The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 33👑

POV Λούις( Επιτέλους ε; :"))

Έφυγε και δεν θα την δω για αρκετό καιρό. Δεν ξέρω καν πότε θα γυρίσει και μου λείπει πολύ. Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε και έχω τρελαθεί τελείως.
Της είπα πως θέλω να ήμαστε μαζί αλλά είπε πως πρέπει να σκεφτεί. Την καταλαβαίνω απόλυτα. Γιαυτό της έδωσα όσο χρόνο θέλει. Αλλά δεν μπορώ να μην την βλέπω.

Ζήτησε ο αδερφό της να μην έρθω για να μην νιωσει άσχημα. Δεν θέλει να τα ξανα θυμηθει και να στεναχωριεται. Αυτό όμως πάει να πει πως με αγαπάει και αυτή έτσι; αχ ραφαελα έλα πίσω γρήγορα.

Της ζήτησα τουλάχιστον να σκεφτεί λίγο και για εμάς.
Δεν ξέρω τι να κάνω τώρα που δεν την βλέπω. Δεν έχω όρεξη για τίποτα.
Καθόμουν στην τραπεζαρία ενώ περνάμε πρωινό. Ενώ οι υπόλοιποι έτρωγαν κανονικά εγώ έπαιζα με το φαγητό μου, πηγενοφερνοντας το πέρα δώθε.

<<Πρίγκιπα Λούις, γιατί δεν τρως; Τι σε απασχολεί πάλι; >> με ρώτησε ο πατέρας μου. Όλοι μέρα την σκέφτομαι, ούτε λεπτό δεν πέρασε που να μην το κάνω. Κοίταξα τον πατέρα μου με ένα ερωτηματικό πρόσωπο.

<< Τι είπες πατέρα;>> σουφρωσα τα φρύδια μου. Αυτό ξεφυσιξε.

<< Πάλι αυτήν σκαιφτεσαι; Γιατί δεν το περνεις πια απόφαση; Έχει φύγει και αυτή σίγουρα θα έχει φτιάξει την ζωή της. Ενώ εσύ περιμένεις κάποια που δεν ενδιαφέρεται για σένα; >> είπε αυστηρά και έκανα μπουνιά το ένα μου χέρι.

<< Μπαμπά, μην αρχίζεις. Το αμα την σκέφτομαι είναι δικό μου θέμα, κανενός αλλουνού. >> είπα με μια γεύση θυμου. Γιατί πρέπει πάντα να ασχολούνται με μένα;

<< Γιε μου, σε καταστρεφη δεν το βλέπεις; >> ρώτησε χτυπώντας το τραπέζι ελαφρώς με το ποτήρι του.

<< Εσείς με καταστρεφετε μπαίνοντας στην ζωή μου με το έτσι θέλω. Ποτέ δεν με ρωτάτε άμα το θέλω η άμα δεν έχω πρόβλημα. Με αναγκάσατε για ένα γάμο που δεν ήθελα, με μια γυναίκα που δεν ήθελα τίποτα και τώρα αποφασίζεται και ποια πρέπει να σκαιφτομαι και πια να αγαπώ; >> είπα εκνευρισμενος. Σηκώθηκα πάνω και βγήκα έξω από το παλάτι, περνώντας ένα άλογο και αφού βγήκα τελείως από το χωριό πήρα προορισμό για μια παραλία που είχαμε κοντά. Ήθελα να ηρεμήσω λίγο.

POV Ραφαελας

Καθόμασταν και τρώγαμε, αυτή την φορά από τα χέρια της lily's. Πραγματικά δεν ήξερα ότι μαγειρεύει τόσο νόστιμα.
<< Ουαου lily, είναι πεντανοστημο. >> της είπα με μπουκομενο στόμα. Αυτή γέλασε και υποκλίθηκε.
<< Σας ευχαριστώ πριγκίπισσα μου. >> της έριξα ένα χαμόγελο έκπληκτο. Ο αδερφός μου την κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω και αυτή αφότου το αντιληφθείκε, κοκκινησαν τα μάγουλα της. Καλέ φαντάζεστε να γίνει κάτι με αυτήν και τον αδερφό μου;

Δεν λέω ότι θα με ενοχλούσε, το αντίθετο θα ήταν τέλειο. Επιτέλους θα την έβλεπα χαρούμενη αφού μου ανέφερε για την ζωή της.
Πραγματικά στεναχωρηθικα όταν έμαθα πως η μητέρα της την παράτησε με τον πατέρα της, για να παντρευτεί και να ζήσει έναν άλλο άντρα. Είπε επίσης πως μετά από κάμποσο καιρό αρρώστησε ο πατέρας της από τα γεράματα αφού ήταν πια αρκετά μεγάλος και δεν άντεξε. Είπε πως εμεινε στο δρόμο αφού της τα πήραν όλα. Κλέφτες.
Αλλά μετά την βρήκε ο Λούις. Ο άνθρωπος με την καλή καρδιά που βοηθάει τον κόσμο και που είμαι τρελά ερωτευμένη. Δεν μπορώ χωρίς να τον βλέπω, μου λείπει πολύ. Αλλά έτσι πρέπει. Θέλω χρόνο για να επιλέξω το σωστό.
Που ελπίζω να το κάνω.