Sevgilim Bir Şarkıcı!

25.Bölüm

▲ 25.Bölümle Karşınızdayım! 8. sınıfa geçtim, dersler çok zor haftaya sınavlarım başlıyor. Bölümler geç gelebilir, ama bu size bağlı. Bol bol vote ve okuncak'larınızı bekliyorum! Tabiki yorumlarınızıda!

Bu bölümün sonu dramatik oldu,ağlamayın sakın.

》 Bölüm sonu resmi medya'da.

 ▲ Bu arada Kapağı Değiştirdim, bununla ilgide yorum isterim! :3 

Sınır: 400 Okuncak - 20 Yorum - 50 Vote. İyi Okumalar! Styles_2010

Zayn’in Ağzından;

İki saat boyunca deli gibi Selena’yı aradım. Barda elektrikler kesildiğinden beri onu bulamıyor, ondan haber alamıyordum. Artık gerçekten korkmaya başlamıştım, ama onun sesini duyduğumda bir rahatlama hissettim. Ama bu rahatlama uzun sürmedi, çünkü Selena’m bağırıyordu. Yardım istercesine, yalvarırcasına, korkmuşçasına… Onun orada ne yaptığı veya kimin ne yaptığı konusu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu. Hızla koştum, kapıya kulak astım. İçeriden gelen sesler, Selena ve bir erkeğe aitti. Erkek. BİR ERKEĞE!

Hızla içeri daldım. Kimin olduğunu umursamadan, Selena’yı öpmek için çalışan bu yalakayı yakasından tuttuğum gibi o pis dudaklarına yumruğumu geçirdim. En yakın dostum olsa bile, bana bunu yapmamalıydı ve ben yine aynı şeyi yapardım. Onu döverdim. Selena’ma yakın temasta dahi bulunamazdı, onu mahvederdim. Her şekilde ve her kim olursa olsun. Her zaman dediğim gibi; Selena benim ve kimse onu alamaz. Eğer alırsa, onu öldürürüm.

“Sen ne yaptığını sanıyorsun, piç herif?!” diye bağırdım yumruklarımı suratına geçirirken.

“Z-Zayn, yap-ma.” Selena’nın hıçkırıkları arasından dökülen kelimeleri anlamakta zorlanıyordum.

“Git Selena, git.” Diye çıkıştım yumruklarım arasından.

“Seni öldürteceğim!” diye bağırdı dövdüğüm çocuk bana. Hah! Bir de “dövdürtecek”. Ne komedi ama!

“O dudaklarını koparacağım. Bir daha konuşamayacaksın!” diye bağırdım tekrar.

Yumruklarımı her saniye suratına geçiriyordum. Tabii o da karşı çıkmaya çalışıyordu, hatta yüzüme bir yumruk bile yemiştim. Ama onun kadar berbat bir durumda değildim. Selena’nın ağlamaklı sesini duymak, beni daha güçsüz kılıyordu. Bunu yapmamalıydı, ağlamamalıydı. Onu ağlatanı da öldürürdüm. Ve o, şuan dövdüğüm tanımadığım çocuktu. Gerçekten, Selena bu çocuğu tanıyor muydu? Onu tanıyor olsam bile, suratının şuan ki halinden dolayı tanıyamayacağım kesindi. Lanet olası piç, seni öldüreceğim!

“Dostum dur, yapma.” Arkamda Liam’ın sesini duydum. Beni çocuğun üzerinden kaldırmaya çalışıyordu.

“Selena’yı çıkartın, gidin buradan.” Dedim dişlerimin arasından.

“Saçmalama, hadi gidiyoruz. Polisler geliyor.” Dediği an, duraksadım. Polislerin beni burada görmesi demek, hapis ve itibarımın düşmesi demekti. Üzerinden istemsizce kalktım, hala onu öldürmek istiyordum.

“Seni tekrar bulacağım, piç kurusu.” Dedim parmağımla tehdit ederken.

O yerde baygın halde yatarken, Selena’yı ağladığı yerden kaldırdım. Gözyaşlarını silerken kollarım arasına aldım, hala ağlıyordu ve hala şoktaydı. Ona kıyamıyorum. Onu gördüğüm an tüm sinirim kayboldu işte. Bunun olmasından nefret ediyorum. O benim için karşı konulmaz birisi. Duygularımın ve hislerimin tek gerçek sahibi. Selena. Selena’m…