The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 42👑

Κατέβηκαμε κάτω και κάτσαμε στην τραπεζαρία, αφού η βασίλισσα ήταν ήδη εκεί και επερνε πρωινό ήσυχη. Αφού μας αντιλήφθηκε, σήκωσε το κεφάλι της και μας καλημερησε.
<< καλημέρα μητέρα >> της είπε ο Λούις και κάτσαμε στις θέσεις μας. Αυτή μας κοιτούσε σοβαρά, αλλά απότομα το βλέμμα της άλλαξε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.

<< Παιδιά μου, έχω μια ανακοίνωση να σας κάνω. Αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως θα αντιδρασετε..... Το μόνο που θέλω είναι να καταλάβετε μόνο και να μην θυμωσετε μαζί μου. >> πήρε μια ανάσα και συνέχισε..

<< Αποφάσισα πως το παλάτι και το χωριό χρειάζεται και έναν βασιλιά, δεν μπορώ να το διευθύνω μόνη μου αυτό και ξέρετε πολύ καλά πως δεν είναι εύκολο όλο αυτό...>> έκανε μια παύση κοιτώντας σκεπτικη το πιάτο της, που ήταν γεμάτο με φαγητό.

Ο Λούις την κοίταξε παραξενεμενος, με τα φρύδια του ενωμένα..ενώ εγώ του έριξα μια ματιά, πιάνοντας το χέρι του, λες και ήξερα ότι δεν θα του αρέσει καθόλου αυτό που θα ακούσει, από την μητέρα του.

<< Μπες μητέρα στο θέμα, σε παρακαλώ >> πλέον μίλησε ο Λούις με μια περιέργεια για το τι έχει να πει η γυναίκα που ήταν μπροστά μας. Αυτη τον κοίταξε με ένα χαμόγελο περίεργο και τα μάτια της γυαλισαν... << Να ακόμη ζω εγώ και αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερα να παντρευτώ >> είπε και ο Λούις άνοιξε διάπλατα τα μάτια του.

<< Θα προδωσεις τον μπαμπά ? Θα πας με άλλων άντρα ?>> την κοίταξε αιδιασμενος. Αυτή σοκαριστηκε με τα λόγια του και του έπιασε το χέρι.
<< Όχι γιε μου, δεν θα το έκανα ποτέ. Απλά το κάνω για το παλάτι δεν θα προδιδα ποτέ τον πατέρα σου. >> του είπε πληγωμένη και έτοιμη να τρέξουν τα δάκρυα της, από τα μπλε της μάτια.

<< Μα αυτό κάνεις τώρα >> είπε εκνευρισμενος και του έσφιξα το χέρι. << Λούις, σε πάρακαλω ηρέμησε >> προσπάθησα να τον καθησυχάσω. Μου έριξε ένα βλέμμα και μετά από λίγο το πρόσωπο του χαλάρωσε.

Ξανά γύρισε προς το μέρος της και την κοίταξε εξαιταστηκα. << Και ποιος είναι αυτός που θα παντρευτείς ?>> ρώτησε με λίγο γεύση ειρωνείας στα λόγια του. Αυτή πήγε να απαντήσει, αλλά το έκανε ένας άλλος για αυτήν.

<< Εγώ >> είπε μπαίνοντας ένας άντρας με λίγο μακριά μαλλιά, κατάμαυρα. Έκλεισε την πόρτα με τα χέρια του και προχώρησε μπροστά μας. Ήταν ντυμένος με μαύρα και πρέπει να πω ότι δεν τον συμπάθησα και τόσο πολύ, με την πρώτη ματιά. Φαινόταν αρκετά τρομακτικός και με έκανε να ανατριχιασω, με αυτό το ψυχρό του βλέμμα.

Δεν το ήξερα αυτόν τον άντρα, αλλά κάπου είμαι σίγουρη ότι τον έχω ξαναδεί, αλλά που ? Γύρισα το βλέμμα μου, στον Λούις και τον είδα αρκετά σοκαρισμενο και μετά ένας εκνευρισμός εμφανίστηκε, κάνοντας τον να κοκκινησει. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Καλά γιατί τον κοιτάει τόσο εχθρικά αυτόν τον άντρα ? Μήπως συνέβη κάτι μεταξύ τους και δεν το ξέρω ?

Ξανά κοίταξα τον άντρα μπροστά από την πόρτα εξετάστηκα και απότομα μου ήρθε σαν μπούμερανγκ. Αυτός ο άντρας ήταν στον γάμο του Λούις. Το είχα δει, με κοιτούσε παράξενα όμως. Ναι, τώρα θυμήθηκα αλλά άμα είχαν κάτι μεταξύ τους δεν θα ερχόταν στον γάμο του έτσι ?

<< Εσύ ?>> μίλησε επιτέλους ο Λούις εκνευρισμενος. Ο άντρας απέναντι μας, ήταν με ένα ειρωνικό και στραβό χαμόγελο που τον έκανε αρκετά τρομακτικό.
<< Εσύ ονομαζεσαι αδερφός ? Ο πατέρας μου θα ντρεποταν για σένα θείε >> είπε πίκρα ο Λούις και έμεινα σοκαρισμένη. Αυτός ο απαίσιος και τρομακτικός άντρας είναι ο θείος του ? Μα πως μπορεί να θέλει να παντρευτεί την γυναίκα του αδερφού του ?
Δεν έχει καθόλου ντροπή μέσα του.

<< Ανιψιε, νομίζεις με νοιάζει τι θα σκεφτόταν ο αδερφός μου, για αυτήν την επιλογή που έκανα ?>> γέλασε ειρωνικά. Μα καλά πως τον διάλεξε η μητέρα του ?
Ο Λούις ήταν έτοιμος να του ορμηξει αλλά τον σταμάτησα με το χέρι μου. Το καλύτερο θα ήταν να μην έχουμε φασαρίες.