The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 40👑

POV Ραφαελας

<<Πως τα λες αυτά, αφού σου αρέσει; >> είπα πληγωμένη, έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Αυτή γέλασε πικρά και ξαναγύρισε προς το μέρος μου.
<< Δεν μου αρέσει >> είπε απότομα και έμεινα. Πως γίνεται να μην της αρέσει; Και ο γάμος τότες πως προέκυψε; Δεν νομίζω να ήταν μόνο η συμφωνία, αφού την έβλεπα τόσο χαρούμενη όταν μιλάγε για τον γάμο τους.
<< Τι εννοείς δεν σου αρέσει; >> ξεφυσιξε λίγο.. Και έπειτα συνέχισε << Είναι τρελό αλλά η μητέρα μου με ανάγκασε. >> καλά τι στο καλό έχουν πάθει και μας αναγκάζουν να παντρευομαστε, χωρίς την θέλησή μας ? Πήρε μια ανάσα και κοιτούσε πέρα δώθε στην αυλή, προσπαθώντας να μου εξηγήσει καλύτερα. << Να... Η Μητέρα μου είναι γυναίκα.... Που ξέρεις... της αρέσει το χρήμα.... Και έτσι το εκμετάλλευτικε, δεν είναι μόνο ότι η οικογένεια του Λούις είχαν προβλήματα στο παλάτι τους. >> μου εξήγησε... Την κοιτούσα αμειλητη προσπαθώντας να κατανοήσω ότι μου λέει.

<< Από ότι βλέπω παντρεύτηκες και εσύ αναγκαστικά. >> της είπα λυπημένα. Πραγματικά την λυπήθηκα τώρα. Αυτή μου γέλασε με ένα χαμόγελο.
<< Δεν παντρεύτηκα Ραφαελα. Την ημέρα που χάθηκες, ακυρώθηκε ο γάμος και μετά όταν έφυγες αφού σε βρήκαν οι θάνατος του πατέρα του δεν του ήταν και τόσο εύκολο για αυτούς. Επίσης, ο Λούις είπε ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτός ο γάμος και αλήθεια σου λέω χαίρομαι που δεν έγινε τελικά. Δεν ήμουν σύμφωνη με αυτόν τον γάμο, αλλά με ανάγκασε η μητέρα μου. Έτσι προσπιομουν πως είμαι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Αλλά ποιο πολυ με στεναχωρουσε.... Όταν κατάλαβα ότι σου άρεσε ο Λούις. >> είπε μετανιωμένη. Τα μάτια μου γουρλωσαν και δεν ήξερα τι να της πω.

<< Πώς ξέρεις ότι μου αρέσει;>> την ρώτησα έκπληκτη. Αυτή γέλασε για μια στιγμή και ξεκίνησε να λέει << Φαινόταν από χίλια χιλιόμετρα. Για δες που μοιάζεις με τον Λούις... Τα ίδια ακριβώς λέγαμε >> γέλασε και ένωσα τα φρύδια μου.

<< Να, μίλησα και με αυτόν και Ραφαελα, πραγματικά ήταν σε άσχημη κατάσταση που βρισκόταν μακριά σου. Μην αφήσεις να σου φύγει από τα χέρια. Αφού αγαπιοσαστε. >> μου έπιασε τον ώμο και για πρώτη φορά της χαμογέλασα. Δεν είναι κακιά και την καταλαβαίνω απόλυτα. Η μητέρα της φταίει για όλα. Που την ανάγκασε να κάνει κάτι που δεν ήθελε για τι ? Για λεφτά.
Πραγματικα κανονικά και εγώ θα έπρεπε να είμαι θυμωμένη με τους δικούς μου, αλλά δεν με περνει η καρδιά να κρατάω θυμό.

Σοβαρεψε απότομα. << Να πάρει, δεν έπρεπε να.συμφωνήσω με την μητέρα μου. Δεν έπρεπε να την ακούσω, κατάστρεψε τόσες ζωές>> είπε θυμωμένη με τον εαυτό της. Της έπιασα τον ώμο με ένα βλέμμα που έλεγε πως όλα είναι εντάξει τώρα.

<< Πάμε μέσα θα μας ψάχνουν οι δικοί μας σίγουρα >> είπε με ένα χαμόγελο, δείχνοντας την λευκή οδοντοστιχια της. Της εγνεψα αλλά πριν μπούμε μέσα την σταμάτησα. << Εμ, θα μπορούσες να μου πεις πια ήταν εκείνη η γυναίκα; >> η περιέργεια και η ζήλια με κατέβαλε.

<< Οο μην ανησυχείς, είναι μια φίλη της μητέρας του. Είναι μεγάλη κάπου τριάντα μην κοιτάς πως φαίνεται ότι είναι πιο νέα. Τόσο μεικαπ που έχει βάλει άσε. Ποιος θα την κοιτάξει αυτήν, ακόμα ανύπαντρη είναι. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς >> είπε και γελάσαμε με αυτά που είπε.

Μπήκαμε μέσα και ένιωσα τον λαιμό μου στεγνό. Ήθελα να πιω κάτι, έτσι πήραμε άλλη μια σαμπάνια από τον σερβιτόρο και ήπιαμε ήρεμα, σε μια άκρη. Τον Λούις ακόμα δεν τον εντόπισα, αλλά είδα τους γονείς μου. Καλά και αυτή ήρθαν εδώ ? Μάλλον τους γνωρίζουν. Μα φυσικά και θα τους γνωρίζουν Ραφαελα, αφού φίλοι του αδερφού σου είναι. Σκέφτηκα..

<< Μαμά, μπαμπά >> τους είπα με ένα τεράστιο χαμόγελο. Χάρηκα τόσο πολύ, ένα χρόνο σχεδόν έχω να τους δω που μοιάζει σαν αιώνες.
<< Κορίτσι μου. Μας έλειψες πάρα πολύ >> είπε η μητέρα μου και με φίλησε στο μάγουλο. Πφφ σαν πενταχρονο ένιωσα τώρα.

<< Και μένα μαμά. Αλλά μην ανησυχείς σε λίγες μέρες θα γυρίσω πίσω στο παλάτι και θα με ανεχεστε για όλη σας την ζωή >> αστειεύτηκα και γελάσαμε όλοι. Πρέπει να πω πως δεν περίμεναν να με δουν με την Vana.

<< Ωραία να σας αφήσουμε τότες να πείτε τα γυναικεία σας τέλος πάντων, που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου >> είπε με μια περίεργη φωνή ο μπαμπάς μου για πλάκα και σκασαμε στα γέλια.
<< Εντάξει θα σας δώ μετά >> τους χερετησα και μείναμε μόνες πάλι. Καλά που είναι η Lily τόση ώρα;

<< Ραφαελα, γιατί δεν πας να τον βρεις ?>> με ρώτησε μετά από λίγα λεπτά και γουρλωσα τα μάτια μου. << Και τι θα του πω ?>> ρώτησα αγχωμένη.
Αυτή χαμογέλασε πλατιά.
<< Πες του πως νιώθεις για αυτόν. Σίγουρα θα θέλει να τα ακούσει.>> είπε ξανά και το άγχος μου ανέβηκε ποιο πολύ. θα το κάνω και ελπίζω να πάνε όλα καλά.