çıkarken. Kısa bir an hiçbir şey söylemedi ve bu benim daha çok tedirgin olmama neden oldu.

''Baban benim paramı çaldı Yağmur.'' Dedi sakin bir sesle.

''O zaman hesabını onunla gör!'' Sesim beklediğimden daha sert çıkarken güldüğünü duydum.

''Ama baban...'' dedi sözcüğün üstüne bastırarak. ''Hesabını seninle görmemi istedi ve ben de büyük bir zevkle kabul ettim.''

Midemden yükselen bulantı beni zorlarken derin bir nefes aldım. Gözlerime dolan yaşları geriye itmeye çalışırken zorlukla nefes aldım.

''Şimdiye kadar sana anlatmaya çalıştım ama sen inatla beni anlamak istemedin Yağmur.'' Dedi duygusuz çıkan sesiyle. ''Ben şimdiye kadar hiçbir hesabımı yarım bırakmadım, hiç kimsenin beni aşağılamasına izin vermedim. Baban olacak o şerefsiz benim paramı çalarken de, bana seninle ilgili o anlaşmayı öne sürerken de neler olacağını biliyordu. Senin o baban tüm bunları yaparken benim kim olduğumu ve neler yapabileceğimi çok iyi biliyordu Yağmur!''

Kalbimin atışları beni zorlarken duygusuz sesiyle konuşmaya devam etti.

''Ama siz!'' dedi bağırarak. ''Siz benim neler yapabileceğimin farkında bile değilsiniz!'' dedi ve tüylerimi ürperten bir sesle konuştu. ''Emin olun artık hesabımı soracağım birden fazla kişi var!''