The Lost Princess

👑Κεφάλαιο 1👑

<< Μπαμπάα κοίτα τα δελφίνια >>  φωναξα στον μπαμπά μου,   δείχνοντας του τα δελφίνια που κολυμπουσαν και κάνανε διάφορα κόλπα μέσα στο γαλάζιο νερό. 

<<Έρχομαι καλή μου >> μου είπε και ήρθε κοντά μου.  Ήταν τόσο όμορφα μέχρι που δυνατός αέρας φυσιξε. 

Κοίταξα ψηλά στον ουρανό, ο οποίος ήταν πλέον μαύρος και σκοτεινός. Τα κύματα πλέον άρχισαν να μεγαλώνουν και να χτυπάνε με μανία το πλοίο μας. 
Φοβόμουν τόσο πολύ.  Έπεσα κάτω από το χτύπημα και χτύπησα το κεφάλι μου στο ξύλο. 

Μετά όλα μαυρισαν και ένιωσα ένα τεράστιο κύμα να με χτυπά και να βουλιαζω μέσα στο νερό.
Όταν κατάλαβα τι έγινε,  βγήκα στην επιφάνεια. Άκουγα να φωνάζουν το όνομα μου. Το πλοίο είχε απομακρύνθει αρκετά. Δεν μπορούσα να το φτάσω.

<< ΜΠΑΜΠΑΑΑ >> τσιριξα από το φόβο μου και αρχιζα να κλαίω.
Τα κύματα δεν με άφηναν και με χτυπαγαν στα μούτρα. Μέχρι που έχασα τελείως τις αισθήσεις μου. Μετά δεν θυμόμουν τίποτα. 

Μετά από τρεις ώρες

Ξύπνησα από τα μικρά κύματα που ακουμπαγαν τα πόδια μου.  Το κεφάλι μου, πονάγε αφάνταστα.  Που ήμουν ? Τι έγινε ? Δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως. 

Σηκωθηκα και κοίταξα γύρω μου. Η θάλασσα πλέον ήταν ήρεμη. Και πανέμορφη.  Βρίσκομουν σε ένα μέρος που πρώτη φορά είδα. 
Στο τέλος όμως κατάλαβα πως Βρίσκομουν σε ένα νησί.

Δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ. Δεν θυμάμαι τίποτα. 
Για μια στιγμή άκουσα έναν περίεργο θόρυβο.  Κοίταξα στο σημείο που ήταν τα δέντρα μαζεμένα,  φτιάχνοντας ένα δασακι... Ένα γκρρ άκουσα και ένα μικρό τιγράκι έτρεξε προς εμένα. 

Έτρεχε και σιγά σιγά με πλησίαζε.  Σήκωσα το χέρι μου από το φόβο μου. Και του φωναξα.

<< ΟΧΙΙ ΜΕΙΝΕ ΜΑΚΡΥΑ ΜΟΥ >> έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου.  Περιμένα μέχρι να μου επιτεθεί το ζώο. Άλλα δεν έγινε τίποτα. 
Άνοιξα το ένα μάτι μου για αρχή και αντικρισα το τιγράκι να εοριτε στον ουρανό σιγά σιγά μέσα σε μια μικρή μοβ φούσκα. 

Πως έγινε αυτό ? Πλησίαζε ένα δέντρο και μόλις το ακουμπισε η φούσκα έσκασε.  Το τιγράκι βρέθηκε κάτω στην άμμο χτυπημενο πλέον.

Από την στεναχωρια μου έτρεξα κοντά τού. Το πλησιαζα σιγά σιγά. Άλλα αυτό έκανε πως φοβάται. 

<< Μην φοβάσαι,  θέλω να σε βοηθήσω >> είπα γλυκά. Άλλα αυτό που να καταλαβαίνε? Ήταν ένα ζωάκι.  Δεν μπορούσε να καταλάβει ούτε να μου απαντηση. 

Είδα λίγο πως ησυχασε, όταν βρήκα ένα πανί. Έτρεξα πάλι πίσω και αρχιζα να τυλιγω το πόδι του που μου φάνηκε πως το στραμπουληξε. 

Ένα αουτσ άκουσα από το στόμα του τιγράκι και έμεινα ακίνητη.  

<< Σιγά καλέ με πονας >> Γκρινιάξε..  Τι στο καλό μιλάει ?

<< Μι-Μιλας >> διαπίστωσα και αυτό σηκωθηκε μετά από λίγη ώρα κουτσενοντας. 

<< Πως ?>> ρώτησα.  Πρώτη φορά είδα ένα ζώο να μιλάει.
<< Τι ? Με καταλαβαίνεις ?>> ρώτησε το μικρούλη τρομαγμενο. 

Του εγνεψα και αυτό με κοίταξε με ανοιχτά μάτια. 
<< Δηλαδή...  Μπορείς να μιλάς και να καταλαβαίνεις και τα άλλα ζώα >> ξανά ρώτησε.

<< Ο-οχι βασικά.... Οι γονείς μου δεν με άφηναν να πλησιάζω ποτέ ζώα. Δεν ξέρω γιατί. >> απάντησα τελικά και αυτό δεν είπε τίποτα άλλο. 

<< Πως βρέθηκες εδώ ? Και πως σε λένε ?>> ξανά ρώτησε αλλά δεν ήξερα τι να του απάντησω.

<<  Εγώ δεν... Δεν θυμάμαι τίποτα >> είπα και αυτό απλά κούνησε το κεφαλακι του.

<< Δεν πειράζει... Από δω και πέρα θα μένεις μαζί μου.. Και θα σε ονομασω.. >> σκαιφτοταν γι αρκετά λεπτά μέχρι που κατέληξε..

<< Ιζαμπελα>> είπε στο τελος και της χαμογελασα. Μου άρεσε το καινούργιο μου όνομα. Ελπίζω να θυμηθώ τουλάχιστον πως έφτασα εδώ.  Μακάρι. 

****

Καιι να το πρώτο κεφάλαιοοοο!

Καλό ? 

Λοιπόν,  θα σας πω μόνο πως η Ιζαμπελα ( την λέω με το καινούριο της όνομα 😂) είναι μάγισσα άλλα δεν το ξέρει. 

Τελος πάντων,  ψηφίστε και σχολιάστε άμα σας αρεσε φιλακια πολλάα!