The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 6👑

Ο ύπνος δεν με επερνε καθόλου. Στριφογυριζα όλοι την ώρα πέρα δώθε. Έτσι αποφάσισα να πάρω λίγο αέρα. Βγήκα έξω και έφτασα στην άκρη του πλοίου. Ο αέρας χτυπούσε το πρόσωπο μου. Και εκανε όλο το σώμα μου να ανατριχιαζει.

Γιατί να μην θυμόμουν; Ξέρω πως έχω κάπου μια οικογένεια, το νιώθω. Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ. Έλα Ιζαμπελα θυμήσου, θυμήσου.

Έλεγα στον εαυτό μου ξανά και ξανά, μαζί άδικος κόπος. Δεν θα θυμηθώ ποτέ. Είπα ξανά στον εαυτό μου. Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου.
Το σκουπισα γρήγορα καθώς άκουσα κάποιον να μιλάει.

<< Δεν κοιμάσαι; >> ρώτησε. Ήταν ο πρίγκιπας. << Όχι, δεν..δεν με έπιανε ο ύπνος και είπα να βγω να πάρω λίγο αέρα >> αυτός πλησίασε και πλέον στεκόταν ακριβώς δίπλα μου. Και οι δύο κοιταγαμε τον όμορφο ωκεανό. Στο οποίο το κατασπρο φεγγάρι έλαμπε πολύ όμορφα πάνω του.
Ήταν ονειρεμένο.

<< Δεν μου έχεις πει καν και το όνομα σου >> γέλασε ελαφρώς.
<< Ιζαμπελα >> απάντησα μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα.

<< Ιζαμπελα>> επανέλαβε ξανά αυτός.
<< Και Ιζαμπελα, τι κάνει μια τόσο όμορφη και γλυκιά κοπέλα με στην μέση του Ωκεανού, σε ένα ακατηκητο νησί; >> ρώτησε γεμάτος περιεργεια.

<< Θα σου φανεί περίεργο αλλά δεν θυμάμαι καν πως ήρθα εδώ. Δυστυχώς έχασα την μνήμη μου, έτσι γνώρισα και την Kitty. >> χαμογέλασα ελαφρώς.

<< Kitty?>> ρώτησε μην καταλαβαινοντας. << Η τίγρης μου >>είπα απλά. Αυτός έκανε έναν ήχο πως κατάλαβε έτσι συνέχισα να μιλάω.

<< Μετά από μέρες ξεκίνησα να βλέπω κάποια περίεργα όνειρα. >>
<< Δηλαδή ?>> ρώτησε.
<< Είδα μια γυναίκα και ένιωσα πως ήταν η μητέρα μου. >> ένα δάκρυ κύλησε διότι δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα. Έστω και λίγο ας είναι μια ανάμνηση κι άλλη.

<< Πρέπει να πάω για ύπνο είναι πολύ αργά και νιώθω λίγο κουρασμένη τώρα >> είπα βιαστικά δεν ήθελα να με δει να κλαίω πάλι.

<< Ναι έχεις δίκιο >> εγνεψε. Καθώς πήγα να μπω μέσα με ξανά φώναξε.
<< Ιζαμπελα >> γύρισα να τον κοιτάξω.
<< Είμαι πρόθυμος να σε βοηθήσω, και θα σε πάω πίσω. >> πως θα με πας πίσω δεν ξέρω καν από πια περιοχή είμαι. Μακάρι όμως να καταφέρω να βρω την οικογένεια μου.

<< Σε ευχαριστώ πολύ >> είπα ενθουσιασμενη και έτρεξα να τον αγκαλιάσω. Αλλά όταν κατάλαβα τι έκανα σταμάτησα και πήγα πίσω με σκυμμένο το κεφάλι.

<< Συγνώμη πρίγκιπα εε.. >> δεν ήξερα καν το όνομα του τα μάγουλα μου έγιναν πιο κόκκινα απότι πριν.

<< Λούις >> είπε και γέλασε.
<< και δεν πειράζει >> είπε και μου έκλεισε το μάτι. Ποιος θα φανταζόταν πως ένας πρίγκιπας θα φλέρταρε μια χωριατισσα ας πω, σαν εμένα. Από την ντροπή μου με το ζόρι του χαμογέλασα.
Πόσο άλλο θα με κάνει να ντρέπομαι ?

<< Πρέπει να πηγενω >> του λέω κάνοντας του νόημα ότι πάω για ύπνο.

<< Καληνύχτα Ιζαμπελα >> μου χαμογέλασε.

<< Καληνύχτα πρίγκιπα Λούις >> χαμογέλασα και γω και υποκλίθηκα μπροστά του.
Αμέσως μετά πήγα να ξαπλώσω. Γιατί πραγματικά ήμουν πτώμα.