L.N.E (LOVE NEVER ENDS)

Κεφάλαιο 20ο

Αφού μένει δίπλα της όλο το βράδυ, την στιγμή που την παίρνει ο ύπνος, σκέφτεται τι μπορεί να της είχε συμβεί..
Οι λέξεις που άκουγε καθαρά ήταν "μη με πονάς", "πονάω". Οι εφιάλτες δείχνουν το άγχος μας, τις φοβίες μας, τις περιπέτειες μας, τις ανησυχίες μας..

Το πρωί, ανοίγει τα μάτια της και τον βλέπει δίπλα της.

"Σ ευχαριστώ πολύ.." λέει αμέσως και τον αγκαλιάζει.

"Για ποιο πράγμα με ευχαριστείς?" της λέει χαϊδεύοντας το πιγούνι της με τα μάτια του κολλημένα στο καταπράσινο βλέμμα της.

"Που ήσουν μαζί μου όλο το βράδυ.. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα.. Ευχαριστώ.."

"Εφιάλτης ήταν.. Όλα πέρασαν.." την εμψυχώνει πιάνοντας το χέρι της.

"Πονάω, άφησε με.." λέει στον μεγαλύτερο άντρα δίπλα της.
"Δεν πρόκειται καυλα. Θέλω να σε σκίσω απόψε."
"Μάκη σταμάτα, με τρομάζεις έτσι πως κάνεις.. Δεν είμαι ακόμη έτοιμη.."
"Τι πάει να πει γαμω δεν είμαι έτοιμη? Ποιος σε ρώτησε?" της λέει άγρια και της ανοίγει τα πόδια με δύναμη.
Ανεβαίνει πάνω στο γυμνό κορμί της και της δαγκώνει τις ρώγες.
"Σταμάτα σε παρακαλώ.." αρχίζει να κλαψουριζει.
"Δεν πρόκειται. Οπότε βουλωστο μην με νευριαζεις περισσότερο.."
Βάζει στην μικρή της τρύπα 3 δάχτυλα αμέσως, κάνοντας την να ουρλιάξει απ τον πόνο..
"Γαμω με πονάς! Άφησε με σε παρακαλώ.." του λέει κλαίγοντας δυνατά.
Αυτός συνεχίζει σαν να μην την ακούει..
Της βάζει 2 δάχτυλα και από πίσω, κάνοντας την να πονάει ακόμη περισσότερο εφόσον είναι η πρώτη της φορά σε όλα..

Επανέρχεται στο παρόν, σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια της και ξαπλώνει στο κρεβάτι προσπαθώντας να ηρεμήσει.

"Δώρα τι σου συμβαίνει?? Έγινε κάτι χθες??" την ρωτάει στεναχωρημενος ο Δημήτρης.

"Μπορείς να είσαι εδώ όταν ξυπνήσω?"  του λέει αρχίζοντας να κλαίει βουβά.

"Δεν θέλω να σε πιέσω, απλά να ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις κάποια στιγμή. Δεν θα τα πω πουθενά. Και καλό είναι να βγάζουμε όσα κρύβουμε, γιατί συζητώντας κάτι, το ξεπερνάμε!" της λέει και της σκουπίζει τα μάτια.