Nożyce tną [2019] - zakończone

Jak pisać o... #16 [konie]

Konie towarzyszyły ludziom od wieków. Używano ich do pracy w polu, bitew, jako środek transportu, przenikały większość aspektów życia.Chociaż dzisiaj zastąpiły je maszyny, nie odeszły w zapomnienie. Zmieniło się ich wykorzystanie i postrzeganie. Stały się sportem, rozrywką, która przyciąga wielu.

Temat koni jest niezwykle obszerny i złożony, więc nie wszystko da się zawrzeć w jednym artykule, tym bardziej, że oprócz wiedzy teoretycznej dochodzi jeszcze praktyczna. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że nikt nigdy nie nauczy się o nich wszystkiego. Dlatego w tym artykule jedynie przybliżę informacje przydatne do stworzenia historii mającej ręce i nogi (lub zabłyszczenia w towarzystwie).

Organizacje jeździeckie

W pewnym momencie zauważono, że warto tworzyć organizacje zrzeszające ludzi mających ten sam cel lub zainteresowania. Nie inaczej było z pasją do zwierząt. Powstał szereg instytucji mających takie same lub podobne założenia albo zajmujących się tym samym tematem, lecz mających różne cele, skupiających się na różnych dziedzinach.

PZJ – Polski Związek Jeździecki, jest synonimem polskiego jeździectwa, reprezentuje i chroni prawa zrzeszonych ludzi. Zajmuje się rozwojem, popularyzacją jeżdziectwa, zarówno rekreacyjnego jak i sportowego, organizacją zawodów oraz działaniami polskich jeźdźców – zarówno w kraju jak i za granicą. Opiekuje się siedmioma dyscyplinami sportowymi, które uprawia się profesjonalnie i amatorsko[1].

FEI – Międzynarodowa Federacja Jeździecka, zajmuje się popularyzacją sportów jeździeckich, organizacją zawodów oraz pilnowaniem dobra koni [2][3].

PZHK – Polski Związek Hodowców Koni, jego celem jest między innymi „reprezentowanie interesów i ochrona praw hodowców koni, nadzór i kontrola nad sprawami organizacyjnymi i merytorycznymi Związków i Sekcji oraz doskonalenie hodowli i chowu koni, prowadzenie ksiąg stadnych i rejestrów, wpisywanie koni do tych ksiąg i rejestrów, prowadzenie oceny wartości hodowlanej i użytkowej, rejestracja i selekcja źrebiąt" [4]

Wybór stadniny

Bez względu na specjalizację stadniny można podzielić na dwa typy. Typ pierwszy to stadniny złe, od których należy się trzymać z daleka, zaś typ drugi to te dobre, które nierzadko trudno znaleźć. Ale od początku.

Na nasz ostateczny wybór wpływa wiele czynników i każdy może uważać za najważniejszy inny, ale dla mnie zawsze była nim atmosfera. Jako osoba nie potrafiąca funkcjonować w nieodpowiadającym mi środowisku, odrzucałam z tego powodu połowę miejsc. Pracownicy stadnin często traktują klientów źle, a atmosfera bywa po prostu...nieprzyjemna. Niestety można to sprawdzić na własnej skórze dopiero po przyjeździe.

Kolejną rzeczą, na którą zwracamy uwagę jest lokalizacja – stadniny najczęściej są usytuowane na obrzeżach miast. Ponadto osoby tak wybredne jak jak, często nie znajdują właściwej w najbliższej okolicy i muszą dojeżdżać. Do tego dochodzą ceny, dla niektórych zaporowe. Nad nimi nie będę się rozpisywać, ponieważ różnią się w każdej placówce, ale nie należą do najniższych.

Warto także poczytać o specjalizacji danej stadniny i na tej podstawie spróbować wybrać. Niektóre skupiają się tylko na jeździe rekreacyjnej, inne na hipoterapii, a jeszcze inne na sporcie.

Wybraliśmy już stadninę? W takim razie dowiedzmy się, jak większość z nich jest zbudowana!

Po pierwsze stajnia. Najbardziej popularną formą, która się tam znajduje są boksy. Zwierzęta są trzymane zazwyczaj pojedynczo; nie są przywiązane, a wymiary muszą pozwalać na swobodny obrót, położenie się i wstanie. Rzadziej można spotkać się ze stanowiskami – są mniejsze od boksów, bardziej ekonomiczne, ponieważ konie są przywiązywane i oddzielone od siebie przegrodami. Co ważne, chociaż sposób ten jest dopuszczalny, nie jest polecany ze względu na małą swobodę ruchu. Oprócz trzymania pojedynczego występuje też zbiorowe w biegalniach, czyli dużych zamkniętych pomieszczeniach i stajniach otwartych będących wiatami ustanowionymi na pastwiskach [5].