The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 18👑

Το παλάτι έχει γεμίσει με όλους τους γνωστούς, λογικά, τον γονιών μου. Ήρθε και η οικογένεια του Λούις. Που φυσικά, δεν έλειπε και αυτός.
Ο πατέρας μου μου κράταγε το χέρι και σταθηκαμε στην κορυφή της σκάλας.

Έτσι πήρε το λόγο καθώς χτύπησε ένα ποτήρι. << Σας ευχαριστώ όλους σας που ήρθατε, σήμερα εδώ και να υποδεχτείτε την κόρη. Είμαστε πολύ περήφανη και χαρούμενη που τελικά την βρήκαμε. Να πω την αλήθεια, ποτέ δεν έχασα την ελπίδα μου, πως η κόρη μου ζει. Γιαυτό προς τιμή της, τις επιστροφής της σας καλέσαμε εδώ, για να χαρούμε την παρουσία της κόρης μου. Η οποία θα πάρει τον θρόνο, με τον σύζυγό της, όταν με το καλό παντρευτεί φυσικά. Και το παλάτι αυτό θα είναι δικό της. Όπως ξέρετε και όλων τον άλλων χωριών. >> είπε ο μπαμπάς μου. Από όσο μου είπαν το βασίλειο το δικό μας είναι το πιο δυνατό. Και μπορούμε να πάρουμε ακόμη και τα άλλα βασιλια. Αν και δεν ήμαστε στα άλλα χωριά.

Όλοι ξεκίνησαν να χειροκροτουν και βάλανε ένα ήσυχο τραγούδι. Αρχίζοντας να χορεύουν, ζευγαρια στον ρυθμό της μουσικής.

Κάτσαμε στο δικό μας τραπέζι, το οποίο ήταν γεμάτο με νόστιμα φαγητά. Αλλά δεν είχα όρεξη. Το ότι ξέρω πως μαγεία σαν δηλητήριο, κυριαρχεί το σώμα μου και ότι σε δύο χρόνια θα πεθάνω, δεν είναι και ότι καλύτερο. Μα τι μπορεί να με βοηθήσει ? Πφφ δεν γνωρίζω καν. Ούτε καν και οι γονείς μου.

Ξαφνικά μια παρουσία ένιωσα δίπλα μου. Όταν παρατήρησα ποιος στεκόταν δίπλα μου, η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα.

<< Μπορώ να έχω αυτό το χορό >> είπε απλώνοντας το χέρι του εβγαινηκα. Κοίταξα στιγμιαία τον πατέρα μου και αυτός εγνεψε και έκανε νόημα με το χέρι του ότι μπορώ να πάω.

Άπλωσα το χέρι μου στο δικό του, και ανατρίχιασα μόνο με αυτό. Τι έχω πάθει μαζί σου Λούις?

Πήγαμε προς το μέρος, όπου χόρευαν και άλλα άτομα και με έπιασε από την μέση με το ένα του χέρι και το άλλο το χέρι μου.

<< Εμ, Λούις. Δεν ξέρω να χωρέσω. >> του είπα αγχωμένη. Οχ θεέ μου, θα γίνω ρεζίλι.

<< Σσσςς, έχε μου εμπιστοσύνη. Απλά ακολούθησε τα βήματα μου. >> ψιθύρισε στο αυτί μου και πηγεναμε πλέον στο ρυθμό της μουσικής. Σιγά σιγά το τρακ από μέσα, έφυγε και τώρα χορεύω πιο άνετα. Λες και το έχω ξανα κάνει στην ζωή μου.

Ο ήχος του τραγουδιού από τα βιολί και κάποια άλλα μουσικά όργανα, έκαναν τον ήχο υπέροχο και ήρεμο. Για μια στιγμή ένιωσα, λες και ήμουν μόνο εγώ και αυτός. Χορεύαμε μέχρι που τελείωσε η μουσική.

<<Εγώ.. δεν έχω ξαναχωρεψει ποτέ μου >> του αποκάλυψα ντροπαλά. Καλά σίγουρα το ήξερε. Που θα χωρευα στο νησί ?

<< Αν και πρώτη φορά ήσουν τέλεια >> μου είπε γλυκά και ένιωσα τα μάγουλα μου να φλεγονται.

<< Γκουχουμ, συγνώμη που σας διακόπτω. Μπορείς να έρθεις πρίγκιπα Λούις. Έχω κάτι σημαντικό να σου πω >> μας διέκοψε ο πατέρας του. Εγώ εγνεψα και είπα ότι πάω στο τραπέζι.

<< Δεν θα αργήσω >> με προιδοποιησε και βγήκαν έξω από το χώρο. Τι ήταν τόσο σοβαρό ?

POV Λούις ( δεν το περιμένατε εε ?;))

Ο πατέρας μου ήρθε και μας διέκοψε καθώς ήθελα να την ρωτήσω άμα ήθελε να πάμε μια μέρα βόλτα στο δάσος. Σε ένα μέρος που πηγενω συχνά, και έχει ένα πηγάδι και ένα πέτρινο παγκάκι για να χαλαρώσεις. Είναι πολύ όμορφα εκεί και ήσυχα.

Εγνεψα και είπα στην ιζαμπελα ότι δεν θα αργήσω. Βγήκαμε έξω, με κατεύθυνση τον κήπο για να μην μας ακούσει κανένας λογικά.

<< Έγινε κάτι πατέρα ? >> είπα περίεργος. Είπε ότι ήταν κάτι σημαντικό.

<< Πρίγκιπα Λούις, δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις. Σε λίγο θα παντρευτείς την πριγκίπισσα Vana και εσύ χαζογελας με άλλη γυναίκα ?>> είπε αρκετά εκνευρισμενος.

<< Πατέρα δεν αγαπάω την Vana. Γιατί δεν το καταλαβαίνεις. Και δεν ήταν δική μου ιδέα να παντρευτώ την πριγκίπισσα Vana. Δεν την θέλω για γυναίκα μου. >> του είπα ενοχλημένος.

<< Και πια θες ? Την Ιζαμπελα μήπως ?>> με ρώτησε ειρωνικά. Ναι... Ναι την ήθελα όσο τίποτα άλλο... Μετά το φιλί μας, αν και στην αρχή απλά μου άρεσε, τώρα νιώθω πολλά από όσο νόμιζα. Την αγαπάω την Ιζαμπελα. Αυτήν θα την ήθελα για γυναίκα μου. Θα δινα τα πάντα για να γίνει δική μου. Αλλά με αποφεύγει. Δεν με αφήνει να την πλησιάσω τόσο κοντά. Να γευτω τα γλυκά της χείλη. Να πάρει. Είμαι και υποχρεωμένος να παντρευτώ την Vana. Που δεν νιώθω τίποτα για αυτήν.
Δεν απάντησα τίποτα. Γιατί ήξερα ότι θα είχα και τιμωρίες. Ένας θεός ξέρει τι θα έκανε. Γιατί θέλει να παντρευτώ μια γυναίκα που δεν αγαπώ ?

<< Γιε μου, μείνε μακριά από αυτήν την γυναίκα. >> μου είπε και μπήκε μέσα. Είχα νευριασει τόσο πολύ, που ήθελα απλά να πάρω την Ιζαμπελα και να φύγουμε από εδώ, εδώ και τώρα. Αλλά δυστυχώς, αυτό δεν γίνεται.