The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 8👑

<< Ιζαμπελα >> άκουσα την φωνή της kitty.

<< Kitty >> είπα ενθουσιασμενη που την είδα πιο καλύτερα από χθες. Ελπίζω να περάσει γρήγορα η πληγή της.

<< πώς είσαι. Σε σκεφτόμουν όλη νύχτα. >>

<< Μια χαρά. Το πόδι μου είναι καλύτερα από χθες. >> με καθησυχασε.

<< Εμείς συγνώμη που διακοπτο. Αλλά μπορείς να μιλας με τα ζώα ?>> είπε φρικαρισμενος. Εγώ γέλασα με την αντίδραση του. Γιατί όντως, είναι τρελό ένας άνθρωπος να μπορεί να επικοινωνήσει μεταξύ με τα ζώα .

<< Ναι είναι ένα χάρισμα που έχω αλλά δεν ξέρω το πως >> είπα.

<< Ουαου, είναι απίστευτο >>

<< Κι όμως αληθινό >> είπα και γελασαμε. Το χαμόγελο του ήταν τόσο γλυκό. Τον έκανε ακόμα πιο όμορφο. Ιζαμπελα τι σκέφτεσαι. Ο πρίγκιπας Λουίς θα.παντρευτη μια πριγκίπισσα. Άλλη δουλειά δεν είχε να κοίταγε εσένα. Ξεφυσιξα καταλαθος, καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά.

<< Είσαι καλά Ιζαμπελα? >> μίλησε η kitty.

<<Εεε ναι μια χαρά. >> της είπα. Και την χαϊδέψα στην πλάτη της.
Κοιτώντας με χαμόγελο για να μην καταλάβει πως μου φύγε λίγο η όρεξη. Γιατί νιώθω έτσι ? Γιατί τα σκέφτομαι τώρα αυτά?

ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΔΎΟ ΩΡΕΣ

Ωραία σε λίγο θα φύγουμε.
Κοίταξα για τελευταία στιγμή. Ήθελα να κλάψω, γιατί όλη την παιδική μου ηλικία την θυμάμαι εδώ. Έχει γίνει σαν σπίτι μου πλέον. Και μου είναι δύσκολο.

<< Είσαι έτοιμη ?>> με ρώτησε. Εγώ σουπισα τα δάκρυα μου και απλά εγνεψα.

<< ξέρω ότι σου είναι δύσκολο. Μην ανησυχείς θα το ξεπεράσεις. Και σου υπόσχομαι πως θα σε φέρνω εδώ για δύο μέρες. Φυσικά θα μένω μαζί σου για συντροφιά. >>

<< Δεν θα μπορέσεις να μείνεις. >> τον κοίταξα για μια στιγμή στα γαλανά του μάτια. Το αγαπημένο μου μπλε χρώμα.

<< Γιατί να μην μπορώ. >>

<< θα είσαι παντρεμένος με μια πριγκίπισσα και δεν νομίζω πως θα της αρέσει αυτό και τόσο >>

<< Ιζαμπελα, μην το σκέφτεσαι αυτό. Το μόνο που να θυμάσαι να είναι πως όταν θέλω κάτι το εκπληρωνω. Κι ας μην είναι για μένα. >> δεν είπαμε τίποτα άλλο. Κοίταξα ξανά όλο το νησί από το πλοίο. Αντίο σπίτι μου.

<< Είσαι έτοιμη ? >> ρώτησε.
Εγώ γύρισα και εγνεψα.
<< Έτοιμη. >>

<< Περιμένετε καλέ, περιμένετε >> άκουσα μια φωνή. Η Κανέλα. Πως την ξέχασα.

<< Κανέλα, μου λειψες που στο καλό είχες πάει ? >>

<< Συγγνώμη, τριγύριζα στο δάσος. Ιζαμπελα, μπορώ να έρθω μαζί σου; Σε παρακαλώ. Παρακαλώ πολύ ?>> έκανε μια αθώα φατσουλα. Η γλυκιά φατσουλα ενός καναρινιου.

<< Οο Κανέλα. Φυσικά και μπορείς να έρθεις μαζί μου. Θα σε άφηνα ποτέ ?>> αυτή αρχίζε να πετάει χαρούμενα και να κελαηδάει περα δώθε κάνοντας με να γελάσω.

<< Έλα πάμε μέσα τώρα >> τις είπα και έκατσε πάνω στον ώμο μου.

<< Λοιπόν κυρίες μου και...καναρίνια σε έξι ώρες θα μαστε στο Χωριό μου. >> είπε αλλάζοντας την φωνή του σε πιο βαριά και πήγαμε μέσα. Σε έξι ώρες θα είμαστε εκεί. Και σε λίγο καιρό μπορεί η ζωή μου επιτέλους να αλλάξει και να βρω την οικογένεια μου.